Eimreiðin - 01.09.1906, Blaðsíða 55

215
á alt nema afturförina. Hann vantar trú á sjálfum sér, og van-
treystir því öðrum. Hann sáir engu og getur því engrar upp-
skeru vænst; hann vogar engu og vinnur ekkert. Hann er
hræddur og hikandi, honum miðar hvorki fram né aftur, hann
stendur altaf í sömu sporum.
Stefna bjartsýnismannsins segir: starfaðu.
Stefna svartsýnismannsins segir: gerðu ekki neitt.
Hver stefnan hefir gert meira gagn í heiminum?
Bjartsýnismaðurinn hugsar og framkvæmir.
Svartsýnismaðurinn efast og leggur árar í bát.
fað eru ekki svartsýnismennirnir, sem hafa hrundið framfara-
fyrirtækjum á stað. Bað eru ekki þeir, sem hafa bygt járnbraut-
irnar, stórhýsin, skipin og ýtt þeim ótrauðir út á hin ókönnuðu
heimshöf, þeir hafa ekki bygt brýr yfir ófæru árnar straumhörðu,
ekki höggvið járnbrautagöng í gegnum fjöllin, ekki ræktað frjósama
akra á berum, bláum klettinum, ekki bygt verksmiðjurnar eða
komið neinum framförum eða þægindum á í heiminum, sér og
meðbræðrum sínum til handa.
Alt þetta hafa bjartsýnismennirnir gert. Pað eru þeir,
sem hafa gefið heiminum þá ytri mynd, sem hann nú hefir hvað
mentun, þjóðmenning og verklega framför snertir. Peir halda altaf
í áttina áfram, keppa að hærra og hærra fullkomnunartakmarki.
Til að stuðla að heimsframþróuninni getur því ekkert spurs-
mál verið, hverri skoðuninni beri að fylgja.
Reyndar hepnast ekki öllum bjartsýnismönnum störf sín, en
þeim sem hepnast þau, eru bjartsýnismenn. Starfshepnin er
árangur viðleitninnar, og bjartsýnin er viðleitninni sterkara hvata-
meðal en nokkuð annað.
Mishepnanirnar umkringja svartsýnismanninn og elta hann
eins og skuggi. Vantraustið fyllir hann kvíða, hann þorir ekkert
að takast á hendur og sýni hann viðleitni í einhverja átt, er hún
vanalega svo óæfð, þróttlítil og ófullnægjandi, að árangurinn verð-
ur lítils nýtur. Maður, sem er firtur von, trú og trausti og byrjar
eitthvert starf í því ástandi, getur aldrei borið úr býtum annað
en sífelda mishepni með störf sín, hvort sem hann vinnur fyrir
sjálfan sig eða aðra.
Enginn getur búist við eða fengið góðan árangur af starfi
sínu nema sá, sem leggur fram beztu, beztu kraftana, sem hann á
til, sem grípur og notar tækifæri, sem honum berast að höndum