Eimreiðin - 01.09.1906, Blaðsíða 22

Þær voru þá báðar laglegar stúlkur, jafnvel fríðar sýnum, að
sumum þótti, þótt ekki væru þær líkari þá en nú.
Jón Baldvinsson var líka álitlegur maður, ljós yíirlitum með
ljóst hár og karlmannlega vaxinn. Pað litu því margar ungar
stúlkur hýrum augum til hans um þær mundir.
En Sigurlaug varð hlutskörpust þeirra allra.
Hún hafði lika um þær mundir miklu almennara álit á sér en
systir hennar. Hún var hæglát og fáskiftin og kom sér vel alstaðar
þar sem hún var í vistum. Um annað hlutskifti en vinnumensku
var ekki að tala fyrir þær, því þær voru báðar bláfátækar.
Geirlaug kom sér aftur á móti hvergi vel. Hún var langt
frá því eins vinnugefin og húsbóndaholl eins og systir hennar,
þótti tilhaldssöm og sérhlífin og jafnvel svörul, þegar svo bar
undir; yfirleitt ómerkileg bæði til orða og verka.
Þess vegna toldi hún rétt að kalla aldrei ár í vist. —
Pað þarf nú ekki að orðlengja það, að þau Sigurlaug og Jón
Baldvinsson feldu hug hvort til annars.
Pau voru þá bæði vinnuhjú á sama heimilinu. Vinátta þeirra
byrjaði seint um veturinn og þeim kom saman um það, að ráða
sig úr vistinni um vorið, taka jarðarskika, sem var laus þar skamt
frá, og reisa bú saman um vorið.
Svo ætluðu þau að gifta sig um sumarið.
Pau byrjuðu raunar ekki með mikinn bústofn, en þó ofurlítinn.
Pað var nú heldur ekki algengt í sveitinni þeirri, að byrja búskap
með mikinn bústofn.
En Jón Baldvinsson var dugnaðarmaður, og þó hann væri
ekki reglumaður, var hann þó fyrirhyggjumaður og hneigður fyrir
búskap.
Og énginn var hræddur um að Sigurlaug mundi sundurdreifa
fyrir honum.
Gömlu húsbændurnir báðu þeim því innilega blessunar, þegar
þau fóru frá þeim um vorið.
Skilnaður þeirra Sigurlaugar og húsmóður hennar var hreint
og beint gagntakandi. Pær grétu báðar og föðmuðust lengi, áður
þær gætu slitið sig hvor frá annarri.
Þvílíkur skilnaður húsbænda og hjúa var ekki óalgengur í
þá daga. Nú umgangast húsbændur og hjú með meiri ókunnug-
leik.