Skólablaðið - 01.10.1916, Qupperneq 5

SKÓLABLAÐIÐ
149
„En börnin fara á mis viS svo mikinn fróöleik, ef kverinu er
slept,“ segja þeir aftur. Sjálfsagt nokkurn, ef lærdómurinn er
eitthvað meira en skilningslaus þula. En hve mikinn fróðleilc
annan gætu þau fengiS á þeim tíma, sem variS er til kversins,.
t. d. í biblíunni ? AS mínu áliti bæSi miklu meiri og fullkomnari
til frambúSar. „ÞaS er svo nauSsynlegt aS læra eitthvaS utan-
bókar í bernsku, til aS hafa sér til yndis og huggunar síSar á
æfinni, þegar ekki er kostur bóka. Til þess finnur nú margur í
skotgröfunum." Hverju orSi sannara! En heldur kysi eg til
þess jafnvægi kversins of orSum frelsarans og vorum dýrlegu
sálmum, sem þar aS auki er miklu hægra aS læra og muna.
„En börnin þurfa þó aS vita, hvaS vor kirkja kennir, til þess
aS þau geti varaS sig á lærdómum annara kirkjudeilda.“ FurSu-
legt traust er þaS á vitsmunaþroska 12—13 ára barna, aS þau
geti skiliS og skoriS úr um ágreiningsefni kirkjuflokkanna í
trúmálum. Eg vantreysti jafnvel öllum þorra kennendanna,
leikra og lærSra, til aS geta skýrt satt og rétt frá þeim málum
af báSum hálfum. Á11 þess væri þó úrskurSur barnsins ekki
traustur sannfæringar-grundvöllur síSar á æfinni, ef annarlegar
skoSanir leituSu á sálu þess. Og ef því nú fyndist annaS sannara
en þaS, sem þvi var kent i kverinu, mundi þá lotningin fyrir þvi,
eSa trúin á höfund þess, reynast nógu sterk til aS bæla þá
tilfinningu niSur? Og ef svo reyndist, væri þaS þá holt? Gæti
þaS ekki orSiS aS „þrælatökum“ á samvisku barnsins? Eg
vildi, aS allir barnakennarar myndu eftir ofanigjöfinni, sem
Korintumenn fengu hjá Páli fyrir aS telja sig sumir Páls,
sumir Appollós, sumir Kefasar, sumir Krists — eins og „Kristi
væri skift í sundur“, og aS þeir létu sér aS kenningu verSa,
svo aS þeir gerSu sér far um aS innræta börnunum einkum
þaS, sem er sameiginlegt öllum sannkristnum mömium, hverrar
kirkjudeildar sem eru, heldur en ýfa upp ágreiningsatriöin, sem
skift hafa kirkju Krists í sundur. ÞaS finst mér samboönast
lærisveinum frelsarans, sem ekki viröist gera mikinn mun á
t r ú Samverjans, GySingsins og Kanverjans, þó aS trúar-
s k o S a n i r þeirra væru næsta ólíkar. Þá hefur þaö enn veriö
sagt, aS nýguSfræSingar vilji kverin feig, til þess aS minna
beri á, hve blendnir þeir séu í lúterskunni, þó aS þeir beri aSrar
ástæöur fyrir. Slík getsök er aS vísu ekki svaraverö. Ekki var