Skólablaðið - 01.10.1916, Blaðsíða 6

150
SKÓLABLAÐIÐ
séra Jón Bjarnason, kirkjufélagsforseti, nýguöfræöingur. Eg set
hér orð hans um kverkensluna: „MeS þeirri óskaplegu kenslu-
aðferð hefur kirkjunni — vorri kirkju sér á parti — tekist aö
fæla stóran hluta almennings frá kristindóminum. Vitleysa
þeirrar erfikensluaðferöar skilst einna best viS að hugsa sér
þann ómöguleika, aS Jesús Kristur eöa postularnir væru a8
kenna mönnum kverið — hlýða mönnum yfir það, eins og
ísl. prestar hafa lengst af gert. Og fræði Lúters, þótt að sumu
leyti sé klassisk, eru óheppileg til að fá börnum vorrar aldar í
hendur til aö læra sér til gagns.“ Eg veit að mér verður svarað
því, að hann sé einungis að víta kverkensluaðferðina, en ekki
sjálfa kverkensluna, og eg hef heyrt og séð meðhaldsmenn
kversins halda þvi fram, að gamla aðferðin sé úr sögunni. En
það er því miður ekki satt. Hún gengur enn ljósum logum og
mun ganga í lengstu lög, meðan heimtað er af mönnum að nota
þá kenslubók, hvort sem þeir treysta sér til þess eða ekki. Lát-
um þá nota hana, sem vilja og treyta sér til að fara svo með,
að börnunum verði til sálubóta, en að þröngva hinum til þess
er óhæfa. Margir þeirra treysta sér fyrir þvi til að kenna biblíu-
sögur og geta leyst það vel af hendi. Að banna þeim það líka,
fyrst þeir treysta sér ekki við kverið, eins og sumir halda fram,
gæti verið mikill skaði. Hver á þá að gera það ? Prestarnir kom-
ast ekki til þess, heimilin oft ekki heldur. Og þó að þau kæm-
ust til þess, er síst að reiða sig á, að þau hafi hæfari manni á
að skipa til þess en kennarinn er. Á þá að láta börnin fara al-
gjörlega á mis við alla kenslu í kristnum fræðum, svo framar-
leg sem ekki er völ á kennara, er treysti sér til að kenna kver
í lagi. Kverið er þó ekki allur kristindómurinn, né kvernám
einkaskilyrði þess að vera kristinn maður. Þenna hnút má til að
leysa. Kennarar, fræðslunefndir og prestar verða að koma sér
saman um það, ef kirkjustjórnin fæst ekki til þess.
Eg hef orðið svo margorður um þetta atriði í þessu sambandi,
af því að mér finst kristindómi þjóðarinnar stafa meiri hætta
af því heldur en hinu, þó að guðfræðinga kirkjunnar greini á
um skilning og skýringar á ýmsum lærdómssetningum og
fræðiorðum. Eg vil að kirkjan sé „rúmgóð“. Óttast meir
þrengslin. Eg heyri aldrei Krist vísa neinum frá sér fyrir trúar-
skoðanir hans. Og eg á bágt með að hugsa mér, að eg vildi