Skólablaðið - 01.10.1916, Blaðsíða 12

156
SKÓLABLAÐIÐ
Aðkeypt vit.
Æska þín var arg og strit
— enginn skólavetur —.
Það var ekki „aSkeypt vit“
í þér, því fór betur. —
Vísuna þá arna setur einhver rímarinn saman í „KveSju“ ti£
Símonar sál. Dalaskálds. Ekki er kveöjan sú til Símonar þess.
verö aö henni sé haldið á lofti, og ekki heldur tilvitnaða vísan.
Andlausa kveöskaparhnoöiö, sem á seinni árum fyllir blöö og-
tímarit, á það síst skilið að vakin sé athygli á því eöa þaö fest
í minni.
En skoöunin, sem felst í þessum hendingum, er þess verð,
að á hana sé minst, ekki að vísu til að halda henni á lofti, heldur
til að kveöa hana niður, þar sem hún enn kann að vera til, ef
þess væri nokkur kostur.
Aö setja unglinga til menta, eða senda þá i skólavist, hefur
löngum verið kallaö „aö kaupa í þá vitið“. „Aðkeypt vit“ er
því í meðvitund manna sama sem skólamentun. Og það er
nú það sem höf. kveðjunnar til Símonar Dalaskálds er a5
fagna yfir, aö Símon var aldrei settur til menta, átti engan
skólavetur, hafði ekkert aðkeypt vit. Ekki fagnar hann þó
yfir því aö Símon var mentunarsnauður maður, heldur segir
hann: Því fór betur aö í Símoni var ekkert „aðkeypt vit“,
engin skólamentun.
Væri mark takandi á slíku þvaöri sem þessu, þá væri líka
sannarlega ástæða til aö mótmæla því, kveða það niður. Þa5
er ekki uppörfandi fyrir ungt fólk að afla sér skólamentunar,
ef það er fagnaðarefni að vera laus við þann dýrkeypta grip,
Einhverja skoðanabræður má vera að höf. kveðjunnar eigi,
og væri þá vert fyrir þá að hugsa um vesalings Símon og"
virða fyrir sér náttúrugáfu hans, hagyrðingshæfileikann og
minnisgáfuna hans frábæru. Var þarna ekki ástæða til að rækta
eitthvað? Hefði ekki líf þessa manns orðið eitthvað öðruvísi,
ef hann hefði átt kost á að vera undir handleiðslu góðra skóla-
kennara í æsku? Ætli rit hans hefðu ekki líka orðið eitthva5
öðru vísi?