Vísir - 03.05.1962, Blaðsíða 15

CECIL SAINT-LAURENT
(CAROLINE CHERIE)
Fimmtudagur 3. maí 1962.
VISIR
segja. Hafi þið eitthvað að at-'
huga við það, sem ég segi, getið
þið gert það eftir á, — en raun-j
ar ætla ég ekki að taka tillit til
neinna aðfinnslna eða mótmæla.l
Frú de Bievre horfði á mann'
sinn, alveg forviða og mundi’
sannast að segja vart hafa oroið
meira undrandi, ef það hefði ver
ið seppinn Pataud, sem tók til
máls. Svo undrandi voru menn,
að allir lögðu við hlustirnar, og
biðu þess, sem koma skyldi.
Alger þögn ríkti, er hann hóf
mál sitt af nýju. Hann var alltaf
niðurlútur og var .sem hann
mælti við sjálfan sig.
Vald það, sem fjandmenn kon
ungsins hafa tekið sér í hend-
j aði mér sem nákvæmastra upp-
jlýsinga og eins og ávallt hefur
Fondanges greifi verið mér holl-
1 ur ráðunautur. Einnig hann fcr
og skilur eftir dætur sínar tvær
í París. Þetta leiddi til þess, að
ég komst að þeirri niðurstöðu
að hyggilegast 'væri að fallast á ;
það, að Karólína tæki Georges 1
Berthier. Mér er ljóst, hverjir
’ annmarkar eru á þessum ráða-!
! hag, en mér er jafnljóst að þeg-!
| ar um viss sjúkdómstilfelli er að
ræða verður að grípa til þeirra
| læknisaðgerða, sem ekki cr
Igripið til nema í ýtrustu neyð.
Þessi ungi maður er auðugur.
andi ætla ég burt héðan. Um Þær hugsjónir ,sem hann elur,
hættur er tilgangslaust að 8eta orðið til verndar bæði
skeyta, og ekkert vitum við um Louise, Karólínu og fröken dc
hvað kann að bíða okkar í öðru | Tourville, en ég fellst á ráða-
landi. Ef um mig einan væri að j haginn með því skilyrði^einu að
ræða væri mér ekki erfitt að
taka þessa ákvörðun, — og út-
hella blóði fyrir konung minn og
föðurland, en ég verð einnig að
hugsa um ykkar ...
— Ef þú leyfir mér, væni
minn...
— Þegar ég hef lokið máli
mínu, fyrr ekki. Ég hef tekið
eftirfarandi ákvörðun: Þú kem-
ur með mér. Börnin verða kyrr
í París og fröken de Tourville
annast um þau. Æska þeirra
mun verða þeim til verndar um
ur, vex með degi hverjum, og sinn. Ef við neyðumst til þess
brátt mun ofstopa þeirra enginj að dveljast lengi erlendis, mun
takmörk sett. Það er orðið um e§ með þeim hætti sem bezt
seinan að skipuleggja varnir í
þágu konungsins og fjölskyldu
hans. Stuðningsmenn konungs
verða að fara til annarra landa
og sameinast og hefjast þar
handa um aðgerðir til þess að
sameinast og hefjast þar handa
um aðgerðir til þess að safna
vopnum og búa sig undir að
endurreisa veg og virðingu kon-
ungdæmisins og koma á kyrrð
í landinu. Ég hef í huga að taka
þátt í þessu starfi. Þar af leíð-
hentar, gera Henri aðvart um
að koma og berjast mér við hlið.
— En, faðir minn, ég vil fara
þegar. Ég fer með þér!
— Þú ferð hvergi um sinn og
hlýðir fyrirskipunum mínum.
Um nokkra stund ríkti alger
þögn. Svo hélt markgreifinn á-
fram:
— Ég hugleiddi allt sem bezt
áður en ég tók ákvörðun mína.
Ég hef átt í miklu samvizku-
stríði. Ég var í vafa. Og ég afl-
■ ■■«!■■ n n o o ■ ■ n ■_■ ■ ■ ■
Louise og fröken de Tourville
fái einnig skjól undir þaki hans.
Ég heimsæki herra Berthiei og
tilkynni honum svar mitt.
í djúpri þögn og með hneigð-
um höfðum hafði fjölskyldan
hlustað á lestur húsbóndans.
Það var næstum eins og það
hefði ávallt verið vani Berthiers
að vera jafn ákveðinn og rögg-
samur og nú. Það var góð stund
liðin, síðan er hann hafði lokið
máli sínu, og enn hafði ekki
eitt orð komið yfir varir neins,
og það var de Tourville kennslu-
kona, sem fyrst áræddi að taka
til máls:
— Ég get ekki trúað því
sem við nú höfum heyrt —
De Bievre markgreifi hnyklaði
brúnir og varð það til þess, að
frú de Bievre gaf kennslukon-
unni merki um að þagna.
— Ræðið það að vild, en
ég breyti ekki ákvörðun minni,
og allt skal verða eins og ég
hafði ákveðið.
Burtförin var ákveðin í april
og tilhugalíf Karólínu var því
stutt. Trúlofunirt var tilkynnt í
©PIB
r.OrEMHAGEN
Nei, það þýðir ekkert að fará að hlaupa upp um hálsinn á mér, það
var einhver sem gleymdi þeim í strætisvagninum.
dapurlegri jólaveizlu, sem móð-
ir hennar efndi til í húsinu við
Saint-Dominiquegötuna. — Þótt
hún bæri litla virðingu fyrir til
vonandi tengdasyni sínum og
fjölskyldu hans veitti hún rík-
mannlega, en til þess að geta
það hafði hún orðið að knýja
ráðsmanninn á sveitarsetrinu til
þess að láta af hendi hið síðasta,
sem hægt var að láta.
Karlotta og móðir hennar
lögðu sig fram að útvega hjóna
svo bjart og aðlaðandi, að Karó-
lína hugsaði til þess með mik-
illi tilhlökkun að fá að ráða
þarna ríkjum.
Georges hafði fallizt á, að
ganga að eiga Karólínu þótt
henni fylgdi enginn heiman-
mundur — og hann neitaði
enda að taka þeim fáu húsgögn-
um, sem markgreifafrúin nafði
stungið upp á, að flutt væru frá
landsetrinu til hins nýja heimii-
is hennar, en þó féllst hann að
"you have PECEivep my FeiENPS/
SAIP KUKAN THK.EATENINGLY. "TAKZAN
HAP 5ETTEK. KETUKN FítOM THIS
AMSSIONÍ"
"THIS CAVE rgOVIVBS A' SECKET
PASSAGE TO TOPIA ANF THE
UNPEKWATEK, TEIAPLE. THE
KEST IS UP TO HIAA
UKAN SHKUGGEK "THE
FIAAA0SH7 IS HI77EN IN A
TEMPLE AT THE BOTTOM
OF THE LAK.E—g.|4-.%2f
Þú hefur svikið vini mína, sagði I og reiður. ! inn í hofi á botni vatnsins. Úr þess-
Kuran við föður sinn, og var sár I Uran glotti. Demanturinn er fal- i um helli er leynigangur til Tópíu
Barnasagan
— m —
KALLI
09 hafsínn
Þegar Kalli hafði skilið hvað
Mangi meistari átti við, greip hann
til óspilltra málanna. „Eruð þér
vélameistari eða ekki“, skrækti
hann í senditækið, „skerið á drátt-
„rtaugarnar, heimskinginn yðar.
Þetta er skipun. Látið þennan Sift-
er ekki hafa áhrif á yður“. Mangi
sagði-t skyldi gera eins og honum
var ;-agt, p 'íðan heyrðust skamm
sem greinilega komu frá vfs-1 vinur“. Stebbi gaf frá sér nokkur
ir,
indamanninum og gáfu til kynna,
að hann var allt annað en sam-
mála Kalla. En Mangi hlaut að hafa
hlýtt skipunum Kalla, því að nú
fór Hafsían að sökkva með aukn-
um hraða. „KRÁK hefur frelsast",
hrópaði Kalli kátur. „Nú verðum
við að frelsa sjálfa okkur, gamli
óskiljanleg hljóð sem svar. „Förum
upp“, sagði hann með grátstafinn
í kverkunum. „Auðvitað heimsk
ingi,“ hreytti Kalli út úr sér. „Það
stendur eitthvað á þessu hand-
mgi,“ sagði Stebbi og benti skjálf-
andi fingri. „Svo sannarlega,“ hróp
aði Kalli viðurkennandi. „Nú þörfn
efnunum húsnæði og fundu loks lokum á, til þess að gera Karó-
ágætt, lítið hús við Vivienne-! línu til geðs, að hún tæki við
götuna. Var nú hafizt handa um ! skápborði, litlu skrifborði og
að búa þar allt í haginn og | tveimur koparstungum, en þetta
höfðu þær Karólínu jafnan með | hafði verið í herbergi hennar í
í ráðum. Brátt varð allt þarra höllinni úti á landsbyggðinni.
! George sendi þess vegna eftir
þessu til Touraine. Var það von
hans, að vegna þessara hluta í
nálægð sinni myndi hún fyrr
venjast hinu nýja umhverfi.
Nokkrúm dögum fyrir brull-
aupið barst til Karolínu frá
Georges, ljómandi falleg silkil
fóðruð karfa angandi af ilm-
vatni. í henni voru nærföt úr
silki, bróderuð, xasaklútur,
svefntreyja, morgunsloppur úr
indversku musselini, bróderaðar
nátthúfur með öllum regnbog-
ans litum og skreyttir knipp-
lingar frá Valenciennes og Mal-
ines. Meðan Karolína virti fyrir
sér gjafirnar gleymdi hún alger-
lega hve allt var ljótt og ömur-
legt kringum hana og að fröken
de Tourville og Louise voru gul-
ar af öfund. — Augu Karolínu
leiftruðu af fögnuði. Henni fann-
st þetta sannkölluð hamingju-
stund. Það var ekki fyrr én fagn
aðaröldu hennar tók að, lægja
dálítið, að henni skildist, að það
stafaði af öfund að enginn sagði
neitt —-— einkanlega Louise, og
minntist Karolína nú hve beisk
hún sjálf hafði verið, er bún
!var fátæklega klædd, en Louise
átti marga og fallega kjóla.
Sagði hún því við Louise, að hún
j skyldi alltaf lána henni hvað
umst við ekki hjálpai Sifters, ég ! sem hún vildi, og tók Louise þvi
set bara handfangið á ,,upp“, og fálega, en de Tourville setti á
og neðansjávarhofsins.
þá komumst við upp á yfirborðið,
og þá hoppum við út úr þessu and-
styggilega farartæki, og syndum til
KRÁK.“ En svona auðvelt var það
ekki, því að þegar Kalli studdi á
handfangið, fór sían aftur að
sökkva.
sig hrokasvip og gekk út.
Karolína beið óþreyjufull
brulaupsdagsins, taldi stundirn-
ar, og var það aðallega vegna
þess, að hún þráði að eignast
sitt eigið heimili, þar sem allir
urðu haga sér að hennar geð-