Dagblaðið Vísir - DV - 24.03.1983, Síða 15

DV. FIMMTUDAGUR 24. MARS1983.
45
afgreiðslugjald, skatt á gjaldeyris-
viðskipti og ferðalög til útlanda,
vörugjald, tolla og vörugjald af
byggingarefni og búnaði (til að auð-
velda innflutning húsa og innrétt-
inga), launaskatt á að fella niður,
lækka söluskatt og fella niöur aö-
stöðugjöld sem renna til sveitarfé-
laganna, en bæta þeim það síðan upp
aö hluta.
Ljóst er að ofangreindar aögerðir
koma versluninni í landinu einni til
góða, sérstaklega innflutningsversl-
uninni. Þær leiddu til stóraukins inn-
flutnings, meiri gjaldeyriseyðslu og
enn hærri erlendra skulda. Þær
gengju mjög nærri islenskum land-
búnaði og sjávarútvegi og öörum
þeim atvinnu- og úrvinnslugreinum
sem tengdar eru höfuöatvinnu-
vegunum.
I framtíðarsýn frjálshyggjupostul-
anna er hinsvegar bent á hvað á að
taka við i atvinnulífi landsmanna.
Þar er efst á blaði stóriöja í sam-
vinnu við erlenda aðila, meira frjáls-
ræði í verslun innanlands og treyst
erlend fríverslun með afnámi tolla
og aðflutningsgjalda.
Um by ggöastef nuna er sagt að hún
hafi að verulegu leyti einkennst af
óarðbærum fjárfestingum sem hafi
sogaö fé frá arðbærum atvinnu-
rekstri og þjóðhagslega hagkvæm-
um f ramkvæmdum.
Pólitískir samherjar
Það virðingarverða við þessa
skýrslu viðskiptaþings er að hún er
sett fram af hreinskilni og fullri
einurð og ekkert undan dregið. Þetta
er meining þeirra, sem að skýrslunni
standa, og þeir ætlast til aö hugmynd-
unum sé fylgt fram eftir pólitiskum
leiðum. Fyrsta skrefið í þá átt eru
kosningar og valdataka nýrrar ríkis-
stjómar sem hefur sömu pólitísku
markmið að leiðarljósi. I þvi er ein-
mitt hættan fólgin að þetta eru ekki
einungis hugmyndir nokkurra
kaupahéðna. Frjálshyggjudrengirn-
ir, sem nú eru hver af öðrum að hefj-
ast til metorða í Sjálfstæðisflokkn-
um, hafa nákvæmlega sömu skoðan-
ir og eru hvenær sem færi gefst
tilbúnir til að reyna efnahagsundur
ömurleikans á Islendingum.
íslensk leið
En auðvitað eru til skynsamlegar
leiðir til lausnar á efnahagsvanda og
viðskiptahalla. Islenskar leiðir sem
hæfa íslenskum aðstæðum.
Sú fyrsta er gömul og góð og sára
einföld, að lifa ekki um efni fram.
önnur er sú t.d. að auka útflutning
þannig að hann verði meiri en inn-
flutningur og víst ber að leggja allt
kapp á að útflutningstekjur þjóðar-
innar aukist og verði verðmætari. I
þeim efnum þarf að standa dyggi-
lega að baki útflytjendum, ekki síst í
sambandi við lánamál. Þar skipta
vaxtakjör og gengisskráning veru-
legu máli. Eðlileg rekstrarlánafyrir-
greiðsla og sérstök útflutningslána-
fyrirgreiðsla er nauðsynleg. Aukning
útflutnings er langtíma markmið,
sem skeður ekki í einni svipan, allra
síst i því samdráttar- og kreppu-
ástandi sem nú ríkir í flestum
viðskiptalöndum okkar, en þar eru
ýmsir ónýttir möguleikar sem ötul-
lega þarf að vinna aö að nýta.
Þriðja leiðin er aö minnka innflutn-
ing til að rétta við viðskiptahallann.
Til þess er hægt að nota margar
aðferðir, sem bitna tiltölulega lítið á
öllum almenningi, en koma þeim
mun verr niður á fáum útvöldum
sem græða á innflutningnum. Frjáls
verslun virðist vera trúarjátning
margra í þessu þjóöfélagi. En
auðvitað eru innflutningshömlur í
einhverri mynd þau ráð, sem allar
þjóðir grípa til, þegar koma þarf í
veg f yrir efnahagsleg áföll.
Fjórða leiðin er að draga úr inn-
flutningi f rá þeim löndum sem kaupa
minna af okkur en við af þeim. Nú er
t.d. verið að flytja inn hús í heilu lagi
frá Dönum sem við kaupum 7 sinn-
um meira af en þeir af okkur. Hvað
er það annaö en innflutningur á at-
vinnuleysi?
Efling íslensks iðnaðar og hugar-
farsbreyting alls almennings gagn-
vart íslenskri framleiðslu er atriði
sem getur haft geysimikla þýðingu í
þessu sambandi. Með því næst
a.m.k. þrefaldur árangur. Viðskipta-
hallinn minnkar, íslenskur iðnaður
eflist og fleira fólk fær störf við arð-
bæra framleiöslu. Þannig mætti
lengi telja.
Valið er einfalt
Við framkvæmd efnahagsaðgeröa
verður einnig að gæta þess vel að
þær bitni ekki á landsbyggðinni sem
stendur nú mjög höllum fæti gagn-
vart þéttbýlinu við Faxaflóa.
Aðstöðumun fólks eftir búsetu
verður að leitast viö að jafna. Það er
ekki nóg að jafna atkvæðisrétt.
Valið er einfalt. Höfnum „Efna-
hagsundri ömurleikans”. Veljum
íslenska leið út úr efnahagsvanda og
aðsteöjandi kreppu.
Þóröur Skúlason
sveitarstjóri
Hvammstanga.
A „Frjálshyggjudrengirnir, sem nú eru
hver af öðrum að hefjast til metorða í
Siálfstæðisfinkknum,.......eru, hvenær sem
færi gefst, tilbúnir tÚ að reyna efnahagsundur
ömurleikans á íslendingum.”
með öllu saman, vinnutapi, sjúkra-
húslegum, örorku og fl.
Hlutfall strætóárekstra
miðað við einkabílinn
Eg gerði það að taka saman úr
skýrslum Umferðarráðs síðustu 20
ára, hlutfall strætisvagnaslysa
miöað við önnur slys i umferðinni.
Það skal strax tekið fram að tölur
þessar eru unnar upp úr öllum
lögregluskýrslum sem gerðar eru.
En sem kunnugt er slæðist alltaf eitt-
hvað fram hjá lögreglunni í þessu.
En það er líklega jafnt hlutfall af því
hjá strætisvögnum sem öðrum bíl-
um, svo að það ætti ekki að koma að
mikilli sök. — En hvað um það, töl-
umar eru hrópandi. Af öllum slysum
á landinu voru strætisvagnar aðeins
að meðaltali með 0,45% slysa þessi
árin. Og miöað við áætlun þróunar-
stofnunar Reykjavíkurborgar (heit-
innar), fara rúmlega 20% allra
ferðalaga innan borgarmarka
Reykjavíkur fram í strætisvögnum.
Að meöaltali eru um 40.000 til 50.000
farþegar með SVR einum saman á
dag, (um 13 milljónir á ári), en
heildarferöalög innan borgarinnar
em um 200.000 til 230.000 ferðir á dag.
Strætisvagn er langörugg-
asti kosturinn og ódýrasti
Af þessu sést að strætó sem flytur
yfir 20% allra „borgarferðalaga”,
hefur samt aðeins 0,45% allra slysa á
landinu! Eða hlutfallið milli einka-
bílismans og strætó í slysum er því:
fyrir hvern 1 árekstur eða slys hjá
strætó eru, lauslega áætlaö, aö
meðaltali 52 slys og árekstrar milli
einkabíla. 1 hjá strætó /52 hjá einka-
bifreiðum, þegar hlutfall hvors fyrir
sig í flutningunum hefir verið
reiknað. — Hér er að minnsta kosti
ein leið til að fækka slysunum. Það er
svo aftur önnur saga hvers vegna
engin borgarstjórn í Reykjavík hefir
komið auga á þetta hlutfall, og þessa
leið, rauð borgarstjóm eða blá, eða
bara græn eða gul, og hvort sem
keisarinn heitir Davíö eðaSigurjón.
Nei, því segi ég: áfram verölags-
stjóri. Fyrst Reykvíkingar hafa ekki
borið gæfu tU að velja sér borgar-
stjóm sem hugsar betur um velferð
þegnanna sinna. Og hér bætist við sú
pólitíska staðreynd að yfir 70% allra
strætófarþega em börn, gamal-
menni, unglingar og námsmenn. Það
var einmitt hópurinn til að okra á
núna, þegar að kreppir vegna lækk-
aðra fasteignagjalda. Það virðist
alveg hafa farið fram hjá Davíð
borgarstjóra, þótt hann sé greindur
maður og fróður, lögfræðingurinn
sjálfur, að Reykjavík sem aðrir
aðUar í þjóðfélaginu verða að hUta
lögum. Hvort sem þau em verðlags-
lög eöa bara lög um verndun eigna-
réttarins eða eitthvað annað.
Magnús H. Skarphéðinsson,
vagnstjóri SVR.
BREIÐHOLTI
SÍMI 76225
Fersk blóm daglega.
miklatorgi
SÍMI 22822
indeville
Ráðgjafi frá Mandeville of London
verður þessa viku hér á iandi á eftir-
tö/dum stöðum:
REYKJA VIK: fíakarastofan Klapparstig, sími 12725', föstud. 25. mars.,
laugardag 25. mars og mánud. 28. mars.
AKUfíEYfíl: Jón Eðvarð, rakarastofa, Strandgötu 6, simi24408, þriðjudag 29.
mars.
KEFLAVÍK: Klippotek, Hafnargötu23, sími3428, miðvikudag30. mars.