Dagur - 15.10.1985, Blaðsíða 2

2 - DAGUR - 15. október 1985
ÚTGEFANDI: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
SKRIFSTOFUR:
STRANDGATA 31, PÓSTHÓLF 58, AKUREYRI
SÍMI: 24222
ÁSKRIFT KR. 360 Á MÁNUÐI
LAUSASÖLUVERÐ 35 KR.
RITSTJÓRI OG ÁBYRGÐARMAÐUR:
HERMANN SVEINBJÖRNSSON
RITSTJÓRNARFULLTRÚI:
GlSLI SIGURGEIRSSON
FRÉTTASTJÓRI:
GYLFÍ KRISTJÁNSSON
BLAÐAMENN:
ÁSLAUG MAGNÚSDÓTTIR, BRAGI V. BERGMANN,
GESTUR E. JÓNASSON, INGIBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR (Húsavík),
YNGVI KJARTANSSON, KRISTJÁN G. ARNGRlMSSON,
KRISTJÁN KRISTJÁNSSON, MARGRÉT Þ. ÞÓRSDÓTTIR,
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRÍMANN FRlMANNSSON
ÚTBREIÐSLUSTJÓRI:
HAFDlS FREYJA RÖGNVALDSDÓTTIR, HEIMASlMI 25165
FRAMKVÆMDASTJÓRI: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
PRENTUN: DAGSPRENT HF.
JeiðarL_____________________________
Að borga með
landsbyggðinni
Menn eru nú sem óðast að vakna til vitundar um
það ófremdarástand sem skapast hefur í lands-
byggðarmálum. Fólk úti á landi hefur vaknað til
vitundar um það að suðvesturhornið hefur í sí-
auknum mæli sogað til sín fjármuni og fólk. í
fyrsta skipti í mörg ár má finna bæði beiskju og
reiði meðal landsbyggðarfólks af þessum
sökum, segir höfundur Reykjavíkurbréfs Morg-
unblaðsins um síðustu helgi og er þar að finna
gleðilegt dæmi um vitundarvakningu varðandi
þessi málefni.
Þessi mál eru nefnilega komin á hið versta
stig. Þau hafa verið látin dankast og því miður
verður að segjast eins og er, að stjórnmála-
mennirnir sem kosnir eru til þess að hafa áhrif á
gang landsmála, hafa látið þau afskiptalaus. Það
er ekki fyrr en þróunin er orðin sú að til hreinna
vandræða horfir, sem landsfeðurnir vakna.
Höfundur áðurnefnds Reykjavíkurbréfs segir
að kjarni málsins sé auðvitað sá, að við hljótum
að leggja áherslu á að landið allt verði byggt.
Það komi ekki til greina að ísland verði borgríki
á suðvesturhorni landsins. „Við viljum byggja
landið allt. Það kostar peninga. Við hljótum að
leggja þá fram. Það kostar skilning á sjónarmið-
um og lífsviðhorfum þess fólks, sem byggir
dreifbýlið. Sá hluti þjóðarinnar sem býr í þéttbýli
verður að hafa manndóm í sér til þess að öðlast
þann skilning," segir í Reykjavíkurbréfinu títt-
nefnda.
Þrátt fyrir að það hljóti að teljast til gleði-
fregna þegar stærsta blað landsins, málgagn
stærsta stjórnmálaflokks landsins, áttar sig á
staðreyndum, verður ekki hjá því komist að
benda á þann tón sem þarna kemur fram og er
svo algengur meðal höfuðborgarbúa. Tónninn er
sá að við í höfuðborginni verðum að fá skilning á
sjónarmiðum fólksins úti á landi, við í borginni
viljum byggja landið allt en það kostar peninga
og því verðum við borgarbúar að leggja þá fram.
Sem sagt: Það er höfuðborgarbúinn sem verður
að borga brúsann af því að leyfa fólki að búa úti
á landi. Fólkið úti á landi hefur ekkert um þetta
mál að segja.
En málið er ekki svona einfalt. Það eru lands-
menn allir — og ekki síst þeir sem vinna að frum-
framleiðslunni úti um land — sem halda uppi
þjóðfélaginu, þar á meðal of stórri og dýrri höf-
uðborg miðað við höfðatölu. Það er fólkið á
landsbyggðinni sem ekki fær afrakstur starfa
sinna í neinu samræmi við það sem það leggur
til þjóðarbúsins. Það er vegna þessa og vegna
þess viðhorfs margra á höfuðborgarsvæðinu, að
landsbyggðarfólk þurfi á einhverri ölmusu að
halda að sunnan, sem vaxandi reiði og beiskju
gætir meðal þess.
_y/ðfa/ dagsins.
Verðum að vera
vel vakandi
- segir Hermann Huijbens forstöðumaður pökkunarstöðvar KEA
Mynd: KGA
„Hugmyndin að þessari pökk-
unarstöð KEA er gömul. Við
höfum staðið í undirbúningi
síðan í febrúar 1984. Það þurfti
að breyta húsnæðinu og að
kaupa vélar.“ Við fengum
Hermann Huijbens mat-
reiðslumann í Viðtal Dags-ins
en hann veitir nýrri pökkunar-
stöð KEA forstöðu.
Vélarnar sem Hermann talar
um eru annars vegar vakum-
pökkunarvél og hins vegar dino-
pökkunarvél, en sú sér um aö
pakka vörunni í bakka. Dino-
pökkunarvélin er að sögn Her-
manns mjög fjölbreytt, getur lok-
aö bökkum, lofttæmt eða loft-
skipt, þannig aö varan fær lengra
geymsíuþol og betri lit.
í pökkunarstöðinni er áherslan
lögð fyrst og fremst á frosið kjöt í
neytendaumbúðum, en einnig er
um að ræða rétti tilbúna á pönn-
una eða í ofninn og í framtíðinni
í örbylgjuofninn.
„Við erum að koma til móts
við tímaleysið í þjóðfélaginu,"
sagði Hermann „það eru ekki all-
ir sem hafa tíma til að gera þessa
hluti.“
Hermann er frá Hollandi.
Kom hingað til lands árið 1974 og
dvaldi í hálft ár í Reykjavík en
flutti þá hingað til Akureyrar og
hefur verið hér síðan. Kona hans
Þóra G. Ásgeirsdóttir er fædd
hér og uppalin. „Fyrst eftir að ég
kom hingað vann ég í útibúi
kaupfélagsins í Byggðavegi. Síð-
an vann ég á Hótel KEA í þrjú ár
til að ná mér í réttindi sem ís-
lenskur matreiðslumaður. Eftir
það vann ég í Hrísalundi í tvö ár
og nú er ég kominn í pökkunar-
stöðina. Þar sé ég um daglegan
rekstur.
Pökkunarstöðin er deild úr
Kjötiðnaðarstöðinni og þaðan
kemur hráefnið, en lokavinnslan
fer fram í pökkunarstöðinni.
Starfsmenn deildarinnar eru sex.
Við sendum okkar vörur í minni
búðir kaupfélagsins, einnig í
Hrísalund og í Sunnuhlíð að ein-
hverju leyti. Við sendum líka
kjöt víða um Norðurland og einu
sinni í viku sendum við frosið
kjöt og rétti í JL-húsið í Reykja-
vík.“
Hermann í pökkunarstöð KEA.
- Hvernig kanntu við starfið í
pökkunarstöðinni?
„Ég kann mjög vel við mig,
þetta er gott starf. Það er ýmis-
legt í deiglunni, við erum ennþá
að undirbúa okkur. Þróa, bæta,
breyta og auka.“
- Bjóðið þið upp á marga
rétti?
„Við erum með um 250 rétti á
skrá, en tæknilega er ekki hægt
að framleiða svo mikið á hverjum
degi. En við reynum að gera sem
mest og reynum að koma til móts
við óskir neytenda. Við erum
með ýmsa standard rétti en reyn-
um að prófa okkur áfram með
nýja með. Við verðum að vera
vakandi og fylgjast vel með. Það
er tíska í matargerðinni eins og
öðru.“
- Hvað er í tísku í dag í matar-
gerðinni?
„Það er margt, ég get nefnt að
allt sem er innbakað er mjög vin-
sælt um þessar mundir. Annars
er þetta dálítið árstíðabundið, á
sumrin er kryddlegið kjöt mjög
vinsælt á grillið. Aftur á veturna
er þetta meira hefðbundið.“
-mþþ
íí
M
O
■
M
A
N
V
O
A
G
O
R

-SATf //Ð SEGJf) £# £G SVö
SMÆTSY/M MUtfD!, /H> ÉG
/£> HU&S/9
UM rtt> &///£>£ £A/DI 'rfl/F
M/TT •