Dagur - 15.10.1985, Blaðsíða 6

6 - DAGUR - 15. október 1985
Kjúklingabúið í Sveinbjarnargerði heimsótt
Áttatíu
kjúklingar
fóm í Sjallann
Það er reisulegt býli Sveinbjarnargerði þar sem það stendur í
hlíðinni norðan og austan við Svalbarðseyrarkauptúnið. Gul hús
með rauðu þaki. Mörg hús og löng. Þar fer fram búskapur sem
á ekki eins upp á pallborðið hjá yfirvöldum og til dæmis það sem
kallað er hefðbundinn búskapur. Kjúklingar eru bústofninn í
Sveinbjarnargerði ef einhver skyldi ekki vita það.
Kjúklingar, sem eru með vinsælustu sunnudagssteikum hjá
venjulegu fólki, eru það sem ræktað er í alifuglabúinu í Svein-
bjarnargerði. Þar ráða ríkjum Anný Larsdóttir, norsk að upp-
runa og maður hennar Jónas Halldórsson sem kallaður er kjúkl-
ingabóndi.
Það var auðsótt mál og sjálf-
sagt að við fengjum að skoða allt
sem snerti kjúklingarækt þegar
farið var fram á það við þau
ágætishjón Anný og Jónas. Málið
var, að frést hafði að búið væri að
taka í notkun nýtt og fullkomið
kjúklingasláturhús í Sveinbjarn-
argerði. Þess vegna lék okkur
forvitni á að skoða það.
Jónas tók á móti okkur á hlað-
inu og bauð velkomin að bænda-
sið. Það var ekki um annað að
ræða en drífa sig í sláturhúsið því
slátrun var að verða lokið. Hún
hefst kl. 7.00 á morgnana og er
lokið um kl. 10.00. Nýja slátur-
húsið er ekkert frábrugðið öðrum
húsum á svæðinu að ytri gerð.
Þegar inn er komið leynir sér
ekki að þarna er vandað til alls
frágangs. „Allt er frágengið
þannig, að það þoli mikia bleytu
og mikinn þvott,“ segir Jónas.
Það verður að segjast eins og er
að blaðamanni varð ekki um sel
þegar hann kom inn í salinn þar
sem slátrun fór fram. Þarna stóð
stæðilegur ungur maður og aflíf-
aði kjúklinga eins og ekkert væri.
Menn voru sammála um að það
væri ekkert merkilegra að höggva
kjúkling en slægja fisk. Enda
fórst slátraranum verkið vel úr
hendi. Einnig var hann handfljót-
ur. Halldór Sigfússon hefur það
verk með höndum að aflífa
kjúklingana. Hann segir að þetta
sé eins og hvert annað verk.
„Kannski ívið óþrifalegra.“
Hann hefur unnið nokkuð lengi
hjá Fjöreggi eins og fyrirtækið
heitir. Þann morgun sem við vor-
um þarna hafði hann slátrað um
800 kjúklingum. Það er ekki mik-
ið á mælikvarða kjúklingabúsins í
Sveinbjarnargerði.
Eftir að Halldór hefur höggvið
kjúklinginn, er hann látinn í sér-
stakt ílát sem sér um blóðtæm-
ingu. Þaðan fer fuglinn í ker með
sjóðandi vatni. En við það losnar
fiðrið af fuglinum. Eftir það tek-
ur við hringvinnsla þar sem eru
margar hendur er vinna öll þau
handbrögð sem þarf til að kjúkl-
ingurinn fái það útlit er við,
venjulegir neytendur þekkjum.
„Allt þetta er unnið á eins stutt-
um tíma og mögulegt er,“ segir
Jónas. Það er ákaflega mikilvægt
að fá kjötið eins fljótt og kostur
er í frysti. Það tryggir bestu
gæðin.“
Það var líka svo að ekki liðu
margar mínútur frá því að Hall-
dór handlék kjúklinginn þar til
hann var kominn í gegnum alla
vinnsluna og beið eftir því að
verða settur í neytendaumbúðir.
Jónas sagði að ennþá væri unn-
ið við gömlu vélarnar, því þær
nýju væru á leiðinni. Með þeim
nýju væri allt gert til að minnka
notkun mannafla við slátrunina.
Hins vegar kom í ljós að sú að-
ferð sem notuð væri við slátrun í
nýjum tækjum væri umdeild þar
sem rafmagn væri notað við að
aflífa fuglinn. Einnig þyrfti mjög
færa menn sem skæru fyrir á hálsi
fuglanna. En allt er gert til að
hafa vinnsluna eins hreinlega og
mögulegt væri. Þessi nýju tæki
eru keypt í þeim tilgangi.
Það voru margra landa íbúar
sem voru við vinnsluna þennan
dag. Fyrir utan þessa venjulegu
hefðbundnu íslendinga, voru
þarna inenn frá Chile og Dan-
mörku.
„Það er alltaf töluvert af út-
lendingum hjá okkur,“ sagði
Jónas. Nú vinnur hér fólk frá
Chile, Þýskalandi, Danmörku,
Noregi, auk fólks úr Skagafirði,
Akureyri og að sjálfsögðu Þing-
eyjarsýslum. Um tuttugu manns
eru í vinnu hjá Jónasi og Anný
um þessar mundir. „Oft eru fleiri
en nú, því fólk fór héðan í slátur-
hús annars staðar. Það er alltaf
einhver rómantík í kringum slát-
urtíð,“ segir hann.
Nýja sláturhúsið var tekið í
notkun 4. október sl. Byrjað var
á byggingu hússins fyrir tveimur
árum. Kom fram að það hafi ver-
ið byggt eftir ströngustu kröfum.
Enda var ekki hægt að komast hjá
að sjá það, því frágangur var all-
ur hinn besti. Aðbúnaður starfs-
fólks var líka í þeim flokki.
Þegar Jónas og Anný hófu
kjúklingarækt í Sveinbjarnar-
gerði fyrir rúmum tuttugu árum
var búið ekki stórt. Fyrsti kjúkl-
ingahópurinn sem þau fóðruðu
taldi 300 fugla. Það tók tvo mán-
uði að ala hann.
Þegar hér er komið sögu er
kominn hádegismatur þó klukk-
an sé ekki nema 10.00 að morgni.
Vinnutíma hefur verið þannig
fyrirkomið að unnið er frá kl.
Hjónin Anný og Jónas með Sveinbjamargerði í baksýn.
Það er enn unnið við gömlu vélarnar í nýja slá
Anný Larsdóttir við nýja tölvu sem leysir af h
Ricardo Arancibia. L., Ari
Fossdal verkstjóri og Bima
Harðardóttir unnu við pakkn-
ingu strax að lokinni slátmn.
7.00 á morgnana fram til kl.
15.10 á daginn með matarhléi kl.
10.00 og kaffitíma um hálf tvö.
Þessi vinnutími hefur mælst vel
fyrir hjá starfsfólki. Við förum í
mötuneyti starfsmanna. Þar er
hæstráðandi dönsk stúlka Kirsten
að nafni. Hún dvelur í Svein-
bjarnargerði ásamt unnusta sín-
um Steen Kristensen. Hann er
aðallega við smíðar á búinu en
var í slátruninni þennan dag
vegna manneklu í sláturhúsinu.
Þama kemur Anný kona Jónasar
og sest við borðið hjá okkur.
Hún svarar spurningum varðandi
búið af kunnáttu. Auðheyrt er að
hún hefur verið við uppbyggingu