Þjóðviljinn - 29.10.1965, Blaðsíða 8

0 SfBA — ÞJÓÐVmiNN — Föstudagur 29. októiber 1965.
• Jalta
• Eiris og skýrt hefur verið frá í Þjóðviljanum hófu Bifreiðar og landbúnaðarvélar nýlega ínnflutn-
inn á nýrri tegund sovézkra bifreiða, sem nefnist Jalta. Jalta er fjögurra manna fólksbifreið,
tveggja dyra. Áætlað verð Jalta er 100 þús. kr. og er þá innifalin ryðvöm. ,
• Útvarp. föstudag 29. okt.
13.15 Lesin dagskrá næstu viku
13.30 Við vinnuna.
14.40 Við, sem heima sitjum:
Finnborg örnólfsdóttir les
söguna „Högni og Ingibjörg“
eftir Torfhildi Hólm (3).
15.00 Miðdegisútvarp.
lÆíOO- Síðdegisútvarp: The Mod-
em Jazz Quartet, hljómsv.
Teds Heaths, E. Ros, L. Al-
meidas og F. DeVols leika.
Norman Luboff kórinn syng-
ur.
17.05 1 hijómanna veldi: Jón
öm Marinósson kynnir si-
gilda tónlist fyrir ungt fólk.
18.00 Sannar sögur frá liðnum
öldum: Alan Boucher býr
til flutnings fyrir börn og
unglinga. Sverrir Hólmars-
son les sögu frá Egyptalandi
hinu foma: „Rensi og asni
bóndans".
20.00 Kyþldvaka: a. Lestur
fomrita: Jómsvíkinga saga;
Ólafur Halldórsson cand.
mag les (1). b. Brúðkaups-
veizla á Möðruvöllum 1485.
Amór Sigurjónsson rithöf-
undur flytur erindi. c. Tök-
um lagið! Jón Ásgeirsson og
forsöngvarar hans kalla fólk
til heimilissöngs. d. Ljóð og
stökur; Guðbjörg Vigfúsdótt-
ir les úr ljóðabók Ólínu og
Herdísar Andrésdætra. e.
Hvar er Lögberg? Guðjón
Guðjónsson flytur erindi eft-
ir Helga Haraldsson á Hrafn-
kelsstöðum.
21,35 Útvarpssagan: Paradísar-
heimt, eftir Halldór Laxness.
Höf. flytur (2).
22.10, Islenzkt mál. Dr. Jakob
Benediktsson flytur erindi.
22.30. Næturhljómleikar: Sin-
fóníuhljómsveit Islands leik-
ur; síðari hluti efnisskrár-
innar frá kvöldinu áður. Stj.
B. Wodiczko. Einsöngvari:
Yannula Pappas, a. El. amor
brujo, eftir Manuel de Falla.
b. Invocation and Dance eft-
ir Paul Creston.
• Vísur
• Svona yrkja Keflvíkingar
um gamlan þingmann sinn.
Heldur þungt er höfuðið
á honum Gvendi núna.
Bregður ekki sínum sið,
sýgur rikiskúna.
• Svona yrkja þeir í Keflavik
um nýja vegatollinn:
Nú skal borga bílaskatt,
buddukorg fram rétta,
Ingólfstorgið aka hratt,
aurasorgum létta.
H.
• Glettan
• Maðurinn minn var að segja
þér frá öllum sínum vandræð-
um. Nú ætla ég að segja þér
mitt álit á málunum.
• Karate
• Hendumar eru hertar á
hálmstrákippum (maki-wara)
eða svampi. Fyrir fingur er
notað sandbox, og einnig Kar-
ateátök. Einnig eru fram-
kvæmdar öndunaræfingar, þ.e.
normal öndun, Ibuki, róleg
öndun og nogare, sem getur
orðið að öskri og gefið mann-
inum afl.
• Maður, sem hefur þjálfað
Karate nauðsynlegan árafjölda,
hefur ótakmarkaða hugarró. —
Hann er óhræddur við menn
og dýr, hanner rólegur í brenn-
andi húsi, í jarðskjádfta, hann
hefur lært að taka hverju sem
að höndum ber. Honum hefur
orðið ljóst að hver mínúta fær-
ir hann nær dauðanum. Hann
hefur öðlast heiðríkju hugans
• Brúðkaup
• Laugardaginn 23. október
voru gefin saman í hjóna-
band í Neskirkju af séra
Jóni Thorarensen, ungfrú
Steinunn Guðbjartsdóttir og
Halldór Þorsteinsson. Heimili
þeirra verður að Háaleitisbr.
16. — (Ljósmst. Þóris, Lauga-
veg 20 B).
• Laugardaginn 23. október
voru gefin saman í hjóna-
band í Langholtskirkju af sr.
Sigurði Hauki Guðjónssyni,
ungfrú Kolbrún Anna Karlsd.
og Þórður Kr. Pálsson. Heim-
ili þeirra verður að Hlégerði
19, Kópavogi. — (Ljóm.st. Þór-
is, Laugaveg 20 B).
og hann veit að ekkert er að
hræðast og ekkert er ófram-
kvæmanlegt.
• Karate var stofnsett í Indí-
um og fulikomnað á Okinawa.
Einnig er það í hávegum haft
í Kína, Kóreu og Japan.
Lauslega þýtt.
(Jón Geir Ámason, í Morg-
unblaðinut
• Laugardaginn 23. október
voru gefin saman í hjónaband
af séra Árelíusi Níelssyni, ung-
frú Sóley Ragnarsdóttir og ís-
leifur Guðmannsson. Heimili
þeirra verður í Vík í Mýrdal.
(Ljósm.st. Þóris Laugaveg 20B)
• Laugardaginn 23.. ofctóber
voru gefin saman í hjóna-
band af séra Öskari J. Þor-
lákssyni, ungfrú Guðlaug Ad-
olphsdóttir og Ölafur Jónsson.
Heimili þeirra verður að
Rauðalæk 53, Rvík. — (Ljós-
mjmdastofa Þóris, Laugaveg
20 B).
I FAVELUNNI -
þar sem ólíft er
Dagbók Carolinu Mariu de Jesus
bauð mig velkomna. Við vóg-
um þetta og ég fékk 191 cruz-
eirós.
Ég fór til Guinébrauðbúðar
og keypti guarana* og banana.
Éé setti Veru upp á vagninn.
Jóáo sagði við mig:
— Fyrst þú hefur peninga
skaltu láta taka úr mér
skémmdu tönnina. Ég hef verk
í hénni.
Ég sagði honum að klæða sig
f önnur föt og þvo sér um fæt-
urna.
Ég var að því komin að fara
eiris og ég stóð. En þá datt
mér í hug: Það er réttara að
ég skipti. Ég fór í önnur föt
og flýtti mér svo út. Þegar ég
fór framhjá Filisberto í Carv-
akho-stræti heyrði ég talað um
áflog. Ég fór að forvitnast um
þetta. Það voru þá þær Meiry,
Pitita Valdemar og Armin.
Portúgalinn sem selur kýr-
slátur var búinn að selja allt
og ætlaði að fara. Hann þekkir
Meiry og hann fór að tala við
hana. Valdemar kom að þeim
og bað. hann að lána sér reið-
hjólið. Portúgalinn svaraði:
* Gttarana: brasílianskur
kóka-kóla, gesrður úr tré nokkru
í frumskógMm Bræiííu.
--mmmmmmmmmm
— Vanti þig reiðhjól skaltu
kaupa þér það,
Svo jókst orð af orði. Vaide-
mar gaf Portúgalanum utan
undir eins og hann er vanur
að gera við favelubúana. Portú-
galinn svaraði í sömu mynt og
sló hann niður. Armin gekk í
lið með Valdemar og kastaði
múrsteini í höfuð Portúgalans,
en hann riðaði svo að peninga-
veskið datt úr vasanum. Þegar
favelufólkið sá veskið, varð
það alveg vitlaust. Allir þustu
að í einu og ætluðu að hrifsa
veskið. Þegar ég kom í ná-
munda við Ana hans Tiburcos,
spurði ég hana hvað gerzt hefði.
og hún sagði mér það. Og Isa-
þel hló og sagði:
— Það var eins og rignt hefði
peningum!
Ég hljóp í áttina til þeirra
Valdemars og Armins, en þeir
brostu báðir eins og þeir hefðu
unnið afrek, og það göfugt. Ég
sá Portúgalann álengdar, hvar
hann lá í blóði sínu. Og Valde-
mar sagði:
— Þetta var ekki neitt, Dona
Carolina.
Ég sagði við Armin:
— Fáðu Portúgalanum affur
peningana sína.
Hann svaraði:
— Ég veit ekkert um neina
peninga.
Þegar við nálguðumst Portú-
galann, var Meiry að fá honum
veskið sitt. Og Portúgalinn
sagði:
— Peningamir eru horfnir.
En þama var stödd hvít
stúlka sem kallaði til hennar:
— Meiry, við skulum fara.
Portúgalinn gaf Meiry kjöt-
bita. Það var hjarta.
Ég fór með Joao til tann-
læknisins. Ég sá nafnspjald
tannlæknisins í Itaqui-stræti nr.
2: Tannlæknir. Paulo de Oliv-
eira Porto.
Ég hringdi og fér' inn. Kona
kom að taka á móti mér. Ég
settist og beið. En ég hafði á-
hyggjur út af börnunum, sem
ég hafði skilið eftir heima.
Paulo tannlæknir kom út úr
lækningastofunni og ég sagði
honum að hann væri sá tann-
læknir sem stytzt væri að sækia
frá favelunni, og að ég vildi
biðja hann að taka tönn úr syni
mínum Joao. Joao settist í stói.
— Hvað kostar þetta, læknir?
— Hundrað cruzeiros.
Þetta þótti mér alveg óhóf-
lega dýrt. En hann var þá sezt-
ur í stólinn. Ég opnaði budd-
una og fór að telja fimm cruz-
eiros seðla. Ég taldi 20 af þeim.
19. ágúst. Ég gat ekki sofið.
Ég fór á fætur óstyrk og hrædd.
Svo sótti ég vatn.
Flausino hermaður sagði mer
að C. væri viðhaid föður síns.
Að hún hefði sagt sér að hún
hefði farið með honum og feng-
i 50 cruseiros.
Ég gat um þetta við vatns-
kranann. Konumar sögðu að
þær hefði lengi grunað þetta.
Alltaf versnar ástandið í bið-
röðinni við kranann dag frá
degi.
Vera er ánægð af því að ég
keypti handa henni sandala úr
fléttuðu strái. I morgun org-
aði hún af því að það var kom-
ið gat á skóna hennar.
20'. ágúst. Ég fór út til að
safna pappír. Ég yrti ekki á
neinn og enginn á mig. Ég
mætti skattheimtumanninum og
hann fór að gantast við Veru
og sagði að hún væri kærastan
sín. Hann fékk henni 1 cruzeir-
os og bað hana að kyssa sig
fyrir.
Ég stakk mig í fótinn á flís
og staðnæmdist til að draga
hana út. Svo vafði ég tusku
utan um fótinn. Ég fann fáeina
tómata og fór svo áleiðis heim.
Mér líður vel í dag. Það er eins
og ég hafi fengið nýja parta í
líkamann. Samt er ég hrygg.
Ég komst inn í fjarlægasta
hluta Canindé. Ég fór til COAP,
sem er markaður undir beru
lofti, tiT að fá mér hrísgrjón.
Hin ódýrustu sem fást, gömul
og rykíull.
21. ágúst. Ég bjó til kaífi og
lét börnin þvo sér áður en þau
fóru í skólann. Svo fór ég út
að safna pappír. Ég fór fram-
hjá sláturhúsinu og Vera fór
inn til að betla bjúgu. Ég -cékk
ekki nema 55 cruzeiros þann
daginn. Þegar ég var komin
heim^fór ég að hugsa um kjör
mín. Það er ríka fólkið sem
stjómar Brasilíu. En samt get-
ur það ekki án svertingjanna
verið og svertingjamir ekki án
þess, ýmissa hluta vegna.
Þegar ég var að elda kvöld-
matinn heyrði ég að Juana ' pr
komin og var að biðja mig um
hvítlauk. Ég fékk henni fimrr-
lauka. En þegar til átti að taks
sá ég að ég átti ekkert salt., Hú-
gaf mér svolítið af salti.
22. ágúst. Ég fór á fætur
klukftan 6 að morgni og sam-
stundis út að sækja vatn. Bið-
röðin var afarlöng. Ég átti ekki
nema fjóra cruzeiros og tóma
mjólkurflösku. Ég fór til Een-
hor Eduardos, og hann tok við
flöskunni og ég fékk mér
kringlu í staðinn. Þetta fannst
mér lítið til að selja enda fékk
ég lítið fyrir það.
Ég bjó til kaffi og kom böm-
unum í skólann. Ég fór svo að
leita að pappír. Ég fann ein-
hverjar fatadruslur og seldi
þær. Ég kom við í húsi einu
í Avenue Tiradentes og bar
þaðan 50 kíló af pappír, sem
kona bað mig að selja fyrir
sig. Fyrir það fengust 100 cruz-
eiros. Konan var ánægð með
þetta.
Stundum öfunda ég fuglana.
Mér er orðið svo sárt af þessu
öllu að ég held ég missi vitið.
23. ágúst. 1 dag er ek'kert
kennt því þetta er sá dagur,
sem kennararnir hafa til að
hitta foreldra bamanna og tala
við þau. Ég held ég fari. Svo
fór ég og hafði þau öll með mer.
I dag eru allir svo siðsamir.
Engin áflog. Ég er Ifka stillt.
Ég finn breytinguna sem orð'ð
hefur á mér.
Ég kom við í sláturhúsinu og
náði þar í bein. Fyrst þegar
við komum gáfu þeir okkur
kjöt. Nú gefa þeir okkur bein.
Ég er alltaf jafn hissa í lítil-
þægni þessara gömlu kvenna
sem láta þjóða sér allt.
Börnin mín voru ánægð af
því að þau fengu bjúgu. Ég
hélt áfram inn í skranportiö
fig fann pjáturdósir á grasbala
Þegar ég var að fara yfir iám-
brautarsporið • og gæta að h'r'
hvort ég sæi lest koma, sá
Dona Armanda. Ég spurði ban^
hvort Aldo sonur hennar hefði
28
sftilið eftir þessa stflabók, sem
hann lofaði að gefa mér.
Það var mikið af pappfr að
hafa í öllum götum og ég náði
í 100 cruzeiros. Ég keypti smart
brauð handa krökkunum. Þau
vilja fara með mér því þá bú-
ast þau við að ég kaupi -ritt-
hvað gott handa þeim. Það er
sárt fyrir móður að vita böm
sín svelta.
Ég þvoði upp og sópaði kófa-
gólfið. Ég skrifaði svolítið, en
mig syfjaði og fór svo að sofa.
Ég vaknaði oft um nóttána
vegna óboðinna gesta, sem inn
komu, — flóa!
24. ágúst. Ég þvoði af okkur.
Lítið hafði ég af sápu. Dona
Dolores gaf mér svolítið. M’g
fór að svima, og það kom til af
hungrinu.
Ég fór að heimsækja Ohica.
Hún sagði mér að Policarpo
hefði lent f áflogum við konu
sína og ástæðan hefði verið sú
að hún hefði kvartað undan
honum við fátækrafulltrúana.
Corca sagði mér, að Porfcú-
galinn sem Armin og Valdemar
réðust á hefði dregið poka á
höfuð Valdemars, og meðan
hann var að reyna að ná hon-
um af sér, hefði Portúgalinn
þrifið spýtu og lamið hann
nokkrum simjum af öllu afli,
en síðan hófst eltingaleikur
millj þeirra.
•Toao og José Carlos fóru að
siá kvikmynd í Pari-kirkju.
Mér líður vel í dag. Ég þvoði
'"an þvottinn, því ég veit aldr-
hvenær ég vakna að morgni
sjúk og ófær til starfa. Ekki