Dagblaðið Vísir - DV - 31.10.1998, Blaðsíða 35

» h&lgarviðtal
LAUGARDAGUR 31. OKTÓBER 1998 33 H/*
I :
33 LAUGARDAGUR 31. OKTÓBER 1998
Um helgina verður mikil
gleði á heimili einu í Mos-
fellsbœ. Þar fagna fjórar
ungar stúlkur því samtím-
is að verða 10 ára á morg-
un, 1. nóvember. Þetta eru
að sjálfsögðu fjórburarnir
Alexandra, Brynhildur,
Diljá og Elín Guðjónsdœt-
ur en þœr eru einu núlif-
andi fjórburarnir hér á
landi. Margrét Þóra Bald-
ursdóttir og Guðjón S. Val-
geirsson eignuðust dœt-
urnar 1. nóvember 1988
með aðstoð glasafrjóvgun-
ar sem framkvœmd var í
Englandi en þá höfðu að-
eins einu sinni áður komió
„glasafjórburar“ í heim-
inn. Fyrir átti Margrét
einn son, Jóhannes Bald-
ur, sem nú er 24 ára.
Vegna þessara tímamóta
heimsóttum við fjölskyld-
una í Mosfellsbœinn og
tókum foreldrana og af-
mœlisbörnin tali. Auk þess
rekjum við söguna í mynd-
um hér á opnunni. Nóg er
til af myndum enda frœg
börn á ferðinni.
Blaðamaður hafði meðferðis afrit
af fréttum og viðtölum úr DV um
það leyti sem stúlkurnar komu í
heiminn. Fæðingin þótti mikill við-
burður því aðeins tvisvar áður var
vitað um fjórburafæðingu á íslandi;
1880 og 1957. í hvorugu tilvikinu
komust öll bömin á legg. Undanfar-
inn áratug hafa fjórburafæðingar
ekki orðið fleiri.
Fyrirsögn á helgarviðtali í DV,
sem tekið rétt eftir fæðinguna, var
þessi: Litlu fjórburastúlkurnar ró-
legar og góöar: Kvíöum ekki svefn-
lausum nóttum. Margrét Þóra hló
þegar hún sá þetta. Næturnar urðu
nefnilega æði margar svefnlausar
þrátt fyrir aðstoð góðra manna.
Eftir þessi tiu ár er þeim Mar-
gréti og Guðjóni efst í huga þakk-
læti fyrir hvað stúlkumar hafa ver-
ið heilbrigðar. „Eitt stórt krafta-
verk,“ sagði Margrét og knúsaði
Diljá að sér sem fylgdist með viðtal-
inu. Guðjóni fannst lika skrýtið að
hugsa til þess hve tíminn hefði ver-
ið fljótur að líða. Þær væru að verða
unglingar.
„Þetta er búinn að vera fjörugur
og erfiður tími, eins og með öll
börn. Við getum ekki annað sagt en
að við höfum verið heppin,“ sagði
Guðjón.
Eins og hjá fyrirtæki
Hvort eitthvað hafi verið erfiðara
en annað sögðu þau vökunæturnar
hafa verið margar. Hefði aðstoð frá
sveitarfélaginu ekki komið til hefðu
þau liklega ekki lifað fyrsta árið af.
Mosfellsbær lagði til greiðslur fyrir
„næturkonur" sem vöktu yfir fjór-
burunum frá miðnætti til átta á
morgnana svo að þau gætu fengið
samfelldan svefn. Á daginn var
Margrét með heimilishjálp. Guðjón
hélt sínu striki í vinnunni, enda
veitti ekki af, en hann rekur tann-
læknastofu í Mosfellsbæ og Grund-
arfirði. „Það var ekki annað hægt
en að halda áfram að vinna,“ sagði
Guðjón, „ég hef líka oft hugsað til
þess hversu kostnaðarsamt það er
að ala upp börn á íslandi. Ég hefði
ekki viljað vera 20 árum yngri og
eiga eftir að koma undir mig fótun-
um. Það hefði verið ægilegt basl.“
„Þetta var bara vinna sem við
reyndum að skipuleggja eins vel og
við gátum,“ sagði Margrét þegar
blaðamaður spurði hvað hefði verið
erfiðast. „Við héldum dagbók fyrstu
tvö árin þar sem allt var skráð ná-
kvæmlega, hvenær skipt var á
þeim, hvað þær borðuðu og hversu
mikið, hvenær þær sváfu, vöktu og
svo framvegis. Þetta var eiginlega
eins og hjá fyrirtæki. Öðruvísi var
ekki hægt að fylgjast með þessu,“
sagði Margrét.
Þau voru fljót að greina á milli
systranna, sem eru fjóreggja, og sjá
út persónuleika þeirra. „Þær eru
mjög ólíkar,“ sagði Margrét og Guð-
jón tók undir það, sagði þær verða
ólíkari hver annarri með hverju ár-
inu.
Ég er að fara í talningu!
En skyldu þau enn þá muna
hvernig þau brugðust við tíðindun-
um að von væri á fjórburum? „Það
var nú bara fyndið,“ sagði Margrét,
„ég var að vinna í Verslunarbank-
anum sáluga og sagði í gamni við
vinnufélagana þegar ég fór í fyrsta
sinn í sónar að ég væri að fara í
talningu. Þá vissi ég ekkert að börn-
in væru fjögur. Vonin var aðeins sú
að fá eitt barn, annað yrði bara
ánægjulegra. Við áttum alveg eins
von á að eggin myndu ekki frjóvgast
öll og trúðum þessu eiginlega ekki
fyrr en þær voru fæddar.“
Guðjón sagðist hafa tekið tíðind-
unum af stakri ró. Þau hefðu ekki
slegið sig út af laginu. „Kannski að
ég hafi þagnað í smástund en svo
tók maður bara orðnum hlut. Fljótt
fór maður bara að hugsa hvaða út-
gáfa kæmi, hvort það kæmu tvær
stelpur og tveir strákar, fjórar stelp-
ur eða fjórir strákar. Að öðru leyti
veltum við okkur ekki mikið upp úr
þessu. Á meðgöngunni voru hinir
og þessir að láta okkur fá bæklinga
og sögur af fjölburaeign. Maður var
fljótur að fleygja þessu því þarna
voru hálfgerðar hryllingssögur. Svo
margt gat farið úrskeiðis aö við
vildum ekkert velta okkur upp úr
því. Við vonuðum bara hið besta -
sem og reyndin varð,“ sagði Guðjón.
Alexandra kom fyrst í heiminn, þá
Brynhildur, Elín og loks Diljá. Öll
voru nöfnin ákveðin „út í loftið"
nema Elín.
Sex egg enn í frysti
í DV-viðtali fyrir fæðinguna var
haft eftir Margréti að ef eingöngu
kæmu strákar eða stelpur gæti hún
hugsað sér að eignast böm af gagn-
stæðu kyni síðar. „Já, það var þá,“

Fjórburasysturnar ásamjfyrerarum sínum.
Elín er í fangi föður sins. Guðjóns Sveins
Valgeirssonar, Diljá er fyrir aftan þau, þá
kemur Alexandra og Brynhildur er i fangi
móðurinnar Margrétar Þóru Baldursdóttur.
Úrklippan w að ofan sýnir forsíðufrétt DV
sem sagði ffj|feðingunni samdægurs.
DV-mynd ÞOK
á landi fyrr en í kringum 1992. Áður
fóra þessar aðgerðir fram í
Englandi og fram að þeim tíma sem
fjórburarnir komu þótti þetta feimn-
ismál. En með tilkomu þeirra var
eins og brautin hafi verið rudd fyr-
ir enn fleiri. Þau sögðust hafa fund-
ið fyrir þessu og þá á jákvæðan hátt.
Margir hefðu talað við þau og leitað
eftir ráðgjöf.
Eftir að Margrét og Guðjón höfðu
eignast fjórburana hættu læknamir
á Bourn Hall Clinic að koma fjórum
eggjum fyrir. í dag eru bara sett tvö
egg. í þeirra aðgerð frjóvguðust það
mörg egg að þau eiga sex egg af-
gangs sem geymd eru í frysti í
Boum Hall Clinic. Undanfarin tíu
ár hafa þau greitt árlega cif þeim
„frystikostnað".
„Þess vegna get ég farið aftur,
einhvern tímann á gamals aldri,“
sagði Margrét og hló, „en við erum
bara ekki búin að ákveða hvaö við
ætlum að gera. Vitanlega er svolitið
sérstakt að vita af þessum eggjum
því þarna eru í rauninni sex líf.“
Það gat verið erfitt að halda utan um
allar fjórar. Pabbinn reynir af öllum
mætti en Diljá hefur sloppið frá. í
fanginu eru, frá vinstri, Brynhildur,
Alexandra og Elín. Myndin er tekin
þegar þær voru 1 árs. DV-mynd GVA
Aftur í banka
Margrét og Guðjón hafa alltaf get-
að tekið sér frí frá uppeldinu smá-
tíma í senn, viku eða svo. Þau sögðu
það frí að sjálfsögðu alltaf kærkom-
an sig, ef svo má að orði komast.
Hún fór á námskeið í Viðskipta- og
tölvuskólanum og fyrr en varði var
hún farin að vinna í banka á ný.
Réð sig í sumarvinnu í Búnaðar-
bankanum í Mosfellsbæ sem „teygð-
ist“ fram á veturinn. Hún hætti í
bankanum í vor og hefur ákveðið að
sinna stelpunum eins mikið og hún
getur.
„Á þessum síðustu og verstu tim-
um skiptir miklu máli að vera sem
mest með börnunum. Ef fólk getur
það fjárhagslega ætti annað foreldr-
ið að vera heima.“
Stutt í unglingsárin
Við tíu ára aldurinn hugsa þau
hvað stutt sé í unglingsárin. Þótt
þau kviðu ekki svefnlausum nóttum
þá kvíða þau unglingsárunum. „Ég
hugsa til þess með hryllingi,“ sagði
Margrét, „en við tökum hvern dag
fyrir í einu. Auðvitað eru börn mis-
jöfn, geta bæði verið erflðir ungling-
ar og rólegir. Mestu skiptir að halda
þeim frá öllu því ljóta sem til er
núna.“
Hvort ekki megi búast við fjöri á
heimilinu þegar systurnar fara að
„ganga út“ sögðust þau reikna með
því. Reyndar væri það aðeins byrjað
í formi símhringinga og fyrir-
spurna. Umræða um hitt kynið
væri líka farin að koma upp.
Efnilegur kvartett
Guðjón er úr Skagafirðinum og
söngelskur eins og margir þaðan,
syngur annan tenór í Karlakómum
Stefni í Mosfellsbæ. Aðspurður
sagðist hann vera pottþéttur á að
þær hefðu erft sönghæfileikana.
Þær væm lagvissar og með faUega
rödd. Það heyrðust a.m.k. háværir
tónar frá tómstundaherberginu þeg-
ar tekið væri til við að syngja lög úr
Grease eða með Spice Girls.
„Þær taka vel undir í bílnum þeg-
ar við eram á ferðalögum. Þær
kunna diskinn með Grease-lögun-
um utan að,“ sagði Guðjón og aldrei
að vita nema þær eigi eftir að stofna
systrakvartett.
Að velja og hafna
„Ég veit ekki hvað skal segja,“
sagði Margrét þegar þau voru spurð
hvaða ráð þau gætu gefið flór-
buraforeldrum framtíðarinnar.
„Þetta er í sjálfu sér ekkert frá-
brugðið því að eignast flögur börn á
Fjórburarnir Alexandra, Brynhildur, Diljá og Elín Guðjónsdætur eru 10 ára á morgun - foreldrunum er efst í huga hve allt hefur gengið vel:
sagði Margrét og hló þegar þetta var því áhuga að fá systkini. Þá áttu urdóttur mína í pössun í tvær næt-
riflað upp. „Þetta var ágætt. Ekki nokkrar vinkonur lítil systkini til ur og þá hætti þessi þrýstingur."
það að um tíma sýndu stelpurnar að passa. Svo fengum við litla syst- Tæknifrjóvganir hófust ekki hér
ið. Þegar stelpumar vom orðnar jafnmörgum árum. Ég held að það
sex ára og komnar í skóla fór Mar- sé meira að segja verra. Með því að
grét að geta hugsað meira um sjálf- vera með flórbura koma þarfirnar
ifelgarviðtal«
*★ ★
Forskot á sæluna! DV færöi þeim jarðarberjarjómatertu og eins og sjá má var hressilega blásið á kertin tfu.
upp á sama
tíma - þó að
vissulega geti
það stundum
verið flókið.
Eins og í
fyrra
þegar
við
þurftum að þeysast með þær á milli
skóla, tónlistarskóla, íþróttaskóla,
myndlistarskóla, skátafunda og
dansæflnga. Nú fer þetta að verða
spurning um að velja og hafna."
A tíu árum hafa systurnar stækkað það mikið að Margrét Þórá getur ekki
lengur haldið á þeim í kjöltu sinni. Myndin til vinstri er tekin í aprfl 1989 og
talið frá vinstri eru Elín, Diljá, Alexandra og Brynhildur. Myndin til hægri er
tekin nú í vikunni. Þar eru frá vinstri Alexandra, Brynhildur, Elín og Diljá.
DV-myndir kae/ÞÖK
Stundum rífumst við
Þá var kominn tími til að spjalla
lítillega við afmælisbömin. Systurn-
ar voru spurðar hvort þeim fyndist
þær vera frægar. Já og nei, sögðu
þær en mundu samt allar vel eftir
svokallaðri „glasabarnahátið" sem
þær fóra á með foreldrum sínum til
Englands árið 1994. Hátíðin var
haldin á Bourn Hall Clinic. Fjöl-
skyldan fór þangað líka 1989 þegar
samkoman var haldin í fyrsta sinn
en skiljanlega muna systurnar ekki
eftir því. Þarna voru þær innan um
börn og flölbura hvaðanæva úr
heiminum, tví-, þrí- og flórbura, og
fengu að sjálfsögðu mikla athygli.
Ráðgert er að fara á svona hátíð
næsta vor.
Hvort þær væra ekki góðar vin-
konur var svarið misjafnt. „Nei,“
sagði Elín, „stundum," sagði Diljá.
„Stundum rífumst við og stundum
erum við góðar vinkonur," sagði Al-
exandra.
Þær ganga allar í sama bekk í
Varmárskóla, 5. bekk EG. „Kennar-
inn okkar heitir Edda Gísladóttir,"
sagði Brynhildur og Elín skaut þá
inn í: „Alveg eins og mínir stafir."
Allar sögðu þær já þegar þær voru
spurðar hvort ekki væri gaman í
skólanum og þeim bar nokkuð
saman um hvaða fög væru
skemmtilegust. Nefndu þær m.a.
landafræði, kristinfræði, samfé-
lagsfræði, heimilisfræði, smíðar
og sauma.
„Tannlæknir eða bara eitthvað"
Hvað ætla þær svo að verða þeg-
ar þær verða stórar? Þá urðu svör-
in mismunandi. „Snyrtifræðing-
ur,“ sagði Alexandra. „Dýralækn-
ir,“ sagði Diljá. „Skurðlæknir eða
snyrtifræðingur,“ sagði Elín en óá-
kveðnust var Brynhildur: „Tann-
læknir eða bara eitthvað."
Þeim finnst þær ekkert vera svo
líkar og móðirin tók undir það.
Fatasmekkurinn væri að vísu
svipaður en þær vildu nota hann á
mismunandi hátt.
„Engin,“ sagði Diljá strax þegar
blaðamaður spurði hvað þær ætl-
uðu að eignast mörg böm. En eftir
umhugsunsbreytti hún svarinu í
„kannski eitt eða tvö“. Elín sagðist
ætla að eignast þrjú börn, Alex-
andra eitt en Brynhildur var senv
fyrr frekar óákveðin. „Ekki mörg,“
sagði hún þó og brosti til mömmu!
Og þær ætla sko að skemmta sér
á afmælinu og bjóða til sín fullt af
fólki. Þær sýndu blaðamanni þessa
finu boðsmiða sem þær voru búnar
að útbúa. í dag fá þær vinkonur og
bekkjarsystkini til sín og á morgun
koma ættingjamir á sjálfan afmæl-
isdaginn. „Vonandi koma allir,“
sögðu þær einum rómi.
Um leið og við þökkum samveru-
stundina í Mosfellsbænum óskum
við flölskyldunni til hamingju með
tímamótin. -bjb
Hamingjusöm fjölskylda
Eftir fæðinguna 1. nóv. 1988 rigndi gjöfum yfir fjölskylduna. Hér skoðar
Margrét sængurteppi ásamt Guðjóni og Jóhannesi Baldri, syni sínum.
Komnar heim í Mosfellsbæinn
Fjórburasysturnar komnar heim í Mosfellsbæinn á aðventunni 1988 og
stoltur faðir Iftur eftir þeim.
Fjölmenn skírnarathöfn
Wm jHte |1
í
jpi i Jt?” i***?v'
Skírnin fór fram í Lágafellskirkju og að sjálfsögðu þurfti fjóra skírnarvotta. Mamman
heldur á Alexöndru, stóri bróðir á Brynhildi, Sigurður E. Sigurðsson, fósturfaðir
Margrétar, á Elínu og pabbinn á Diljá. Presturinn er sr. Birgir Ásgeirsson.
Fimm ára prinsessur
Mikið var um dýrðir á fimm ára afmælinu 1993 og hér eru prinsessurnar
komnar með kórónurnar, f.v. Brynhildur, Alexandra, Elín og Diljá.
Sjö ára og samheldnar
Á sjö ára afmælinu brugðu þær á leik fyrir Ijósmyndara DV. F.v. Alexandra,
Brynhildur, Diljá og Elín. Fyrir aftan þær glittir í vinkonur og bekkarsystkini."