Dagblaðið Vísir - DV - 10.07.1999, Qupperneq 32

40
LAUGARDAGUR 10. JÚLÍ 1999
af mönnum
Svipmyndir
af Vestfjörðum
Vestfirðir hafa verið mikið í sviðsljósi fjölmiðla undanfarið
vegna atvinnumála þar. En fjóröungurinn hefur sannarlega
upp á margt að bjóða annað en það að vera fréttaefni
fjölmiðla. Náttúran er þar ægifogur og mikilfengleg og þar
eru menn í návígi við sjálft meginlifibrauð þjóðarinnar allrar,
sjávarútveginn.
Ferðamenn komast sjálfsagt hvergi nær því að kynnast
hvernig íslendingar sóttu sjóinn fyrr á tímum og fram í
byrjun þessarar aldar en í safni Geirs Guðmundssonar og
B„olungarvíkurbæjar í Ósvör í Bolungarvík. Teitur
Jónasson, ljósmyndari DV, var á Vestfjörðum nýlega og
heimsótti Geir í sjóminjasafnið i Ósvör. Geir hefur safnað
saman öllum þeim munum sem í safninu eru. Hann er hafsjór
fróðleiks og skýrir tilgang hvers einasta hlutar í safninu og
þegar hann segir frá sér safngesturinn ljóslifandi fyrir sér
daglegt amstur þeirra sem sóttu sjóinn á árabátum, settu upp
segl og sigldu út ísafjarðardjúpið, fyrir Hombjarg og lögðu
línuna og komu svo heim með hlaðinn bátinn að kvöldi.
Geir er sjálfur eins og vestfirskur sjósóknari fyrri tíma og
leiðir gestina í sannleika um líf sjósóknaranna, hvernig þeir
spáðu í veður og sjólag, veiðarnar, verkunaraðferðir og hvað
síðan varð um afurðirnar. Heimsókn í safnið í Ósvör minnir
á hversu ólíkt daglegt líf nútímamannsins, ekki síst bama á
Vestfjörðum er nú því sem áður veir. Ekki áttu börn þeirra
hjólabretti eins og ísfirski drengurinn á myndinni að neðan,
né reiðhjól eins og ungi Þingeyringurinn neðst til vinstri.
Lífsgmndvöllur þeirra er þó hinn sami, sjósókn og vinnsla
sjávarfangs.