Dagblaðið - 24.04.1978, Blaðsíða 16

16
NILFISK
f AMIY HÁTÚN6A
rUHIA SÍMI 24420
Raftækjaúrval — Næg bflastæði
Afborgunarskilmálar
sterka rvksusan... /§
Styrkur og dæmalaus ending hins þýðgenga,
stiilanlega og sparneytna
mótors, staðsetning
hans oghámarks
orkunýting, vegna
lágmarks loft-
mótstöðu i 7
stóru ryksiunni,
stóra, ódýra
pappírspokanum
og nýju kónísku
slöngunni,
afbragðs sog-
stykki og varan-
legt efni, ál og
stál. Svona er
NILFISK:
Vönduð og
tæknilega ósvik-
in, gerð til að
vinna sitt verk
fljótt og vel, ár
eftir ár. með lág-
marks truflunum
og tilkostnaði
Varanleg: til lengdar
ódýrust.
Nýr hljóð-
deyfir:
Hljóðlátasta
ryksugan.
Traust þjónusta
Ný keilu-slanga:
20% meira sogafl,
stíflast síður.
Hjallafiskar
Merkið sem vann harðfliknum nafn
Farsthjd: SSGIæsibæ
HJailur hf. - Sölusími 23472
Bflasmiðir
Viljum ráða nú þegar bíla-
smiði eða vana réttinga-
menn. Bflasmiðjan Kyndill,
sími 35051.
HlSRÖUIBÉ 24 APÍÉL Kl.2lfi
FORSAU ABGÖNHMI. I HCO
DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR 24. APRlL 1978.
... ...................... ' - ............................................. -
Sjaldgæfur
viðburður
Það hefur verið alveg ótrúlega
mikið um tónleika síðustu vikurnar,
alltof mikið til þess að undirritaður
gæti sinnt þeim öllum, hvað þá gerl
þeim skil á prenli. Við því er ekkert að
segja, maður getur einfaldlega ekki
verið á mörgum stöðum í einu, en
stundum hafa verið tvennir lónleikar
á sama tímá, og einu sinni eða tvisvar
voru þrennir tónleikar sama daginn.
Vonandi hafa þeir allir verið einhverj-
um lil ánægju, en menn mega vara sig
að ofþreyta ekki þann tillölulega fá-
menna hóp sem kallast getur fastir
tónleikagestir.
Eitt af þvi sem undirritaður hefði
ekki vilja missa af voru tónleikar
danska gítarleikarans og söngvarans
Ingolf Olsen I Norræna húsinu sl.
miðvikudag. Norræna húsið hefur
dregið til sín óvenjumarga snjalla
lónlistarmenn I vetur, en þarna held
ég hafi verið hápunkturinn. Olsen er
fágætur snillingur á sinu sviði. Hann
er ekki aðeins frábær lútu- og gitar-
leikari, sem hefur tækni og tón
fullkomnlega á sinu valdi, heldur er
hann afburða túlkari hinna ólikusiu
stíltegunda og tilfinninga. Þegar hann
leikur og syngur dönsk miðaldakvæði
kemst maður í eins konar víkivaka-
stemmningusemerengu líkog meðferö-
lians á spænskri og hollenskri lútu-
tónlist frá renesanstímanum er
óviðjafnanleg. Sama má segja um
tónlist frá seinni tímum, og hefur
sjaldan heyrst hér jafnfullkominn
flutningur og þegar hann lék og söng
kinverskan lagaflokk eftir Britten.
Hann hefur blæfagra tenórrödd, sem
er vel þjálfuð og sterk, og henni beitir
hann af miklum næmleik og ósviknum
tónlistargáfum. Þaraðauki hefur hann
óvenju skemmtilega og létta sviðs-
framkomu, sem gerir allar hans
tiltektir, söng, leik, skýringar og frá-
sagnir, i senn aðgengilegar og töfrandi.
-L.Þ.
LEIFUR
ÞÓRARINSSON

Tónlist
Samningabáknið
Það er raunverulega ekki á færi
neins manna að ráða algjörlega við
hugsanir sinar. Hugur mannsins er
svo víðfeðmur og margbreytilegur að
það verður aldrei mælt hvað í honum
býr. Sumir geta fullnægt sjálfum sér
með eigin hugsanir en aðrir hafa þörf
fyrir að tjá sig, annaðhvort á blaði eða
i mæltu máli, enn aðrir þurfa hvort
tveggja til að fá útrás tjáninga sinna.
Síðastnefndi hópurinn er svo þrúgaður
af hugsunum sínum, að hann tjáir sig
opinberlega, hvort sem það likar betur
eða verr, og er ekki öfundsverður af
enda hlýtur hann oft að verða fyrir
aðkasti samferðamannsins. Sumir
kalla þetta stjórnmál en aðrir munu
segja að tjáning byggist oftast á þeirri
þörf að láta eitthvað gott af sér leiða.
Skipulag
Skipulagsleysi er eitt það versta sem
til er, hvort sem það er fyrir ein-
staklinginn eða milljónirnar i heild, en
ofskipulag er ennþá verra því þá nýtur
einstaklingurinn ekki þess frelsis og
þeirrar athafnaþrár sem honum ber og
er nauðsynleg svo framþróun geti átt
sér stað.
Dettur nokkrunt i hug að það sé
hugsun á bak við það hrikalega
opinbera kerfi sem er að tröllriða
islensku þjóðfélagi i dag, þar sem
forysiumenn á sviði stjórnmála sigla í
fararbroddi nteð alla sérfræðingana
sér við hlið?
Launataxtar virðast ekki mikið mál
i einu þjóðfélagi og eiga auðvitað ekki
að vera það, jafneinfall og það er í
raun og veru að maður sem vinnur
þurfi að hafa lifsviðurværi og geta
fylgst með launum sinum sjálfur. Það
ætti að vcra á færi hvers manns að
geta fylgst mcð því hvað gerist á þeim
vettvangi. Þessi tnál ættu að vera
einföldust allra niála'en eru orðin svo
flókin að kligjugjarnl verður að hugsa
þau i reynd, livað þá að vinna þau dag-
lega, Serii svo til hyer i.naður keriisi
ckki hjá’ því áuðvitað’varðá laún óg
launagreiðslur, ásanu launatengdum
gjöldum, hvert mannsbar.
Launataxtar
1 grein minni í Dagblaðinu fyrir
skömrnu voru gerðir að umtalsefni
allir þeir taxtar sem unnið er cftir hjá
Vinnuveitendasambandi íslands. Það
er oft svo að þegar gluggað er í eitt,
kemur annað i Ijós sent umtalsvert er,
t.d. munu vera i gangi hjá BSRB um
384 þættir, hjá bankakerfinu 144 og
hjá háskólamenntuðum mönnum um
V I ,
264. Þetta gera samtals 792 atriði til
útreiknings á ársgrundvelli.
Nú er það svo í fljótu bragði að við
lauslega athugun reynast kaupgjalds-
taxtar vera á ársgrundvelli um 6000
— sex þúsund —, þó segir það ekki
alla söguna, þvi þá eru eftir öll sérá-
kvæði i sambandi við launagreiðslur
sem skipta örugglega þúsundum og
aldrei virðist hægt að henda reiður á,
með nokkurri vissu, enda hefur svo
lengi sem menn muna ekki mátt ganga
hreint til verks i samningagerð og
stafar það af styrkjakerfi.
Að þessu samningsrugli vinna tugir
ef ekki hundruð manna svo allt þetta
Kjallarinn
Kristmundur
Sörlason
kaupgjaldstaxtarugl keniur ekki
,þr.autala.gs.tí Þ.að hljóta að yéra miklaf
fæðihgárhnðir með slíkuni ‘ vin-
nubrögðum og merkilegt að fólkið sem’
vinnur að þessurn samningum skuli
ekki vera spítalamatur. eða kannski er
þaðekki heilt heilsu?
Samkvæmt hagskýrslum fyrir árið
1976 voru á launaskrá á islandi
96.000 ntanns og það má ætla að nú
séu um 100.000 manns á öllum vinnu-
markdðinum. Ef við gefum okkur
töluna 10.000 þætti yfir árið i launa-
töxtum og sérákvæðum i santbandi
við þá er hlutfallstalan launataxti á
tíunda hvern starfsmann hjá þessari
fámennu þjóð. Getur nokkur heilvita
maður gert sér i hugarlund hvað svona
löguð vinnubrögð þýða?
Það hlýtur að vera verðugt verkefni
að atvinnulöggjöfin og launamálin í
heild verði tekin til gagngerðrar endur-
skoðunar og settar verði reglur til að-
vinna eftir, svo þeir menn sem með
þessi mál fara þurfi ekki að hanga i
lausu lofti og hjálparvana.
Það hlýtur alltaf að rikja mikil
spenna og ófriður hjá þeim aðilum
sem vita aldrei sín mörk, ekki síst þeg-
ar að margra dómi færustu menn þess-
arar þjóðar halda því blákalt fram, í
innrömmuðum greinum stærstu dag-
blaða landsins „að hér hafi ríkt friður
á vinnumarkaðinum”. Það hljóta að
vera sljó augu sem sjá ekki að hér
hefur ekki ríkt friður, heldur algjör
styrjöld. Laun hafa hækkað eftir
geðþótta þeirra manna sem farið hafa
með þessi mál fyrir launþegasamtökin.
Vinnuveitendur hafa allan timann leg-
ið í skotgröfum sinum en aldrei þorað
að skjóta fyrr en viðsemjendur hafa
verið komnir svo langt í burtu að þeir
hafa ekki einu sinni heyrt hvellinn.
Árangurinn af styrjöldinni og óábyrgri
afstöðu vinnuveitenda i skjóli rikis-
valdsins er öllum ljós. Óstöðvandi
verðbólga, atvinnuleysi, og gjaldþrot,
bæði hjá þjóðarbúinu og at-
vinnurekstrinum.
Ár eftir ár hafa aðilar vinnu-
markaðarins, bæði launþegar og
vinnuveitendur, gert samninga um
kaup og kjör, þá eftir margra vikna
samningaþras, vitandi með fullri vissu,
að ekki væri hægt að standa við þá
samningana nema hleypa stærstum
hluta beim út í verðlagið. Enda hefur
það verið svó i lok hverrar samnings-
gerðar að hlaupið hefur verið beint á
fund hjá viðkomandi rikisstjórn og þar
hafabænagjörðirfarið fram unt náðog
miskunn frá hendi hins opinbera. sent
hefur þýtt það að dauð hönd hefur
verið lögð á allt frjálst framtak I þessu
blessaða landi.
Það þarf örugglega að taka
hrcssilega til höndum hjá þjóðinni. cf
vel á að fara. og koma á féstu með
dugnaði og kjarki. Til þess þurfa að
vcljast nýir menn með óbundnar
hendur af því svinarii sem á undan er
gengið.
Læt ég þar með lokið hugleiðingum
mínum um hið vitleysislega samnings-
rugl sem í dag ríkir á vinnumarkaði
okkar íslendinga, með frómri ósk um
að breyting ntegi verða til batnaðar í
þessurn málum.
Kristmundur Sörlason
iðnrekandi.
/ V