Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1937, Blaðsíða 12
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
404
Eitt kvæðe um það hvörsu að Luckan
misfellur Mannkindunum.
Eftir síra Sigfús Guðmundsson
Nú má heyra þjóðstíg þann
það var fyrst eg minnast kann
Eymdum lifðe margur Mann
Og mái er að linne.
Sumir áttu Góts og Gull
gilldan Auð og húsen full
aðrer fundu Frost og SuII
og fengu hvörge inne
undu sjer við Eymd og Sút
Æfen þeirra gieck svo út
— Og mál er að linne.
Sumer báru Sverð á Hlið
og Sveinstiettena kieptust við
en aðrer aungvan feingu frið
og földu sig þar inne
siðan datt á dyrnar spiót
með Dáruskap og Hofmannshót
— Og má! er að /inne.
Sumer tóku annars arf
under sig þá nokkur hvarf
en aðrer hieldu ei hálfum Skarf
af heillre eigu sinne
liðu Sút og Sorger Menn
að síðustunne Húsgangen
— Og má! er að linne.
Sumer höfðu so margt Bú
að setia varð í Eyðe þrjú
en annar hvörke Hund nie Kú
hafðe á Æfe sinne
Kot fieck eingen Fielaus Mann
fór so uppá Almúgan
— Og má! er að linne.
Sumer unnu sier ti! Fiár
að setjast under stietter þríár
enn aðrer hröktust átíán ár
i allre Góðvilld sinne
Þeirra Orð og þarfleg Ráð
þótte Rýkum mesta háð
— Og mál er að linne.
Sumer báru Silke og Skrúð
sópuðu allt úr Kaupmanns Búð
enn aðrer geingu á Háka/ls Húð
og hielldu á Beining sinne
Elldurenn undan Hófum hraut
þá Hofmanns Folkeð reið á braut
— Og má! er að linne.
Sumer höfðu soddan þrótt
þeir sátu og drucku fram á nótt
enn aðrer !áu i Sæng með sótt
sá var Háskenn minne
hvar sem nöckur datt eðr dó
Dárinn margur að því hló
— Og mál er að linne
Sumer prestar hófust hier
á Hoofgarðana ólærðer
enn aðrer /ietu lýka sier
að liggia á Giæruskinne
So var broteð Bræðra-lag
bívýsast það enn í Dag
— Og mál er að linne
Sumer höfðu Sessur og Stól
Silfur og Gu/I sem /ite á Só/
enn aðrer fengu Öskubó/
þó öllu meira vinne
litlu kostuð K/æðe fá
kann þar eingen falla uppá
— Og mál er að tinne
Sumer gátu ecki átt
Afkvæmeð so /ifðe Nátt
aðrer færðu Folkeð smátt
fram á Handbiörg sinne
Ríkiskvenna Kisturnar
komu þeim ecke að gagne par
— Og má! er að iinne.
Ofanritað kvæði er tekið upp úr Vísnabók Guðbrandar biskups Þorlákssonar, en
ljósprentun fyrstu útgáfunnar hefir Ejnar Munkssgaard gefið út, með formála eftir
Sigurð Nordal prófessor. (Sjá nánar um höfund kvæðisins á bls. 406).