Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1937, Blaðsíða 22

414
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Athugið vel myndirnar hjer fyrir ofan. í fljótu bragði mun ykkur sýnast myndirnar vera
alveg eins, en þegar þið aðgætið þær nánar, þá munuð þið sjá, að engin þéirra er alveg eins, held-
nr eru tvær breytingar á hverri mjmd frá næstu mynd á undan. Nú skuluð þið prófa, hversu skarp-
skygn þið eruð og rejrna að sjá, í hverju þessar breytingar eru fólgnar.
Næstu tvo tíma má Shirley
leika sjer úti. Eða þá að hún
biður pabba sinn að segja sjer sögu.
En klukkan átta verður hún að
fara í rúmið, þegar hún er búin
að þvo sjer og bursta tennurnar
og gera árangurslausar tilraunir
með að losa tönnina, sem skrölt-
ir laus í efri gómnum.
Þegar mamma og pabbi hafa
boðið góða nótt, nær Shirley í
brúðu til að sofa hjá sjer. Eftir
að hafa beðið kvöldbænina sína,
„Nú legg jeg augun aftur —“,
slekkur hún ljósið og eftir augna-
blik er hún sofnuð værum svefni.
— Vertu blessuð, þetta er ekki
fín fjölskylda. Það er ekki hægt
að fá ljelegri borðbúnað heldur
en þau notuðu í veislunni í gær.
— Nei, en það var ekki nóg
með það, heldur fengu þau borð-
búnaðinn að láni hjá mjer!
YFIRNÁTTÚRLEG
FYRIRBRIGÐI
Framh. af bls. 412.
Þar sá jeg hina hræðilegustu
og einkennilegustu sjón, sem jeg
hefi sjeð á æfi minni. Líkin
höfðu verið lögð í hægindastóla
með kodda undir höfði. Þar sátu
þau sem lifandi væru.
Skelfingarsvipur var á ásjón-
um sumra, undrunarsvipur á öðr-
um og sum líkin voru eins og
sofandi menn.
Einn maðurinn var nákvæm-
lega eins og jeg ímynda mjer,
að j e g hefði litið út, e f jeg
hefði náð lestinni í Afium-Kara-
Hissar!
Mig hrylti við, ætlaði að fá
aðsvif, flýtti mjer út og fjekk
mjer meira „raki“.
*
Nokkrum vikum síðar, þegar
jeg var kominn heim til London
aftur, rakst jeg á plötu föru-
munksins í farangri minum. Jeg
sendi hana ljósmyndasmið til
framköllunar, og fjekk myndina.
(Sá fyrsti, sem jeg sýndi mynd-
ina, sagði um leið og hann sá hana:
„Þetta er óneitanlega mynd af
dauðum manni. Og, ef mjer sýn-
ist rjett, þá er hún af yður!“).
Það einkennilega er, að á
myndinni er höfuð mitt stutt
kodda og jeg sit í stól eins og
maðurinn eða líkið, sem jeg sá
síðast í biðsalnum á járnbraut-
arstöðinni í Angora!
— Úr „The Listener“.
Þjónninn: Hjer er gestur, sem
kvartar yfir því, að bautastykkið
sje of lítið.
Gestgjafinn: Farið þjer með það
út í eldhús og setjið það á minni
disk!
*
— Heyrið þjer mjer, frú mín
góð. Jeg fann stoppunál í súpunni.
Matsölukonan: Enn hvað það
var gott! En funduð þjer ekki
skóhnappana mína. Jeg hefi týnt
þeim líka.
*
— Er það hjer, sem auglýst var
eftir þjónustustúlku?
— Já. En jeg er búin að ráða
stúlku, segir húsmóðirin.
— Jæja. Jeg bíð þá, og kem
aftur eftir nokkra daga,