Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1937, Blaðsíða 17

Lesbók morgunblaðsíNs
4Ö9
Fimmburarnir
Fimmburarnir: Yvonne, Annette, Cecile, Emilie og Marie Dionne.
í Ontario
(Eftirfarandi frásögn er út-
dráttur úr grein eftir ameríska
blaðamanninn Frazier Hunt, sem
er rituð í „Better Homes and
Gardens").
Fyrir nokkru heimsótti jeg
Dionne-fimmburana, sem
eiga ‘ heima í Callender, fallegu
fransk-kanadisku vatna- og skóg-
arhjeraði í Norður-Ontario. Jeg
var bæði hrærður og hrifinn, þeg-
ar jeg hafði dvalið hjá þeim um
stund.
Jeg hefi sjeð þá að minsta kosti
tuttugu sinnum, en altaf hefir
mjer fundist jafn mikið til um
þá. I hvert einasta sinn sem jeg
hefi farið frá þeim, hefi jeg haft
það á tilfinningunni, að jeg hafi
sjeð svo fagurt og tilkomumikið
fyrirbrigði, að jeg fæ því naumast
með orðum lýst..
*
Fimmburasysturnar litlu færast
hægt en örugt af einu þroskastig-
inu á annað.
Fimmburafæðingin sjálf er
kraftaverk, en engu minna krafta-
verk er það, hve fimmburarnir
hafa náð miklum og eðlilegum
þroska, líkamlega, jafnhliða því,
sem þeir hafa þroskast aðdáan-
lega andlega.
Þegar þessi fimm smávöxnu
stúklubörn fæddust, fyrir tíma
fram, að morgni dags í maímán-
uði, fyrir þremur árum, voru
minni líkindi til þess að þau
myndu lifa en lilutfallið milli 1
og billion. Það var eiginlega ekk-
ert útlit fyrir það, því að aldrei
hafði það hent í sögu veraldar,
að fimmburar hefðu allir lífi hald-
ið, lengur en skamma stund.
En þessi börn höfðu hlotið þá
lífsseigju í vöggugjöf, er varð-
veist hafði í marga ættliði sterk-
bygðra forfeðra af bændakjmi, og
fyrir það og hið ómengaða blóð,
sem rann í æðum þeirra, gátu þeir
lifað. Fyrir það komust þeir af
fyrstu erfiðu stundirnir, og þá
tókst hinn hugvitssami, lítt kunni
sveitalæknir, það hlutverk á hend-
ur að varðveita líf þeirra.
Þegar hinn ágæti læknir, sem
bjó yfir vísindalegum hæfileikum,
og heilbrigðri þekkingu, hafði
hrifið móðurina úr heljar greip-
um, sneri hann allri athygli sinni
að reifaströngunum fimm, sein
lágu hlið við hlið í mjólkurtrogi,
sem hafði verið fengið að láni úr
næsta húsi.
Og nú skeði það undur á þessu
heimili, sem var meira kraftaverk
en sjálf fimmburafæðingin. Dr.
Allan Roy Dafoe og hjúkrunar-
konum hans tókst að varðveita
þann lífsneista, sem kviknað hafði
í þessum litlu mannverum. Eftir
fyrstu vikuna voru þær ekki nema
3700 gr. allar til samans.
*
Fyrstu sex mánuðina snerist
aðal viðleitnin um það, að halda
lífi í hinum smáu verum. En þeg-
ar þeim hafði verið komið fyrir í
hjúkrun á litlu barnaheimili hin-
ummegin við götuna, andspænis
bóndabænum, sem þær fæddust í,
voru meiri líkindi til þess, að hægt
yrði að forða þeim frá smitun
hinna venjulegu barnasjúkdóma.
A heimili þessu voru þær alger-
lega einangraðar.
Jafnskjótt og útlit var fyrir,
að þau ætluðu að lifa voru þeim
settar strangar og ákveðnar lífs-
reglur. Og eftir þeim var farið
með stökustu nákvæmni í öllu
því, er leit að daglegu lífi fimm-
huranna og ekki'brugðið út af í
neinu. Þeir fengu næringu á viss-
um tímum dags. Voru haðaðir á
nákvæmlega sama tíma daglega og
lagðir til svefns. Var þess gætt
til hins ítrasta, að líffæri þeirra
öll störfuðu eðlilega og reglulega.
Barnaheimilið var lítið en á-
gætlega útbúið og eingöngu sniðið
eftir þörfum fimmburanna. Það
er vafasamt, hvort strangari siða-
og heilbrigðispostuli hefir nokk-
urntíma verið uppi en þorpslækn-
irinn dr. Dafoe; enda gat hann
sjer heimsfrægð á skömmum tíma.
*
Smátt og smátt vöndust fimm-
burarnir á hina strÖngustu reglu-
semi, sem hlýtur að vera afar
þýðingarmikil undirstaða andlegr-
ar og líkamlegrar heilbrigði.
Með nákvæmri reglusemi er
hægt að gróðursetja hjá smábarn-
inu frækorn vanans. Og það er
jafn auðvelt að kenna því góða
siðu og slæma. En í uppeldi fimm-
buranna var þess gætt þegar frá