Vísir - 02.11.1978, Blaðsíða 2

2
Fimmtudagur 2. nóvember 1978 VISIR
Björn Sigurliöason, nemi: „Ég
hef ekkert athugaö þau aö ráöi.
En maöur litur auövitaö I þau.”
Hvernig líst þér á fjár-
lögin?
Haiidór Kristinsson, nemi: „Litiö
kynnt mér þau. En þaö er greini-
legt aö aöhald i rik isbúskapnum
er nauösynlegt.”
Hafdis Siguröardóttir, skrifstofu-
maöur: ,,Ég hef ekkert vit á
svona löguöu.”
Þóra Guöjónsdóttir, hilsmóöir:
„Þetta eru bara of þungar álögur.
Maöur kynnir sér fjárlögin eftir
bestu getu.”
Agnar Eliasson, bllstjóri: „Ég
held bara aö þau sé nokkuö góö.
Ég held ég þurfi ekki aö kynna
mér þau. Fjárlögin eru góö eins
og þau eru.” .
(jr Rokkballettinum. Fremst á myndinni eru Ingibjörg Pálsdóttir, Nanna ólafsdóttir og Helga Bernhard. Vlsismyndir: JA
fslenski dansflokkurinn enn utanveltu, en:
„Þau gœtu fengið að
dansa hvar sem er"
— segir Karen Morell
„Þau ættu allt þaö besta skilið
en fara ekkifram á mikiö,”, sagöi
Karen Morell leiöbeinandi ts-
lenska dansflokksins, þegar Visir
ræddi viö hana um starf hennar
meö fiokknum.
Karen Morell kom hingaö I
byrjun september oghaföi hún þá
nýlokiö ballettkennaranámi I
Leningrad. Þaö nám tók hún upp
eftir aö hafa oröiö fyrir slysi, sem
batt enda. á dansferil hennar en
um 9 ára skeiö starfaöi hún sem
sólódansari viö New York City
Ballet.
Blaöamaöur Visis leit inn á
æfingu á Stóra sviöi Þjóöieikhúss-
ins, þegar veriö var aö leggja siö-
PAFINN OG ÞJOÐKIRKJAN
Alveg eru menn gengnir af
iúterstrUnni ef marka má alla
þá hátiölegu umræöu, sem oröiö
hefur út af páfakjöri nú I
tvigang meö skömmu millibili.
Aö visu tókst svo til I innlendri
valdastreitu á sinum tima, aö
okkur finnst siöasti kaþólski
biskupinn hér á landi hafa veriö
fyrirmynd annarra manna um
andóf gegn erlendri ásælni. Auk
þess var hann skáld gott og
veraldlega sinnaöur, en þaö hef-
ur löngum þótt einn helsti
kosturá geistiegum pótintátum.
En þaö er iangt siöan Jón
Arason var höggvinn I Skálhoiti,
og maöur heföi haldiö aö
óreyndu, aö páfinn i Róm væri
trUariegur andstæöingur okkar,
eöa tíl hvers böröust menn um
alla Evrópu á sinum tíma, fyrst
páfinn er oröinn herra allrar
kirkju, lika þjóökirkjunnar hér,
ef dæma má eftir allri fjöl-
miölakæfunni um hinn póiska
preláta, sem nú situr i Róm.
Sannleikurinn er sá, aö viö
höfum y f irleitt ekkert um
kirkjumál aö taia. Nýlega voru
háöar prestskosningar I venju-
legri sókn úti á landi. Einn
prestur var f framboöi og fékk
eitt atkvæöi. Til hvers er nú ver-
iö með svona sviviröingar á
kirkjuna? Prestskosningar eru I
sjálfu sér algjör óhæfa, en sýna
svo ekki veröur um villst þaö
„heppilega” afskiptaieysi um
kirkjunnar mál sem stjórnvöld
una viö án nokkurrar viöieitni
til endurbóta. Þaö er auövitað
sjálfsagt aö kirkjunnar þjónar
meö biskup i broddi fyikingar
skipi málum sinum og setji
presta i embætti án sérstakra
afskipta hinna trúlausu i sókn-
inni. Samkvæmt þvi dálæti á
páfastóli sem hér rikir, ætti aö
vera hægt aö leggja niöur
prestskostningar áfallalaust,
sist aö viö viljum lúta misgæf-
um atk væðagreiöslum um
málefni presta. Þaö má oröa
þetta þannig, aö hrifningin af
páfanum bendi til þess aö hér
hafi kirkjunni veriö sundraö úr
hófi og innri máiefnum hennar
varpaö fyrir heiöingja.
enda ekki vitaö til þess aö
ka þólskir láti presta sina veljast
I atkvæöa veiöum meöal
heiðingja — svona til aö
skemmta skrattanum.
Hin Islenska hrifning af
páfanum bendir einmitt til þess'
aö viö viljum strangari tök á
málefnum kirkjunnar, og allra
Kaþóiska kirkjan er ströng i
aga sinum og heldur jafnvel I
viö ráöamenn kommúnista i
þeim löndum þar sem þeir hafa
tekiö sér öll völd. Mér er sem ég
sjái fslenska kirkjunnar menn
meö iýöræöi sitt og atkvæöa-
greiöslur standa eins I istaöinu
gegn einræöi og ofbeldi fyrst
þeir geta ekki haldið hlut sinum
gegn rikisvaldi, sem hleypur Ut
um holt og móa undan
Guðmundi J. Guömundssyni og
öörum verkalýöss innum .
Kannski kommúnisminn á
isiandi sé oröinn sterkara
trúarafl en lUterskan.
Viö höfum farið hörmulega
meökirkjuna. Prestar eru litils-
virtir I kosningum. Rikisvaldiö
hiröir ekki um einföldustu rétt-
indi kirkjunnar á veraldlega
sviöinu og prestarnir sjáifir eru
deigir, vegna ytri aöstæöna,aö
tala af stólnum eins og þeim býr
I brjósti. Meö auknu sjálfstæöi
kirkjunnar undir höföingja sin-
um, biskupnum, mundu prestar
finna aö þeir heföu jörö til aö
standa á. Víst er þaö rétt aö riki
þeirraer á himnum, en ætli hin-
um kaþólsku finnist vegur þess
rikis í lagi nema þeir hafi um
leiö eitthvaö aö segja um hin
veraldlegu málefni. Aö minnsta
kostierþaðekkirikiö áhimnum
sem stendur framan I
kommUnistum i Austur-Evrópu.
Hin mikla umræöa um páfann
I Róm, sem okkur kemur ekkert
viö, eöa þaö skurögoöastand
sem sU kirkja hefur I forgrunni,
bendir eindregiö til þess aö hér
sé meira en litiö ábótavant I
málefnum þjóökirkjunnar. Þaö
er þvi æskilegt aö kirkjan hrindi
af sér verstu agnUum rikis-
valdsins og byrji aö taia i sjálfs
sin valdi yfir heiöingjunum,
sem eiga aöeins eitt atkvæöi
handa presti.
Svarthöföi.