Morgunblaðið - 08.11.2003, Blaðsíða 47

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 8. NÓVEMBER 2003 47
✝ Katrín Lillien-dahl Lárusdóttir
fæddist á Akri í
Grindavík 31. júlí
1928. Hún lést á
heimili sínu í Víðihlíð
í Grindavík hinn 2.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru hjónin Val-
gerður O. Lillien-
dahl, f. 11. janúar
1907, d. 24. ágúst
1973, og Lárus Jóns-
son, f. 15. ágúst 1904,
d. 11. júlí 1975. Systir
Katrínar er Camilla
P. Lárusdóttir, f. 31. júlí 1934, gift
Steinari Haraldssyni, f. 10. októ-
ber 1929. Katrín ólst upp frá
tveggja ára aldri í Bræðraborg í
Grindavík.
Hinn 8. febrúar 1947 giftist
Katrín Helga H.
Hjartarsyni raf-
virkjameistara frá
Akranesi, f. 14. des-
ember 1922, d. 31.
desember 1985. Son-
ur þeirra er Hörður
Gylfi, f. 9.10. 1950.
Hann er kvæntur
Sigurbjörgu Ás-
geirsdóttur, f. 6. júlí
1950. Þau eiga tvo
syni, Helga Einar, f.
12. mars 1973, og
Ármann Ásgeir, f.
31. júlí 1976. Sam-
býliskona Ármanns
er Ólafía Helga Arnardóttir, f. 8.
nóvember 1978, og dóttir þeirra
er Katrín Lilja, f. 15. apríl 2002.
Útför Katrínar verður gerð frá
Grindavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Þér kæra sendir kveðju
með kvöldstjörnunni blá.
Það hjarta sem þú átt
en sem er svo langt þér frá,
þar mætast okkar augu
þótt ei oftar sjáum hér.
Ó, Guð minn ávallt gæti þín.
Ég gleymi aldrei þér.
(W. Th. S.)
Elsku Kaja frænka, við þökkum
þér fyrir allar góðu stundirnar sem
við áttum með þér.
Við söknum þín.
Camilla, Viktoría og Leonard.
Þú, sem að harmi þrungin stynur
og þreytist undir byrði kífs,
treystu því, að hinn tryggi vinur,
er tímum ræður hels og lífs,
þín muni græða sorgar sár
og sérhvert þerra tár.
(K. J.)
Titrar við ómur
af trega streng.
Safnast í vestri
svipþung ský.
Veturinn nálgast
með veðragný,
berst fyrir hafsegli
ljóð til þín.
Kemst yfir húmið
kveðjan mín.
(O. J. S.)
Elsku systir, þakka þér fyrir allt
það góða sem þú hefur verið mér og
mínum. Guð geymi þig, elsku systir
mín.
Kveðja.
Camilla.
Elsku amma, af hverju finnst mér
þetta ekki rétti tíminn og þó veit ég
að þú ert mér ekki sammála. Þú fórst
eins og þú vildir fá að fara, en það
átti ekki að vera strax því að þú hafð-
ir aldrei verið hressari og kátari en
nú síðustu árin, a.m.k. andlega þó að
líkaminn segði annað, en þú varst
ekki vön að hlusta á hann. Þú kvart-
aðir aldrei, það var aldrei neitt að
þér jafnvel þótt þú værir hálsbrotin.
Hvernig átti maður að vita að þú
færir nú?
Þú varst reyndar nýbúin að segja
það við mig að þú værir að fara og
baðst mig um að segja Katrínu Lilju
frá þér svo þú mundir ekki gleymast.
Það er engin hætta á því að mann-
eskja sem skipti mig svo miklu máli
eins og þú munir gleymast og ég
mun segja henni frá öllu sem þú
gerðir fyrir okkur.
Við skildum hvort annað og þú
þurftir ekki að hylla mig með orðum
því ég þekkti hjartalag þitt líkt og ég
veit að þú veist hve heitt ég elskaði,
virti og dáði þig. Það var varla að við
Olla þyrftum að spyrja hvort við
mættum flytja til þín, svo velkomin
vorum við. Þú lést okkur líða vel og
stjanaðir í kringum okkur þegar það
átti að vera öfugt. En það var ekki
hægt að stoppa þig, manni leið eins
og á fimm stjörnu hóteli og ef við
vildum launa þér greiðann sagðirðu
að við ættum ekki að vera að þessu
„veseni“.
Engan þekkti ég kokkinn eins og
þig. Það er ósjaldan að ég hugsa um
reykta ýsu, gellur og kinnar eða
pönnukökur þegar ég er svangur eða
bara um allar stundirnar sem við átt-
um saman á Helgafelli, þú sitjandi í
stólnum að horfa á sjónvarpið og að
hlusta á útvarpið á sama tíma, enda
vissirðu allt, þú hafðir bara ekki hátt
um það. Það voru sjaldan læti í
kringum þig en þeim mun notalegra
var að umgangast þig. Mér finnst
eins og mér hafi verið ætlað að búa
hjá þér og fá að læra af þér því þú
kenndir mér ekki bara með orðum
heldur líka í verki. Hjartalag þitt var
einstakt og mig langaði að hafa þig
lengur til að dóttir mín gæti kynnst
þér betur, en því miður var það ekki
hægt og ég verð bara að lifa við það.
Það verður mér erfitt en ég vil bara
að þú vitir að þú skildir meira eftir
þig heldur en þú gerir þér grein fyrir
og ég veit að guð geymir þig og að þú
vakir yfir okkur og blessar.
Bless, bless, elsku amma mín.
Þinn
Ármann.
Mig langar að minnast ömmu
minnar í nokkrum orðum. Ég held að
fáir geti leiðrétt mig þegar ég segi að
hún sagði aldrei nei, það var alltaf
hægt að leita huggunar hjá henni og
alltaf stóð hún með mér frá því ég
fyrst man.
Þegar ég hugsa til baka og minn-
ingarnar fara af stað þá kom alltaf
ákveðið sælubros á vorin því þá
varstu að fara út í eyju (Knarrarnes)
í sumarbústaðinn þinn innan um alla
fuglana og sjórinn allt í kring og fyr-
ir utan að hitta þína bestu vinkonu,
hana Stellu, og bræður hennar. Það
gat reynst erfitt að ná þér heim á
haustin en síðustu tvö til þrjú árin
gastu ekki verið eins mikið og þú
vildir vegna veikinda þinna. Í sumar
varðstu 75 ára og gast haldið afmæl-
ið þitt úti í eyju alsæl með fjölskyld-
unni þinni og vinkonum, Stellu og
Stínu, sem þú kallaðir alltaf Stínu
mím.
Að ógleymdum sólargeisla þínum,
henni Katrínu Lilju. Ég held hún
hafi hreinlega haldið í þér lífi síðan
hún fæddist.
Þú vildir láta lítið fyrir þér hafa og
hógværð og nægjusemin einkenndu
þig. Allt sem þú skildir eftir handa
okkur í minningunni um þig.
Nú ertu komin til afa og ég veit að
góður guð geymir ykkur og þið fylg-
ist með okkur.
Þinn
Helgi Einar.
Elsku Kaja frænka, nú þegar ég
og fjölskyldan kveðjum þig hrannast
upp minningar frá þeim stundum
sem við áttum saman. Allt góðar
minningar sem við munum geyma í
hjarta okkar.
Alltaf var vel tekið á móti okkur í
Helgafelli og þar áttum við margar
góðar stundir.
Ég minnist þess úr æsku þegar
þið hjónin komuð erlendis frá. Þá
voru það gleðistundir hjá okkur
systrum því alltaf fengum við eitt-
hvað fallegt.
Eins var það þegar ég stofnaði
fyrst heimili, þá komuð þið Helgi í
heimsókn og færðuð fjölskyldunni
fallega gjöf. Mikið þótti okkur vænt
um það. Það var yndislegt að finna
samhuginn og gleðina þegar börn
okkar fæddust, mikið varstu þá glöð,
Kaja mín.
Þú varst síðustu ár þín í Víðihlíð í
Grindavík og það var alveg táknrænt
fyrir þig, að það síðasta sem þú gerð-
ir í föndrinu var jólagjöfin sem þú
ætlaðir að gefa Leonard. Sú gjöf er
okkur nú mikils virði og yljar okkur
um hjartarætur.
Elsku Kaja mín, það hefur verið
okkur fjölskyldunni dýrmætt að hafa
fengið að eiga með þér stundir þær
er við áttum. Núna óskum við þess
að þær hefðu verið fleiri en við því er
ekkert að gera.
Umhyggja þín fyrir þínum nán-
ustu var alltaf í fyrirrúmi, þú barst
aldrei veikindi eða rökkurstundirnar
í lífi þínu á torg fyrir aðra heldur
gerðir gott úr öllu. Já, Kaja mín, þú
varst sönn hetja.
Við viljum að lokum þakka þér fyr-
ir allt það sem þú varst okkur og er-
um þess fullviss að almættið tekur
vel á móti þér hinum megin.
Valdís og fjölskylda.
Það eru orðin yfir 40 ár síðan
kynni okkar hófust við fjölskylduna á
Helgafelli. Helgi og Kaja komu með
son sinn Hörð, sem átti að fá að vera
hér í sveit í tvær vikur. Þessar tvær
vikur urðu að sex sumrum og meiri
og minni heimsóknum í annan tíma
og ætíð síðan.
Nú eru þessi heiðurshjón bæði lát-
in. Helgi varð bráðkvaddur á gaml-
ársdag 1985 en Kaja lést 2. nóvem-
ber sl. Okkur langar að minnast
hennar í fáum orðum til að þakka
henni alla þá tryggð og vináttu, sem
hún lét okkur í té gegnum árin.
Alltaf var henni efst í huga að gera
öðrum gott og láta gott af sér leiða.
Kaja var kát og skemmtileg kona,
fróð um menn og málefni og aldrei
heyrði maður hana hallmæla nokkr-
um manni.
Eftir að Helgi maðurinn hennar
dó var eins og lífsneistinn dofnaði.
Dró hún sig þá mikið í hlé og vildi
helst vera í einrúmi. Um það leyti fór
heilsu hennar að hraka og þurfti hún
oft að dvelja á sjúkrahúsum.
Alltaf rofaði til á milli og þá var
hennar helsta ósk að komast út í eyju
og vera í húsinu sínu þar. Síðast
komst hún þangað í sumar á afmæl-
isdegi sínum.
Mikið var hún þakklát fólkinu sínu
fyrir alla hjálpsemina við sig. Ef
maður spurði um heilsuna var svar-
að: „Ég hef það gott, það hafa það
margir verra en ég.“
Eitt er víst að þótt dauðinn sé
óumflýjanlegur og stundum kær-
kominn fylgir honum ávallt söknuð-
ur.
Fyrir kynni okkar við Kaju og
hennar fjölskyldu erum við óendan-
lega þakklát, hún átti ómældan kær-
leika að gefa öðrum.
Veri hún kært kvödd og guði falin.
Elsku Sibba, Hörður og fjöl-
skylda, innilegar samúðarkveðjur.
Elín og Oddleifur.
KATRÍN
LILLIENDAHL
LÁRUSDÓTTIR
Minningarkort
Hjartaverndar
535 1825
Gíró- og greiðslukortaþjónusta
Það eru ófá skiptin
sem Odda hefur verið
nefnd móðir okkar
skáta í Garðabæ. Það
má með sanni segja því þegar ungur
skáti fer í sínar fyrstu skátaútilegur
er hjartað gjarnan lítið og saknar
mömmu sinnar. Þá er gott að þekkja
eina sem verður mamma manns þeg-
ar maður fer í útilegu og sér til þess
að maður borði góðan mat, klæði sig
vel og brosi og skemmti sér. Þetta
eru eflaust fyrstu kynni margra
skáta af Oddu og þar á meðal mín.
Síðan þá höfum við litlu skátarnir
elst með hverju árinu og þó svo að við
hefðum verið orðnar 18 og 20 ára,
Vífladömurnar sem héldum á Gilwell
í fyrrasumar, þá var ekki að spyrja
HRAFNHILDUR
ODDNÝ (ODDA)
STURLUDÓTTIR
✝ HrafnhildurOddný (Odda)
Sturludóttir fæddist
í Reykjavík 13. maí
1949. Hún lést á líkn-
ardeild Landspítal-
ans í Kópavogi 28.
október síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Vídalíns-
kirkju í Garðabæ 5.
nóvember.
að því hver kom í heim-
sókn til þess að kíkja á
hagi dótturinnar og
skátadætranna, með
risastórt og þétt faðm-
lag svo og nammipoka í
farteskinu.
Við Odda mynduðum
ásamt fleirum, farar-
stjórn Vífils á Lands-
mót 2002. Þar voru þær
margar yndislegar
stundirnar. Prakkara-
skapurinn var ekki
langt undan þegar
stríða átti nágranna-
félagi með því að hífa
okkar fána upp í tignarlegu, háu
stöngina þeirra. Oddu fannst þetta
prýðishugmynd og þegar ég var að
renna á rassinn með þetta, af ótta við
að fá skítkast til baka, gerði Odda
mér nú fljótlega grein fyrir því að
það yrði hvort eð er ekki ég sem
þyrfti að svara fyrir þetta gagnvart
hinni fararstjórninni á morgun. Svo
var það daginn eftir að blóðrauðir ná-
grannafararstjórar mættu í morgun-
mat til okkar og báðu vinsamlegast
um að fá að ræða við e-n í fararstjórn
Vífils. Ég þorði ekki að opna munn-
inn en Odda sá þarna alveg kjörið
tækifæri til að koma af okkur allri
sök með því að senda félaga okkar úr
fararstjórn að útskýra málið. Þar
með sluppum við báðar við frekari
eftirmál.
Í sumar tengdist ég Krókamýrar-
fjölskyldunni enn meira þar sem vin-
átta mín við þau systkini, Hemma og
Hrafnhildi, varð enn þéttari og sterk-
ari. Við unnum saman, ferðuðumst
saman og gerðum nánast allt saman
og þá oftar en ekki undir merkjum
skáta. Sú sterka vinátta var stundum
slík að mér fannst ég alveg jafn blóð-
tengd þeim og þau hvoru öðru. Odda
kíkti gjarnan ásamt annaðhvort
Hemma eða Hrafnhildi í stutta heim-
sókn til okkar í útilegu nú eða í skáta-
heimilið og alltaf var hennar góða
nærvist þægileg og skemmtileg.
Minningin um góða konu mun lifa í
huga mínum og hjarta um ókomin ár.
Hvar þar sem skátar munu hittast og
gleðjast verður Odda með okkur.
Elsku Hrafnhildi, Hemma og fjöl-
skyldu sendi ég mínar innilegustu
samúðarkveðjur, megi guð styrkja
ykkur í gegnum erfiða tíma og hjálpa
ykkur að takast á við þennan erfiða
missi.
Eva Mjöll.
Það var fyrir um áratug að ég hóf
störf með skátafélaginu Vífli í Garða-
bæ. Þá kynntist ég fjallhressri skáta-
mömmu sem vissi upp á hár hvernig
ætti að elda ofan í heila félagsútilegu,
hita skátakakó ofan í skátaskarann
og skipuleggja skátakaffi á sumar-
daginn fyrsta fyrir alla bæjarbúa.
Odda gerði ekki rellu út af hlut-
unum (nema einhverjum dytti í hug
að gera hlutina öðru vísi en hún vildi
að þeir væru gerðir ... og þeir komust
fljótt að því hver réði) og gekk hratt
og örugglega til verka. Dýrmætasta
veganesti sem hún gaf skátunum og
börnum sínum var að kenna þeim að
standa á eigin fótum, vera sjálfstæð
og virk. Í langvinnum og erfiðum
veikindum lét hún ekki bilbug á sér
finna og hvatti alla sem nálægt henni
stóðu til dáða.
Ég kveð þig, Odda, með hlýhug og
þakklæti fyrir ljúf kynni. Hvíl í friði.
Kæru vinir, Hrafnhildur, Hemmi,
Ásta og Siggi Bjarni, ég sendi ykkur
mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Helgi Grímsson.
AFMÆLIS- og minningar-
greinum má skila í tölvupósti
(netfangið er minning@mbl.is,
svar er sent sjálfvirkt um leið
og grein hefur borist) eða á
disklingi. Ef greinin er á disk-
lingi þarf útprentun að fylgja.
Nauðsynlegt er að tilgreina
símanúmer höfundar og/eða
sendanda (vinnusíma og heima-
síma). Ekki er tekið við hand-
skrifuðum greinum.
Um hvern látinn einstakling
birtist ein aðalgrein af hæfi-
legri lengd á útfarardegi, en
aðrar greinar séu um 300 orð
eða 1.500 slög (með bilum) en
það eru um 50 línur í blaðinu
(17 dálksentimetrar). Tilvitn-
anir í sálma eða ljóð takmark-
ast við eitt til þrjú erindi.
Frágangur
afmælis- og
minningar-
greina