Morgunblaðið - 28.02.2004, Blaðsíða 53

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 28. FEBRÚAR 2004 53
og allir héldu að það væru við Jan-
nike sem komum. Þessu höfðum við
gaman af og hlógum að eftir á.
Elsku afi. Takk fyrir allt sem þú
hefur gert og verið fyrir mig bæði
sem einlægur afi, góður vinur og
stór fyrirmynd og allt sem við höf-
um upplifað saman. Minningin um
þig mun ávallt lifa í hjarta mínu.
Elsku amma. Guð gefi þér styrk
til að takast á við sorgina og varð-
veiti þig á komandi tímum.
Elsku mamma, Maddý og María.
Davíð, Gunnar, Guðný, Guðrún og
Sigurbjörg, pabbi, Bjössi og Guð-
mundur. Nú í sorginni við fráfall
afa er mikilvægt að við stöndum
saman og styrkjum hvert annað og
stöndum við hlið mömmu/ömmu og
veitum henni styrk og hlýju. Guð
blessi okkur öll og varðveiti minn-
inguna um hann afa.
Elsku afi. Blessuð sé minning
þín.
Þinn dóttursonur og nafni.
Bjarni Guðmundsson.
Besti afi í heimi. Ég fékk alveg
sjokk þegar mamma sagði mér að
þú værir dáinn. Síðan fór ég að
hugsa, enginn svona fyndinn og
góður afi. Þegar ég kom heim til
ömmu daginn eftir þá fannst mér
allt vera svo tómlegt. En mér
fannst eins og þú værir einhvers
staðar þarna, þú varst þarna, ég
vissi það. Ég fór að leita. Ég leitaði
inni í herberginu þínu, inni í stofu,
úti í bílskúr og bara út um allt. En
ég fann þig hvergi.
Síðan, þegar ég leitaði aðeins
betur, þá fann ég þig. Ég fann þig,
og veistu hvar. Ég fann þig í hjart-
anu í mér. Þar varstu innst inni og
sagðir við mig að ég ætti ekki að
vera að gráta, því að þú værir ekki
farinn. Þú sagðir að þú yrðir alltaf
hjá mér, að ég gæti alltaf leitað til
þín og þú værir alltaf með mér.
Mér fannst eins og þú værir beint
fyrir framan mig, með húfuna þína,
sem þú varst alltaf með, og værir
að tala við mig. Því að ég heyrði svo
skýrt í þér. Þú varst hjá mér. Ég
vissi að ég gæti alltaf leitað til þín
ef mig vantaði hjálp, í hjarta mér.
Því að þú varst minn lang-, lang-
besti afi.
Láttu nú ljósið þitt,
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesú mæti.
Þín afastelpa
Guðrún Telma.
Kæri afi. Enn og aftur hefur það
sannast að lífið er stutt. Fregnin af
andláti þínu barst mér sem þruma
úr heiðskíru lofti. Þótt það værif-
remur stutt síðan að þú fórst upp á
sjúkrahús til að láta „lappa upp á
þig“ þá hafðir þú verið svo hress
undanfarið, sérstaklega eftir að
amma kom úr Ameríkureisu sinni.
Ég átti erfitt með að átta mig á frá-
falli þínu og andvökunóttina sem
fylgdi í kjölfarið minntist ég stund-
anna sem við áttum saman. Mínar
fyrstu minningar af þér voru í
Kambi þar sem ég fékk það göfuga
hlutverk hjá þér að sjá um heimaln-
ingana. Stoltur stráklingurinn
reyndi að inna það verkefni sem
best af hendi og tók afa sinn til fyr-
irmyndar í því. Náttúran og sveitin
var líf þitt og yndi og manni fannst
sem þar ættir þú heima. Þegar þú
og amma fluttuð loks alfarin úr
borginni og í Þjóðólfshaga þá
varstu loksins kominn á stað sem
mér fannst þú geta kallað heim-
kynni þín. Þar varstu á fullri ferð
um sveitabýlið í bláa samfestingn-
um, svörtu stígvélunum og með ein-
hverja derhúfuna á hausnum. Þótt
þú værir upptekinn þá gafst þú þér
alltaf tíma til að hjálpa mér ef mig
vantaði hjálp, hvort sem það var í
sambandi við hestana eða skutla
mér í veiðitúrana hingað og þang-
að. Sérstaklega er mér það minn-
isstætt þegar ég plataði þig í veiði-
túr í Steinslæk, nálægt Sauðholti
þar sem þú ólst upp. Auðvitað
komstu með en sást fljótlega eftir
því vegna þess að undir leiðsögn
minni festumst við í læknum. Ég
mátti vita það að betra væri að láta
afa velja leiðina en þykjast vita allt
best. Veiðivatnaferðirnar lifa líka í
minningunni þar sem þú varst í
hlutverki útgerðarbóndans þótt afl-
inn væri ekki alltaf mikill. Núna á
ég erfitt með að skilja það að þegar
ég fer næst í heimsókn til ömmu
skulir þú ekki opna dyrnar, heilsa
mér og faðma. Það eina sem hingað
til hefur stöðvað þig í að fara til
dyra hefur verið um fimmleytið dag
hvern þegar þú hefur verið sokkinn
inn í sjónvarpið að horfa á Leið-
arljós. Núna er það annað og meira
til frambúðar sem kemur í veg fyrir
að þú opnir fyrir mér. Afi, ég þakka
þér allar þær góðu stundir sem við
áttum saman, hvort sem það var
tengt hestunum, sveitinni, veiði-
ferðum eða með stórfjölskyldunni.
Þú yfirgefur hið lifandi líf með þá
vitneskju að eftir stendur fjöldi
fólks (og einn hundur) sem unni
þér af heilum hug. Gangi þér vel á
ferðinni sem þú tekur þér nú fyrir
hendur. Amma, megi Guð og við öll
sem stöndum þér nær vera þér stoð
og stytta í gegnum sorgarferlið
Gunnar Eysteinn.
Elsku afi, lífið er svo sannarlega
óútreiknanlegt.
Það er mjög erfitt að trúa því að
þú sért fallinn frá. Söknuðurinn er
mikill og ekki verður annað sagt en
að heimurinn sé tómlegri án þín.
Mynd skýst upp í huga mér af
þér í bláa gallanum þínum sem þú
hélst svo mikið upp á, með húfuna
þína og í gömlu góðu stígvélunum
og gamla góða brosið skín úr and-
litinu. Í senn hlaðast upp minning-
ar af góðum samverustundum með
þér og ég man þegar ég var yngri
og þið amma bjugguð í Þjóðólfs-
haga, þá fannst mér allltaf svo
gaman að skottast með þér í fjár-
húsið og hesthúsið, alltaf fékk ég
hrós fyrir góðan árangur sem gerði
mig afar stolta.
Þú varst afar hjálpsamur og ný-
legt dæmi er þegar þú hjálpaðir
mér að mála herbergið mitt þar
sem þú lékst á als oddi. Það var
alltaf svo gaman að tala við þig og
oftar en ekki komu út svo skemmti-
leg tilsvör.
Mér þótti og þykir enn afar vænt
um þig elsku afi og mun minningin
um frábæran afa ávallt sitja í
hjarta mér.
Elsku amma megi guð styðja þig
og styrkja í þessari miklu sorg sem
þú ert að ganga í gegnum.
Guðný María.
pökkuðum dótinu okkar niður og
keyrðum af stað í sveitina til ykkar
afa. Það var alltaf svo yndislegt að
koma til ykkar og eru allar mínar
bestu æskuminningar tengdar
þessum ferðum okkar.
Þegar þú fluttir til Reykjavíkur
eftir að afi lést gátum við heimsótt
ykkur Úlfar enn oftar. Mamma fór
nær daglega til þín og oft fór ég
með. Þið voruð alltaf svo duglegar
að gera eitthvað skemmtilegt eins
og að fara í búðir og á kaffihús enda
hafðir þú svo gaman af því að klæða
þig upp og fara út.
Það var alltaf gaman að koma til
þín á Álagrandann, sérstaklega var
gaman þegar ég kom ein og þá
hafðir þú nægan tíma til að segja
mér einhverja af sögunum frá því
þú varst lítil stelpa eða einhverja af
sögunum úr sveitinni. Þú hafðir líka
svo mikinn áhuga á öllu því sem ég
var að gera og spurðir óspart. Það
þótti mér vænt um. Þegar ég byrj-
aði í Háskólanum kom ég stundum
til þín í hádeginu, þó þú hefðir jafn-
vel ekki heilsu til þá vildir þú helst
vera búin aðelda eitthvað gott fyrir
okkur þegar ég kom og það þýddi
lítið fyrir mig að setja mig á móti
því. Við spjölluðum þá sem oftar um
heima og geima og oft fannst mér
ótrúlegt hversu vel þú varst með á
nótunum um allt það sem var að
gerast í heiminum og þú hafðir þín-
ar skoðanir á því. Þú vissir oft
miklu meira en ég um heimsmálin
og taldi ég mig fylgjast nokkuð vel
með, en þú hafðir líka smáforskot
þar sem að síðari árin hafðirðu
einnig þýska sjónvarpið sem þú
hafðir svo gaman af. Frá því þú
veiktist aftur nú sl. haust hafði þér
farið mikið fram. Þú varst komin á
Landakot í endurhæfingu og þú
varst svo dugleg að gera æfingar
því eins og þú sagðir þá ætlaðir þú
að ganga þaðan út og jafnvel án
stafsins. Slík var harkan í þér og
þessi orð þín einkenndu þig amma.
Elsku amma mín það fer ekki
alltaf allt eins og maður ætlar og
við héldum að þú mundir rífa þig
upp úr veikindunum eins og þú
hafðir oft gert áður á ótrúlegan
hátt.
Ég á þér svo margt að þakka og
það verður erfitt að fylla það tóm
sem komið er eftir að þú fórst. Ég
veit að þér líður vel núna amma mín
og ég vona að þú skemmtir þér eins
vel á himnum og þú gerðir hér.
Sjáumst síðar.
Þín
Berglind.
Elsku amma hefur nú kvatt
þennan heim. Mínar fyrstu minn-
ingar um ömmu eru komurnar í
sveitina þar sem ávallt var tekið vel
á móti manni með kræsingum af
öllu tagi, enda var amma meistara-
kokkur sem gerði kökur og grauta
eins og enginn annar. Ég gleymi
því ekki hvað tilhlökkunin var alltaf
gríðarlega mikil þegar við fjöl-
skyldan keyrðum upp hlaðið í sveit-
inni.
Ég man að ég gat hreinlega ekki
hætt að hlæja af spenningi enda
jafnaðist ekkert á við að vera kom-
inn í sveitina til ömmu, afa og Úlf-
ars. Þegar ég hugsa til þín amma er
mér efst í huga stund sem við áttum
saman í Þýskalandi sumarið ’94. Þá
deildum við saman herbergi sem
varð til þess að við urðum andvaka
langt fram á nótt af því að við gát-
um ekki hætt að hlæja og svo varst
þú þeim eiginleika gædd að geta
talað lengi lengi um allt og ekkert,
sem var svo skemmtilegt.
Þessa stund rifjuðum við oft upp
og hlógum saman og ég mun alltaf
geyma hana í hjarta mínu. Elsku
amma takk fyrir allt sem þú hefur
gefið mér, Guð geymi þig.
Þitt barnabarn
Kristbjörg María
Guðmundsdóttir.
Elsku afi minn. Mig
langar að þakka þér fyr-
ir allar góðu stundirnar
sem við áttum saman og
ekki má gleyma þeim
síðustu sem við eyddum saman. Þeg-
ar við fórum með þér á árshátíðina
hjá Þingmúla 23. janúar sl. skemmt-
um við okkur öll svo vel. En svo fór
þér að hraka dag frá degi. Ég naut
þess mikið að fá að vera hjá þér síð-
ustu dagana og síðustu nóttina og ég
mun aldrei gleyma því hve yndisleg-
ur þú varst í alla staði sem afi og
langafi. Ég veit að þú hefur það betra
núna og amma tekur á móti þér opn-
um örmum eins og hún gerði alltaf .
FRIÐJÓN
ÞORLEIFSSON
✝ Friðjón Þorleifs-son fæddist í
Naustahvammi í Norð-
firði 13. ágúst 1928.
Hann lést á Heilbrigð-
isstofnun Suðurnesja
26. janúar síðastliðinn
og var útför hans gerð
frá Keflavíkurkirkju
4. febrúar.
Nú hnígur sól að hafi.
Eg horfi á gengið skeið.
Tek föggur mínar í fatla.
Fer mína leið.
Úr samkvæmis gáskaglaumi
eg geng á skemmuhlað.
Ferðbúinn fólkinu þakka.
En – fyrir hvað?
Fyrir hvert leiftur, er lýsir
lífsins gróandi vor.
Fyrir hvern aflvaka, er eldar
um erfið spor.
Ungsveinn á hafið horfir,
hljóður með tár á kinn.
Lítið pappírsblað legg eg
í lófa þinn.
Í kross mínu kvæði eg vendi.
Þið komið öll um hæl.
En fram heldur vaka í veri.
Verið þið sæl.
(Sigurjón Friðjónsson.)
Margrét Rut Sörensen
og fjölskylda.
Minningarkort
Hjartaverndar
535 1825
Gíró- og greiðslukortaþjónusta
Hjartans þakkir til allra þeirra, er sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og útför eigin-
manns míns, sonar, föður okkar, bróður og
afa,
STEINGRÍMS JÓNS ELÍASAR
GUÐMUNDSSONAR.
Guð blessi ykkur öll.
Wan Phen Malai,
Anna S. Steingrímsdóttir,
Íris Anna Steingrímsdóttir,
barnabörn, systkini
og fjölskyldur þeirra.
Útför
ÞÓRÐAR GUÐMUNDSSONAR
múrara,
Smáraflöt 6,
Garðabæ,
fer fram frá Vídalínskirkju í Garðabæ þriðju-
daginn 2. mars kl. 15.00.
Fanney Hjaltadóttir,
Ásthildur Þórðardóttir, Guðmundur Benediktsson,
Hjalti Ingimundur Þórðarson,
Guðmundur Þórðarson, Kristín Magna Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegustu þakkir færum við þeim fjölmörgu,
sem sýndu okkur hlýhug og vináttu vegna
andláts og útfarar elskulegs eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður og afa,
INGIMARS GUÐNASONAR,
Oddabraut 15,
Þorlákshöfn.
Guð blessi ykkur öll.
Herta Jóhanna Ágústsdóttir,
Jóhanna María Ingimarsdóttir,
Ágúst Jens Ingimarsson, Helga Halldórsdóttir
og afastrákarnir.
Við þökkum öllum þeim, sem heiðruðu
minningu
MATTHÍASAR VIÐARS SÆMUNDSSONAR.
Megi friður ríkja í hjörtum ykkar.
Steinunn Ólafsdóttir,
Jóhanna Steina Matthíasdóttir,
Nanna Elísa Jakobsdóttir,
Fjóla Magnúsdóttir,
Guðmundur K. Sæmundsson,
Hreiðar Þór Sæmundsson,
Sigurður Rúnar Sæmundsson.
AFMÆLIS- og minningar-
greinum má skila í tölvupósti
(netfangið er minning@mbl.is,
svar er sent sjálfvirkt um leið
og grein hefur borist) eða á
disklingi. Ef greinin er á disk-
lingi þarf útprentun að fylgja.
Nauðsynlegt er að tilgreina
símanúmer höfundar og/eða
sendanda (vinnusíma og heima-
síma). Ekki er tekið við hand-
skrifuðum greinum.
Um hvern látinn einstakling
birtist ein aðalgrein af hæfi-
legri lengd á útfarardegi, en
aðrar greinar séu um 300 orð
eða 1.500 slög (með bilum) en
það eru um 50 línur í blaðinu
(17 dálksentimetrar).
tiltekna frests.
Frágangur
afmælis- og
minningar-
greina