Morgunblaðið - 28.02.2004, Blaðsíða 64

64 LAUGARDAGUR 28. FEBRÚAR 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Lukku Láki – Hefnarinn
PÆNG!
© DARGAUD
Grettir
Grettir
Smáfólk
COYOTE GULCH ER LÍFLEGUR BÆR... ...MJÖG LÍFLEGUR
SATT BEST AÐ SEGJA ER EKKERT
VIT Í AÐ HEIMSÆKJA BÆINN!
HVA?
HVER, HVAR,
HVAÐ?
STANS!
UPP
MEÐ
HENDUR!
STOPP!
HAMINGJAN! UNTANBÆJAR-
MAÐUR! HANN ER
SKUGGALEGUR!
MIG HEFUR ALLTAF LANGAÐ
TIL ÞESS AÐ LÆRA DANS...
EN ÞÚ GETUR EKKI
ÍMYNDAÐ ÞÉR
HVAÐ ÞEIR
LÁTA KÓNGULÆR
BORGA FYRIR AÐ HAFA
ÁTTA FÆTUR!
OG ÞÚ VILLT EKKI
EINU SINN FÁ AÐ VITA
HVAÐ STEPPSKÓR
KOSTA FYRIR
KÓNGULÆR!
NEI ÞAÐ
VIL ÉG EKKI
VITA
ÉG ER EKKI VISS UM AÐ ÉG
MYNDI SAKNA ÞÍN EF ÞÚ FÆRIR
GÓÐ
TILRAUN!
SNOOPY
ÉG VERÐ AÐ
KVEÐJA...
MÉR ÞYKIR ÞAÐ LEITT
AÐ VIÐ KLÁRUÐUM
ALDREI FELULEIKINN
ÉG
SKEMMTI
MÉR...
ÉG
LÍKA
ÞEGAR MAÐUR ER DAPUR
OG EKKERT GENGUR UPP ER
EKKERT EINS OG GÓÐUR
FELULEIKUR TIL ÞESS AÐ
HRESSA MANN VIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
VALD er hættulegur skaðvaldur í
höndum þeirra sem ekki kunna með
það að fara. Valdníðsla á greiða leið í
réttu umhverfi og
getur orðið erfið-
ur ógnvaldur. Rót
rangra ákvarðana
þarf ekki að vera
mannvonska eða
heimska. Ekki
þarf annað en að
fólk sé ekki þeim
vanda vaxið sem
starfinu fylgir. Þá
er tilgangurinn oft látinn helga með-
alið við að fegra skaðlegar ákvarð-
anir. Valdið sem nýtir sér þrenn-
inguna sem skipar stjórn heima-
hjúkrunar í Reykjavík er ekki
samfélagsbætandi. Það sanna verk
þessarar dæmalaust villugjörnu
stjórnar heimahjúkrunar sem skipuð
er stýrimanni, viðskiptafræðingi og
hjúkrunarforstjóranum Þórunni
Ólafsdóttur. Stýrimaðurinn Grétar
Guðmundsson er kannski betur
kominn á sjó. Hann hefur sannað að
lærdómur á rétt á sér, sé eftir farið,
og sorglegt þegar hann fer í vaskinn.
Viðskiptafræðingurinn Guðmundur
Einarsson álítur tölur mikilvægari
en starfslið og skjólstæðingar.
Hjúkrnarforstjórinn hvetur til ós-
téttvísi í sinni grein. Hún hefur litla
samúð með starfskonum sínum og
skjólstæðingum. Hún sér ekkert at-
hugavert við að tugir starfssystra
hennar hrökklist úr vinnu af hennar
völdum og skjólstæðingar missi frá
sér aðstoðarkonur sem orðnar eru
mikilvægur hlekkur í lífi þeirra. Í út-
varpsviðtali ásakaði Þórunn starfs-
systur sínar um græðgi. Hún sagði
þær viðhalda vinnuhvetjandi tilhög-
un til að fá sem mest út úr akstr-
inum. Þær sinntu skjólstæðingum af
meiri hraða en forsvaranlegt væri.
Með ummælum þessum gerir hún
ljósa fáfræði sína um hvað starfsem-
in snýst. Um leið og hún stimplar sig
þannig óhæfa, hlýtur fólki að verða
ljós ástæða rakalauss málflutnings
hennar. Hún hefur aldrei fært vit-
ræn rök fyrir einni einustu breyt-
ingu. Það rétta er, að um ferðafjöld-
ann er vitað, nema neyðarútköll
komi til. Starfskonurnar verða að
hafa sig alla við til að ferlið gangi
upp. Það er ekki ámælisvert, eins og
Þórunn túlkar dugnað og ósérhlífni
þessara frábæru starfssystra sinna,
það er þakkarvert. En þakklæti virð-
ist ekki í orðaforða Þórunnar. Á næt-
urvakt eru tvær konur sem sjá um að
koma ósjálfbjarga fólki í rúm og
sinna neyðarköllum. Öll borgin er
þeirra svæði. Það segir sig sjálft, að
við svo hrikalegt aðhald í umönnun
komast fæstir í rúm á viðunandi
tíma. Bílamálavandræðin eru sjálf-
skaparvíti vanhæfrar stjórnar sem
misskilur hlutverk sitt. Án samráðs
við þá er málin varða voru gerðir
bindandi samningar við bifreiðaum-
boð um 50 til 60 bíla sem nýttir
skyldu til kaupskerðingar á um-
sömdum kjörum starfskvennanna.
Sannað er að breyting verður dýrari
en núverandi fyrirkomulag. Til að
skynsemin og mannlegi þátturinn
verði aftur á dagskrá þarf að skipta
stjórn heimahjúkrunar út fyrir raun-
verulegt fagfólk. Ekki minnist ég
þess að nokkur hjúkrunarforstjóri,
utan Þórunnar Ólafsdóttur, hafi
brugðist starfsstétt sinni með því að
hvetja til umsóknar um störf í vinnu-
deilu. Óstéttvísi er ávísun á lægri
laun.
ALBERT JENSEN,
Sléttuvegi 11, 103 Reykjavík
Hjúkrunarforstjóri að
rústa starfsheiður sinn
Frá Albert Jensen:
TIL Margrétar Jónsdóttur á Akra-
nesi. Ég hef mikinn áhuga á að vita
hvað atvinnurógur er og bið þig um
útskýringu á hvað það þýðir.
Vonast eftir góðum og skýrum
svörum, sem fyrst. Og hvað fólk get-
ur gert sem verður fyrir atvinnurógi.
BJÖRG HELGADÓTTIR,
Holti, 541 Blönduós.
Af forvitni
Frá Björgu Helgadóttur:
ÞAÐ hefur verið hálfdapurlegt að
fylgjast með umræðunni um 100 ára
afmæli heimastjórnarinnar. Ríkis-
stjórnin með Davíð Oddsson í for-
sæti fannst mér standa mjög vel að
öllum undirbúningi og að vekja at-
hygli á þessum merka atburði í sögu
þjóðarinnar þegar segja má að þjóð-
in hafi vaknað til lífsins að nýju. Það
sem stakk mig og fleiri strax var
fjarvera hr. Ólafs R. Grímssonar for-
seta. Fjarvera hans varpaði skugga
á hátíðarhöldin. Það hefur komið í
ljós að það var ákvörðun forsetans að
renna sér á skíðum með fyrirfólki
heimsins í stað þess að heiðra þjóð-
ina með nærveru sinni. Auðvitað
hefði það verið mjög óþægilegt fyrir
hr. Ólaf að fá spurninguna „Af
hverju tókstu það framyfir heima-
stjórnarafmæli íslensku þjóðarinnar
að renna þér á skíðum í Aspen?“. Það
var því snilldarherbragð hjá hr. Ólafi
að blása til sóknar í stað þess að
leggjast í vörn og ráðast með harka-
legum hætti að skipuleggjendum há-
tíðarhaldanna. Í stað þess að vera
spurður erfiðrar spurningar spurði
hann aðra. Lúalegt – en virkaði. Ég
vona þó að sem flestir landsmenn
hafi séð í gegnum þennan leikara-
skap. Davíð Oddsson forsætisráð-
herra á hins vegar heiður skilinn fyr-
ir látlaus og virðuleg hátíðarhöld.
JÓN BALDUR LORANGE,
kerfisfræðingur,
Heiðarhjalla 15, Kópavogi.
Fjarvera forsetans
Frá Jóni Baldri Lorange: