Tíminn Sunnudagsblað - 17.04.1966, Page 3

Þegar hreindýr eru nefnd, hvarflar hugurlnn í fjörutíu stlga frosti er gufumökkur í kringum hreindýr,
undir eins til Lappa. Þegar vetrar á Lapplandi, sem beitt er fyrir sleða. Því er sannarlega ekki kalt. ÞaS
leita hreindýrin niður í skógana. En þau flýja er feldurinn, sem veldur því, hve hreindýr halda vel á sér
ekki kuldann, heldur eru þau í leit að faeðu. hita. Hárin eru mjóst við hörundið og einangra dýrið þess
Engin dýr af kyni hjarta eru búln jafngóðum vegna sérstaklega vel. Næst hörundinu er hlýtt loft, sem
vörnum gegn kulda. lykst þar inni.
Sá, sem liggur á hreindýrsfeldi við
dorgarveiði, heldur vel á sér hita.
Kuldinn frá ísnum á torvelt með að
komast í gegnum hárin, enda þótt
hin mesta frostharka sé.
Hreindýr verða ekkl holdvot I regni
eða slyddu og ekki elnu sinni þótt
þau leggist til sunds. Loftið næst
hörundinu varnar bieytunni að kom-
ast að því, svo vel er allt úr garði
gert.
Jafnvel um háveturinn verða Lapp-
ar að gera undir eins til hreindýr
þau, sem þeir fella, því að annars
spillist kjötið vegna þess, hve feld-
urinn heldur því lengi heitu.

Það er líka hárvextinum að þakka,
hve hreindýr komast auðveldlega
leiðar sinnar í mikilli fönn. Miill
klaufanna, sem geta glennzt mjög
í sundur, er hárbrúskur, sem varn-
ar því, að snjór festist á milli
þelrra.
Flestir ætla, að hreindýr lifi mest á
skófum. Á sumrum ganga þau þó
til beitar á grasi vöxnu landi. En á
vetrum lifa þau mest á skófum
ýmsum, sem þau krafsa ofan af
snjóinn með framfótunum.
Fyrir getur komið, að hreindvr ger
ist rándýr og éti til dæmis iæmingja,
ef þau ná þeim. Orsökin er, að dýr-
vantar salt. Hreindýrabændur f
Síberiu gefa líka dýrum sínum hert-
an fisk, er gerir þeim sama gagn.
Lesmál: Arne Broman. Teikningar: Charlie Bood.
T I M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
315