Tíminn Sunnudagsblað - 17.04.1966, Page 13

vorið 1913. Þar var rausnarheimfli og
aldrei þurrð í búi, heimilisfólk alltaf
margt — stundum yfir tuttugu.
Jóhanna hafði þannig nokkurn
stuðning af bræðrum sínum við upp
eldi barnanna auk þess, sem Hálfdan,
faðir hennar, studdi hana ýmislega.
Þegar drengirnir stálpuðust betur,
komu þeir báðir til móður sinnar,
og hún hafði heimili með þeim í
Hnífsdal.
„Kallið þið hann
Hafliða lausamann?"
Hálfdan Örnólfsson mundi Hafliða
Bjarnasyni ferðina til Bolungarvík-
ur 2. marz. Þegar Hafliði var kom-
inn til Bolungarvíkur, fóru ein-
hverjir til hreppstjóra og kærðu hann
fyrir að vera í lausamennsku án þess
að hafa fengið lausamennskubréf. En
þá stóð ekki á svari hjá Hálfdani:
„Kallið þið hann lausamann? Hann
er vinnumaður hjá mér.“
Seinna fór Hafliði utan. En ein-
hverjar gjaldakröfur hvíldu á hon-
um eftir burtförina — opinber gjöld
og ef til vill fleira. Þegar hann
kom heim aftur, spurði Pétur Odds-
son, kaupmaður og útgerðarmaður,
hann, hvort Hálfdan Örnólfsson væri
fjárhaldsmaður hans. Hafliði spurði
hví hann spyrði svo:
„Hann borgar allt fyrir þig,“ svar-
aði Pétur.
Harmsaga úr Gufudalssveit,
æskuást í Hnífsdal.
Um aldamótin bjó suður
í Gufudalssveit maður að nafni Sig-
urður Kristjánsson. Kona hans hét
Rannveig Bjarnadóttir. Sigurður
missti konu sína frá sjö börnum árið
1902. Þá bjó hann á Seljalandi í
Kollafirði. Veturinn eftir — 8. marz
fór hann fyrir hreppstjóra sinn norð-
ur yfir Kollafjarðarheiði.. Honum var
boðin gisting norðan heiðarinnar, því
að veður spilltist, en hann sneri heim
á leið eigi að síður. Bylinn herti,
og Sigurður varð úti, er hann átti
skammt eftir að Kálfadal í Kollafirði.
Eftir þrjá daga fannst hann. Hund-
ur hans hafði fylgt honum og lá enn
í handarkrika hans, en reis upp, þeg-
ar hann varð var leitarmanna.
Eitt af börnum þeirra Sigurðar og
Rannveigar hét Kristján. Hann fædd-
ist 24. janúar 1898, og var þá fjög-
urra ára, þegar hann missti móður
sína. Sigurður, faðir hans, hafði ver-
ið við róðra í Hnífsdal. Hjón, sem
hann þekkti þar, buðu honum að
taka af honum barn í fóstur. Þau
hétu Páll H. Jónsson og Þorbjörg
Sigmundsdóttir. Kristján varð fyrir
valinu.
Á þessum árum hafði Ásgeirsverzl-
un gufuskip lítið á förum um Djúp-
ið, og hét það Ásgeir litli. Með hon-
um fór Kristján út yfir Djúpið, þeg-
ar hann fluttist til Hnífsdals,. og er
honum þessi fyrsta sjóferð sin ógleym
anleg. En hann átti margar eftir.
Davíð ^ Scheving Thorsteinsson,
læknir á ísafirði, var frændi Kristjáns
og rækti frændsemina vel. Var Kristj-
án til dæmis heimagangur í húsi hans,
þegar hann gekk til spurninga á ísa-
fjörð. Og þegar Kristján var fermd-
ur, vildi Davíð taka hann að sér og
láta hann eitthvað læra. En Kristján
vildi ekkert annað en komast á sjó-
inn, þó að hann sæi að nokkru eftir
þeirri ákvörðun síðar. Hann hafði
byrjað að stunda róðra innan ferm-
ingar og fékk til dæmis leyfi úr
barnaskóla framan af vetrinum' fyrir
ferminguna, svo að hann gæti verið
I skiprúmi. En sextán ára gamall
varð hann háseti á vélbáli hjá Hall-
dóri Pálssyni á Brekku.
Þau Kristján Sigurðsson og Ása
Sigurðardóttir felldu hugi saman og
heitbundust haustið 1919.
Mjótt á mununum
í BásaveSri.
Á vetrarvertíð 1921 var Kristján
á bát, sem Heksan hét, með Magnúsi
Péturssyni. Albert Sigurðsson var þá
háseti á báti, sem Geysir hét. Þar
var formaður Guðmundur Lúðvík Guð
mundsson.
Þegar gott var veður, lágu bátar
Hnífsdælinga fyrir akkerum á vík-
inni fram undan þorpinu milli róðra.
En þegar veður spilltist, varð að færa
þá þaðan. Áttu þeir flestir eða allir
legufæri á Prestabug inni við ísafjörð
TlMIN N - SUNNUDAGSBLAÐ