Tíminn Sunnudagsblað - 25.10.1970, Blaðsíða 8

Níels Höjlund, kona hans og sonur.
Auðunn Bragi Sveinsson:
Dagar í Danmörku og
fyrir austan fjall
Alll á sér einhvern aðdraganda,
sumt býsna langan. Orsök og af-
leiðing. Þetta tvennt er í órofa
samhengi í lífi manna og þjóða.
Margt það, sem gerist í dag, á
rætur sínar að rekja tii einhvers,
jafnvel í fjarlægri fortíð. Þessi for
málorð hef ég fyorir grein, sem ég
ætla að fá birta í hinu ágæta riti
Sunnudagsblaði Tímans, og skal þá
s«úa sér að efninu.
Danmörku, miðvikudaginn 1. júlí
1964.
Við, nokkrir íslepkii' kennarar,
erum á leið frá KfttiþmaiWiaiiöfp
til Agkdv á — með leá-
Við hftfum þoilf í*il* «jái#nd, íljt
með ferju yfir Stóra-Belti, lagt
Fjón að baki og brúna y.fir Litla
Belti. Þá var skammt til Askov.
Við erum komin til Vejen, smá-
bæjar skammt norðan gömlu
landamæranna frá 1864. Það er
farið að dimma talsvert, klukkan
langt gengin tíu að dönskum tíma.
Við bíðum eftir einhverjum til að
taka á móti okkur. Og sjá. Allt í
einu kemur maður einn í ljós, sem
sýnilega veitir okkur nána athygli,
býsna festulegur á svip. Hann ber
6vart alskegg, vel hirt, fremur ung
ur. Vissi síðar, að hann var 33 ára.
ííann er þá til tajts með stóra bif-
reið, sem þann býíSur ohkuy að setj
ast upp i, við gerwm það óðara og
greiðum síðan eina krónu danska
fyrir farið til Askov. Hver er þessi
maður?Hanin heitk Niels Hþjlund,
kennari við lýðháskólann i Askov,
Að endaðri ökuförinni vísar H0j
iund okkur til matsalar skólans.
Við erum orðin æði svöng, þvi að
við höfum ekki bragðað vott né
þurrt frá því, að hádegismatar var
neytt í vélinni að heiman. Matur-
inn er vel þeginn, indæll að vanda
hjá Dönum. Að máltíð lókinni vís
ar Hþjlund okkur til svefnbúða,
sem jafnframt skyldu vera aðsetur
okkar meðan dvöl varaði i
Askov. Ég fæ herbergi á
neðri hæð húss þess, sem
nefnt er Vævestuen. Leið mcr
þar vel í sérherbergi, er sneri
glugga til vesturs. Hafði bara einn
galla: Stórar flugur ásóttu mig
mjög, ef ég opnaði gluggann, enda
herbergið á jarðhæð.
Tíminn í Askov leið hratt.
Lengst af dags var hlustað á fyrir-
lestra um hin ýmsu efni — hjá
mörgum kenmurum, einnig hjá
Hójlund. Ilans minnumst við
Jengst og bezt fyrir leiðsögu í
nokkrum ferðum, sem við fórum
frá Askov til ýmissa átta. Skemmti-
3egri né traustari leiðsögumann
var vart hægt að hugsa sér. Við
þágum oftar en einu sinni heim-
boð Níelsar og Lise Hpjlund, konu
hans, sem einnig kenndi við skól-
ann. Börn áttu þau hjón þrjú:
Margethe, 7 ára, Jes, 6 ára, og
Ruth, 4 ára. Efnisbörn. Bjuggu þau
í einbýlishúsi er skólinn átti. Fall-
egur trjá- og blómagarður var um-
hverfis húsið. Áttu sér þar ýmsar
tegundir. fugia heimkynni. Eru
mér svartþrestirnir einkum minn-
isstæðir.
11.
Nú líða árin.
Niels Hpjlund heldur áfram
kennslu í Askov, en þar hafði
hann kennt frá árinu 1959. Var
kennari, að loknu cand. mag.-prófi
frá háskólanum í Árósum árið
1957, við kennaraskólamn í Árós
um til 1959. í Askov kenndi H0j-
•lund sögu og þjóðfélagsfræði sem
•aðalgreinar. En nokkru eftir ára
mótin 1967—1968 er hann ráðinn
skólastjóri hins norræna lýðhá-
skó'la í Kumgálv í Svíþjóð. Skyldi
hann taka við starfinu frá og með
næsta skólaári.
En skjótt skipast stundum veð
ur í lofti. Niels H0jlund kýs ekki
að taka við starfa á öðrum grumb
velli en hann hafði kosið O’g ialm
824
T 1 M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ