Tíminn Sunnudagsblað - 25.10.1970, Blaðsíða 10

t
arnir, skapa ásamt húsimu sjálfu
það, sem kalla má guðshús.
Frá Skálholti var ekið að Flúð
um, þar sem neytt var hádegis-
verðar, ekki af lakara taginu. Ung
ar stúlkur, klæddar íslenzkum
þjóðbúningum, gengu um beina.
Veitingareksturinn fer fram í hin
um nýja, veglega skóla, sem nýlega
er risinn. Þær eru glæsilegar nýju
skólabyggingar, enda þurfa þær
að vera það. Að loknum málsverði
á Flúðum var haldið út Hrepp, yf-
ir LitluLaxá, fram hjá Högnastöð
um, Bryðjukídti, Kópavatni og
mörgum fleiri reisulegum stórbýl
um, að Brúar'nlöðum. Þar numið
staðar um stund og horft á klett-
ana, sem Hvítá hefur brotið sér
leið gegnum, hyldjúp og grá að
lit. Sólin varpar geislum sínum á
skógarkjarrið vestar árinnar. En
áfram er haldið, og nú stefmt að
Gullfossi, þessu djásni íslenzkrar
náttúru, sem dregur að sér fleiri
ferðamenn en nokkuð annað á
landi hér. Fannst Hpjlunds-fjöl-
skyldunni mikið til Gullfoss koma.
Sólar var beðið til að geta náð
mynd af regnboganum yfir fossin-
um.
Frá Gullfossi var nú ekið vest
ur á leið til Geysis. Var þar stanz-
að fremur stutt. Nú var ekki goss
að vænta úr hinum gamla og
fræga Geysi, því hann liggur í al
geru dái. Þess í stað var horft á
nokkur gos úr Strokki, en hann
gýs reglulega á rúmlega tveggja
mínútna millibili. Að vísu fögru
gosi, en hvergi nærri því, sem
Geysir átti til, meðan hann var og
hét. Eftir stutta viðdvöl þarna við
Geysi var haldið til Laugarvatns,
hins mikla skólaseturs við vatnið
bjarta. Klukkan var orðin langt
gengin sex. er þangað var komið.
Haldið var rakleiðis til bústaðar
Gerðar Jóhannsdóttur, settrar for-
stöðukonu Húsmæðraskóla Suð
urlands, og innan lítillar stundar
settust allir að rausnarlegu kaffi
borði. Gerður hafði verið búin að
bjóða okkur öllum í siðdegiskaffi
áður, en við svo ekki haldið ná-
kvæmar áætlun en þetta.
Niels Hpjlund reis á fætur að
kaffidrykkju lokinni og þakkaði
okkur góðgerðir allar og samfylgd.
Hann lýsti starfi sínu í Grænlandi.
Þar var margt erfiðara en hanm
bjóst við, áður en hanm fór frá
Danmörku Annars hefði dvölin
orðið þeiirs hjónum mjög lærdóms
rík. Nú \«sri vsexið á heimleið.
iu
Hann hefði fengið styrk til að
semja bók um þjóðlífið í Græn-
landi. Mundi setjast að á gömlum
herragarði í smáþorpinu Ho ná-
lægt Blávandsströnd á Jótlandi.
Er það eina þorpið með því nafni
í allri Danmörku, og má merki-
legt heita. Vonandi sækist Hpjlund
verkið vel í þessu friðsæla um
hverfi. Ég öfunda hann sannarlega
af því.
V.
Minningar frá Askov.
Að kaffidrykkju lokinni hjá
Gerði (hún var í Askov sumarið
góða 1964) tóku viðstaddir tal sam-
an. Ég hafði gerzt svo djarfur að
setja saman brag á dönsku, er ég
nefndi Minder fra Askov. Var
hann settur stuðlum og höfuðstöf
um að gömlum, íslenzkum sið.
Danir yrkja sem kunnugt er án
þessa innríms, en láta endarrímið
nægja. Einhvern tíma munu þó
Danir hafa ort stuðlað eins og við
gerum nokkuð að enn, þrátt fyrir
vaxandi háttleysi í ljóðagerð. Ég
söng nú braginn, en lét þó hverj-
um í hendur afrit hans, svo að
þeir gætu sungið með og tekið
undir síðari tvær ljóðlínurnar. er
voru tvíteknar. Lagið er sænskt,
og hefur orðið þekkt hér á landi
við textann Og mærin sat við
sauma. Læt ég nokkrar skýringar
fylgja erindunum, svo að lesendur,
sem ekki þekkja til, geti haft
nokkuð gaman af. En fyrst kemur
bragurinn:
Hvor dejlig, sk0n er
Danmarksstrand,
det drypper fra vort bryst.
Vi husker Blávand: hav og sand,
vi husker Jyllands kyst.
Og Kattegat med b0lger blá
og bælter mellem 0‘r,
det er som vi beundre má,
og altid det vi g0r.
Vi var sá ung og alle fri
og endnu rask og sund .
Hos Lise og H0jlund havde vi
en heriig aftenstund.
Vi fik vist nok af foredrag
i fagre Askovby.
Vi husker Bukdals hammerslag.
Af ham fik skolen ry.
Vi drak, vi spiste dejlig mad,
og der vi mangler ord.
I Askov spisesal vi sad -
og sang ved middagsbord.
I Askovby hos Bartholdy
vi báde sang og kvad
om dpdens kalk og kæleri,
sá kæk og ligeglad.
Og ingen glemmer Askovhus,
— en Islandskvöldvaka
med sang og stemmer, r0g
og rus.
Hvor raske var vi da!
Vi sang af hjertets sande lyst,
og sá l0d Kammas bud:
„Jeg h0rte jeres h0je r0st,
I holdt jo længe ud“.
Vi tog engang til Ladelund,
den lejlighed vi fik.
En uforglemmelig aftenstund,
með yndig dansmusik.
Vi mindes piger mange der,
— vi mænd dem smilte til.
Det smukke 0jet altid ser
og aldrig glemme vil.
Med gode venner vi gár her
pá vandring — damer, mænd.
Vi pnsker lykke alle jer.
— Til Island snart igen.
Var góður rómur gerður að er
erindunum. Sér í lagi þótti Dönum
fengur, og ra-unar nýnæmi, að
stuðlum og höfuðstöfum í kvæði,
ortu á dönsku. Að vísu þýddi ég
kvæðið síðar á íslenzku. Mun ég
Ijúka þessari grein með þeirri þýð-
ingu minni, því að í íslenzku riti
skal íslenzkan blífa.
VI.
Skýringar, svo að allir skilji.
Dag einn fagran fórum við, ís
lenzku kennararnir í Askov, til
baðstrandarinnar Blávand við
Norðursjó og syntum þar í sjón-
um. Vorum að vísu ekki beint
heppin með veðrið, því að fremur
kalt var, þó að sól skini í heiði.
Kvöld eitt vorum við boðin í
veizlu til H0jlundshjónanna. Var
það dásamleg stund.
Mörgum þótti nóg um að sitja
undir öllum fyrirlestrunum á heit
asta tíma ársins, enda rann svit-
inn af mannskapnum, þótt allir
gluggar væru opnir upp á gátt.
Einn úr hópnum hafði orð á því,
að það væri hægt að murka líftór
una úr manni á margan hátt, það
væri einfaldlega hægt með fyrir-
lestrum. J0rgen Bukdal, hinn
kunni bókmenntafræðingur og rit
höfundur, flutti nokkra fyrirlestra
TÍMINN — SUNNUDAGSBLAÐ