Íslendingaþættir Tímans - 01.02.1975, Qupperneq 4

Guðbjörg Hjartardóttir
frá Hofi í Vopnafirði
Fædd 31.1. 1889,
dáin 30.10. 1974.
„Allt fram streymir endalaust,
ár og dagar H6a.”
Kynslóöir fara, kynslóöir koma. Þetta
er gangur lifsins. Þegar útvarpiö flutti
dánartilkynningu Guöbjargar
Hjartardóttur held ég aö flestum
kunnugum hafi ekki komiö þaö á
óvart. Hún haföi undanfariö átt viö
mikla vanheilsu aö strföa. Þegar svo
er komiö er gott aö fá hvfldina, ekki
sízt fyrir fólk á hennar aldri. Frú Guö-
björg, en svo var hún jafnan kölluö f
Vopnafiröi, var ættuö úr Noröur Þing-
eyjarsýslu, dóttir hjónanna Hjartar
Þorkelssonar bónda og hreppstjóra á
Ytra Alandi i Þistilfirði og konu hans
Ingunnar Jónsdóttur frá Kollavík i
Þist ilfiröi. Heyröi ég til þess tekiö hve
mikið þau heföu lagt á sig til aö koma
börnunum sinum til mennta. Eitt þess-
ara systkina er séra Hermann, prestur
á Skútustööum og sfðar skólastjóri viö
Laugaskóla. Annar bróöir Guöbjargar
var Einar bóndi á Saurbæ i Skeggja-
staöahreppi og viðar, einn af mestu
áhugamönnum i túnrækt og búskap
sem ég hefj kynnzt. Annars veröur hér
ekki getiö þessara systkina enda hef
ég ekki kunnugleika til þess. Guðbjörg
naut góörar menntunar miöaö viö þaö
sem venja var á þeim tima. Hún út-
skrifaðist úr Kennaraskóla Reykja-
vikur 1911, og fór siöar á hússtjórnar-
skóla i Danmörku. Stundaöi hún
barnakennslu i nokkur ár. Fyrst suöur
i Mýrdal og siðar á Vopnafiröi og á
Hofi. Hún giftist 1920 séra Jakob
Einarssyni siöar prófasti i Múla-
prófastdæmi, og bjuggu þau allan sinn
búskap á Hofi viö miklar vinsældir og
rausn, eöa til ársins 1959 aö séra Jakob
sagöi af sér prestskap og flutti til
Reykjavikur. Var heimili þeirra eftir
þaö á Vesturvallagötu 1. Það má þvi
telja aö Vopnfiröingar hafi notiö
starfskrafta hennar aö miklu leyti, þar
sem hún dvaldi hér sln mestu mann-
dómsár. Enda held ég aö Hof, Vopna-
fjöröur, og Vopnfirðingar, hafi veriö
nokkuö fast mótaö I hug hennar og
þeirra beggja hjóna. Allir vita aö þaö^
er ekkert smáræöi sem reynir á prest-
konu i sveit. Þvi fylgir mikill gesta-
gangur og risna, og ekki sizt þegar bú-
skapur er lika stundaöur eins og þá
var venja á prestsetrum i sveit. Fylgdi
þvi mikið heimilishald og margháttuð
umsvif, enda þótt betra væri aö fá fólk
þá til aöstoöar en nú er. Þægindi nú-
timans þekktust þá heldur ekki. En frú
Guöbjörg kláraði sig vel af þessu öllu.
Hún var stjórnsöm og stóö frábærlega
vel I stööu sinni á öllum sviðum. Ég
kom oft i Hof, leiö min lá þangaö oft
annarra erinda en til kirkju, enda þótt
ég telji mig ekki hafa gengið fram hjá
henni. Þar var simstöö næst minu
heimili sem þá var simalaust lengst
af. Aldrei kom ég þar svo ekki væri
sjálfsagt aö drekka kaffi eöa þiggja
einhverjar góögeröir. Ævinlega gaf
Guöbjörg sér tima, þrátt fyrir mikið
annriki til aö koma og drekka meö og
rabba um daginn og veginn og þaö sem
þá var efst á baugi. Gleymdi ég þá
jafnan timanum þó aö asi væri á mér
til aö byrja meö, þvi frúin var skrafin
og skemmtileg og fljót aö átta sig á
hlutunum. Veit ég aö svo mun hafa
farið fyrir fleirum. Munu gestir gjarn-
an hafa lagt lykkju á leiö sina til aö
njóta glaðværðar og gestrisni þessara
hjóna. Guðbjörg var ein af þeim kon-
um sem stofnuðu Kvenfélag Hofs-
deildar, og var hún formaður frá
stofnun þess og þar til hún fluttist frá
Hofi. Eitt af verkum kvenfélagsins á
þeim árum var aö planta trjágróöri i
kirkjugaröinn og snyrta hann og
prýöa. Var þaö fastur siöur og er enn
aö kvenfélagskonur verja á hverju
vori einu dagsverki hver til aö hreinsa
þar til og lagfæra. Er þaö til fyrir-
myndar. Ég veit aö kvenfélagskonur
minnast hennar meö vinsemd og þökk
fyrir allt sem hún hefir fyrir þetta
félag gjört. Þau hjón höföu mikinn hug
á aö fegra og bæta staöinn, meöal ann-
ars komu þau upp skrúögaröi viö
Ibúðarhúsiö. Eru þar nú oröin falleg
tré sem bera þeim fagurt vitni eins og
fleira á Hofi.
Ég er viss um aö Vopnfiröingar
munu lengi minnast þessara mætu
hjóna meö þökk og viröingu. Börn áttu
þau tvö, Vigfús sem er læröur skóg-
fræöingurog Ingunni. Þau giftust bæöi
og fóru til Amerlku. Einnig ólu þau
upp aö mestu Stefán Helgason frá
Hrappsstööum, og reyndust honum
eins og sinum eiginbörnum.Aö siöustu
vil ég flytja innilegar þakkir frá okkur
hjónunum, börnum okkar og venzla-
fólki. Viö eigum margar hugljúfar
endurminningar frá Hofi, þaö er bjart
yfir þeim. Ég biö Guö aö blessa frú
Guöbjörgu handan landamæranna, og
óska eiginmanni hennar, börnum og
ástvinum alls góös.
Friörik Sigurjónsson.
islendingaþættir
4