Íslendingaþættir Tímans - 01.02.1975, Side 15

Brynjólfur Björnsson
prentari
Alþýfiublaöiö hefur átt því láni að
fagna að hafa notið starfa góðra og
trúrra manna. Einn þessara manna
var Brynjólfur Björnsson , prentari
sem borinn var til grafar í gær.
Brynjólfur hóf kornungur störf hjá Al-
þýðublaðinu og starfaði þar svo um
áratuga skeið. Er hann einn af þremur
sem lengstan starfsaldur eiga við Al-
þýðublaðið, en auk Brynjólfs eru það
þau Meyvant Hallgrimsson prentari,
og Ingibjörg Sigurðarsdóttir.
Brynjólfur var traustur og góður
starfsmaður og mikill Alþýðublaðs-
maöur. Alþýöublaðið á honum margt
gott upp að inna. Hann var triir og
skyldurækinn og bar jafnan hag blaðs-
ins og jafnaðarstefnunnar fyrir
brjósti.
NU er Brynjólfur kvaddur. Alþýðu-
blaðið og samstarfsfólk hans þar
þakkar honum góða viðkynningu og
gott samstarf. Fyrir hönd blaðsins og
samstarfsmanna Brynjólfs, þar, votta
ég konu hans, börnum og öðrum ætt-
ingjum samúðarkveðjur.
SB
t
Prentarastéttin hefur það sérstæða
þlutverk að festa á pappír hugmyndir
og hugsmlðar mannanna, bæði til
dreifingar og varðveizlu. Þetta á jafnt
við um verk snillinganna, sem i ró og
næði geta lesið tlu prófarkir, og fram-
leiöslu dagblaðanna, þar sem blaða-
menn stóðu I prentsmiðjunum við hlið
prentaranna, er þeir gengu frá síðum I
kapphlaupi um útkomu.
Sföara tilvikið átti sannarlega við
Alþýðublaðið fyrir tæplega fjórum
áratugum, er ég kynntist Brynjólfi
Björnssyni fyrst I ys og þys, en allt
snerist um aö koma blaðinu ,,á göt-
una” á undan Vísi.
Brynjólfur er nú látinn fyrir aldur
fram, og þykir manni höggvið óþægi-
lega nærri, er svo til jafnaldra starfs-
félagi hverfur skyndilega af sjónar-
sviöinu.
Brynjólfur byrjaði sem sendill á Al-
þýöublaðinu, en hóf síðan prentnám I
islendingaþættir
smiöju blaðsins, starfaði þar áfram
fullnuma, fluttist úr handsetningu að
setjaravél og hélt tryggð við blaðið,
þar til gamla prentsmiöjan okkar varð
aö vlkja fyrir hinni nýju offsetttækni.
Hann var afburðagóður starfsmaður,
trúr og dyggur, og mikill afkasta-
maöur, þegar á reyndi. Hvað sem á
gekk, var hann rólegur og brosandi.
Það var gaman að ræða við Brynjólf
um landsins gagn og málefni, þegar
blaðið var komiö í pressuna eða annað
smáhlé varð til dæmis I kaffistofunni.
Hann var frá upphafi dyggur
stuðningsmaður jafnaðarstefnunnar
og Alþýðuflokksins, áhugasamur um
framgang stefnu og flokks, og góður
liösmaöur I sinu gamla og trausta
stéttarfélagi.
Það er sárt að kveðja Brynjólf, en
eigi má sköpum renna. Alþýðublaðið
þakkar honum langt og gott starf og
mikla tryggð, og Alþýðuflokkurinn
þakkar traust hans og stuðning. Við
vottum fjölskyldu hans dýpstu samúð.
Benedikt Gröndal.
t
Þegar Alþýöuhús Reykjavlkur reis
af grunni hérna við Hverfisgötuna
I mai 1936 flutti Alþýðuprentsmiðjan,
aftur inn I það nýja húsnæði, sem
henni var þar ætlað — og þar mun
Brynjólfur Kristinn Björnsson,
prentari, sem lést s.l. nýársdag hafa
byrjað að læra prentiðn. Nokkru áður
hafði hann gerst sendisveinn á rit-
stjórn Alþýðublaðsins og mun það hafa
veriö fyrir tilstilli Finnboga Rúts
Valdimarssonar, ritstjóra þá, sem
Brynjólfur hóf nám sitt. Þvi lauk hann
seintá árinu 1940 og vann næsta óslitið
sem vélsetjari þar til fyrfr nokkrum
árum, að hann réðst í Rikisprent-
smiðjuna Gutenberg og vann þar siðan
meðan heilsan leyfði. Var hann þvi um
35 ára skeið starfsmaður Alþýðublaðs-
ins af þeim tæpu 40 árum, sem hann
þjóriaði prentlistinni.
Brynjólfur Björnsson var fæddur i
Hafnarfirði 29 des. 1917. Hann var son-
ur Björns Jónssonar frá Iðu I Biskups-
tungum og konu hans Guðrúnar
Brynjólfsdóttur frá Kaldbak I Hruna-
mannahreppi.
Arið 1942 kvæntist Brynjólfur eftir-
lifandi konu sinni, Kristjönu
Franklinsdóttur, og eignuðust þau sex
börn, nú öll uppkomin, og auk þess
munu þau hjón hafa aliö upp fóstur-
dóttur.
Ég, sem þessar linur rita, var ekki
kunnugur heimili Brynjólfs, en ég var
starfsfélagihans um 35 ára skeið. Fyr-
irtæpum þrjátiu árum réöust þau hjón
I að byggja sér ibúðarhús eins og svo
margur fyrr og siðar. Húsið byggðu
þau á Kársnesi i Kópavogi og reis það
af grunni fyrr en varði, þótt skotsilfrið
væri litið, þörfin brýn og atorkan og
dugnaðurinn nægur.
Þetta er i fáum orðum saga
Brynjólfs. Hún er saga fjölmargra
annarra, sem með dugnaði og reglu-
semi komast af og vel það, sjá siöan
góðan ávöxt iðju sinnar, stundum
slitnir fyrir aldur fram. Ég á margar
góðar endurminningar um Brynjólf,
sem vinnufélaga — mann hinn drengi-
legasta á alla lund, iðinn og atorku-
saman sem telst til kosta þegar um er
að ræða seinunna vinnu eins og
setning við dagblað var þá. Ég sá
Brynjólf á s.l. sumri er hann kom
hvatur og sporléttur þar að, sem ég
málaði við hús mitt og við töluðum
saman stutta stund, grunlausir um, að
það væru siðustu samfundir okkar. Ég
þakka Brynjólfi liðnar stundir i hinu
sameiginlega starfi okkar og striti fyr-
ir Alþýðublaðið um langt skeið.
Meyvant Hallgrimsson
15