Tíminn - 25.06.1977, Blaðsíða 15

Laugardagur 25. júni 1977
15
og hvað bornin sjálf velja
sér einkum að lestrarefni.
Auk stjórnanda koma fram:
Helga Þ. Stephensen, Ás-
geir Höskuldsson og Helgi
Hjörvar.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 VeBurfregnir og fréttir.
Tilkynningar og Tónleikar.
13.30 Útvarp frá Háskólahá-
tiö. Háskólarektor, GuB-
laugur Þorvaldsson, flytur
ræBu. Heiðursdoktorar út-
nefndir og Háskólakórinn
syngur.
14.40 Laugardagur til lukku.
Svavar Gests sér um siö-
degisþátt i tali og tónum.
(Inn i hann falla iþrótta-
fréttir, almennar fréttir kl.
16.00 og veöurfregnir kl.
16.15).
17.00 Létt tónlist.
17.30 Rimur af Svoldarbar-
daga eftir SigurB Breiö-
fjörö: — III. þáttur. Hall-
freöur örn Eiriksson cand.
mag. kynnir. Guömundur
Olafsson og Pétur Ölafsson
kveða.
18.00 Tónleikar. Til-
kynningar.
18.45 Veöurfregnir. Dagskrá
kvöidsins.
19.00 Fréttir. Fréttaaukar.
Tilkynningar.
19.35 Laugardagsgrin.
Endurflutt brot úr
skemmtiþáttunum „Söng og
sunnudagsgrlni”, sem voru
á dagskrá fyrir tiu árum i
umsjá Magnúsar Ingimars-
sonar. — Siðari þáttur.
20.00 Strengjakvartett nr. 9 i
C-dúr op. 59 nr. 3, „Ras-
úmovský-kvartettinn” eftir
Beethoven. Búdapestkvart-
ettinn leikur.
20.30 Vinir minir aö vestan.
Jón Bjarman safnar saman
og kynnir efni I tali og tón-
um eftir nokkra vestur-
islendinga. Lesari með
honum: Helgi Skúlason. —
Siðari þáttur.
21.30 Hljómskálamúsik frá
útvarpinu i Köln. Guð-
mundur Gilsáon kynnir.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Danslög.
23.55 Fréttir. Dagskrálok.
sjonvarp
Laugardagur
25.júni
18.00 iþróttir Umsjónarmað-
ur Bjarni Felixson.
Hlé
20.00 Fréttir og veöur
20.25 Auglýsingar og dagskrá
20.30 Læknir á ferð og flugi
(L) Breskur gamanmynda-
flokkur. Lokaþáttur. Allt er
gott, sem endar vel. Þýð-
andi Ellert Sigurbjörnsson.
20.55Auðnir og óbyggðir
Breskur fræðslumynda-
flokkur. Farið um freðmýr-
ar Kanada i fylgd með
náttúrufræðingnum Ant-
hony Smith. Þýðandi og
þulur Ingi Karl Jóhannes-
son.
21.25 Dr. Hook & The
Medicine Show (L) Hljóm-
sveitin leikur nokkur
kunnustu laga sinna, þar á
meðal Sylvia’s Mother og
Cover of The Rolling Stone.
22.10 Angelica frænka (La
prima Angelica) Spænsk
biómynd. Leikstjóri Carlos
Saura. Aðalhlutverk Jose
Luis Lopez Vazquez Fern-
ando Delgado og Lina Cana-
lejas. Luis Cano er maður á
fimmtugsaldri. Hann fer i
heimsókn til frændfólks
sins, sem hann dvaldist hjá
á unga aldri á timum
borgarastyrjaldarinnar á
Spáni. Þar hittir hann
Angelicu, æskuástina sina.
Atburðir taka nú að rifjast
upp fyrir Luis, sem hann
taldi löngu gleymda. Þýð-
andi Sonja Diego.
23.55 Dagskrárlok.
Éamhaldssagan framhaldssagan framhaldssagan framhaldssagan
LIKI
OFAUKIÐ
Polly Baird alltaf haft eitthvað tak á Neilson. Hann
spurði: — Hafa þau sofið saman nýlega?
— Hún hagaði sér þannig, svaraði Fran. — Það kemur
viss eigingirnissvipur á konu, þegar hún umgengst karl-
mann á þann hátt.
Hann horfði á hana með eilítilli kímni í svipnum.Hún
var tuttugu og þriggja ára og eftir því sem hann vissi
bezt, hafði hún aldrei hugsað um annan mann en Nat,
áður en hún hitti Neilson.
— Hvernig kynntuzt þið? spurði hann.
— Gegnum Roy Hiller, sagði hún. — Hann vildi spila
djarft. Hún geiflaði munninn í fyrirlitningu. — Hann
gerði það og héit áfram, þó að hann tapaði. Hann hataði
ad tapa.
— hefur hann alltaf tapað?
— Alltaf. Hann fann að þún drósig inn i skel, þó að hún
hefði sjálf átt upptökin að spurningunum. — Nat hefur
aíltaf veriðsanngjarn íspiium, erþað ekki?
— 'Jú, svaraði hún og bætti síðan við, æstri röddu: —
Jú, alltaf og það veizt þú vel!
Milan stóð uppog gekk fram í eldhúsið.— Kaffi? Hann
leit á hana. — Það er ekkert að drekka hérna. Hann sá á
svip hennar, að hún vissi allt um það.
Þegar kaffið var til, fór hann með það inn og hellti i
bolla handa henni. Hann virti hana vandlega fyrir sér,
þegar hún lyfti bollanum að vörunum. Hún skalf ekki hið
minnsta. Það var aðdáunarvert, en Milan kaus að telja,
að hún væri svona köld og hörð. Hann ákvað að svo væri
og kærði sig kollóttan um þó að hann væri ef til vill órétt-
látur í dómi sínum.
Hann sagði reiðilega: — Ég býst við að þú gerir þér
grein fyrir í hvaða klípu þú hef ur komið Nat?
Bollinn kipptist við og það skvettist úr honum í kjöltu
hennar. Hún greip um hann með báðum höndum og setti
hann varlega frá sér. Hún hvitnaði umhverfis varirnar.
— Heldurðu aðég haf i gert það viljandi?
— Hundar, hugsaði hann. — Tveir þrjózkir hundar.
Báðir reyndu að hjálpa Nat Silone og börðust um það eins
og kjötbein. — Viðerum fífl, sagði hann.
Hún sagði: — Rick, okkur hlýtur að takast að losa
Nat úr þessu.
— Kannski. En hann vill gjarnan losa þig úr þvi.
— Nat fyrst, sagði hún. — Og klúbburinn. Þú veizt
hvað honum þykir vænt um klúbbinn.
Hann vissi það. Nat Silone var listamaður. Og það sem
hann hafði skapað, meistaraverk hans, var klúbburinn.
Ef til vill hefði einhver brosað að þvi að maður legði líf
sitt i sölurnar fyrir spilavíti, en Milan vissi hvernig
Silone leið. Allt sitt líf hafði hann óskað að skapa
fullkominn stað og þar sem slikur staður var í augum
hans með rúllettuhjóli og skrölti í spilapeningum, var
þetta mikilvægt.
— Ég veit það, sagði Milan. — Og ef þú heldur áf ram
að Ijúga að mér, missir hann klúbbinn. Ef hann heldur
áf ram að Ijúga að mér, missir hann líka klúbbinn. Ég vil
gjarnan styðja Nat, þvi hann er vinur minn, en það eru til
takmörk, jafnvel hjá mér.
— Ég lýg ekki, ég ... Hún þagnaði. Fyrirlitningin, köld
og dimm, sást greinilega í augum hans. Hún leit niður og
fitlaði við kjólinn, þar sem kaffið hafði limt hann við
læri hennar.
Milan ákvað að lof a henni að hugsa um þetta um stund.
Ef til vill sæi hún þá að sér. Hann sagði: — Ég veit hvers
vegna konan var þarna. En hvað um Hiller?
— Roy er vinur Larrys, svaraði hún.
— Ég þekki Hiller, sagði hann óþolinmóður. — Hann
drepur tímann á þrítugsaldri. Hann hefur tvisvar orðið
vellríkur og virðist nú ætla að verða það í þriðja sinn.
Hann er lika þegar f arinn að eyða peningunum.
— Hann á forngripasölu. Hún sagði það þannig að það
hljómaði ekki eins og vörn fyrir Hiller.
Milan leiddi það hjá sér. Mig langar bara að vita, hvers
vegna hann var hjá Nat.
Ákveðið augnaráð hans hlifði henni ekki. Hún beit á
vörina, en sagði ekkert, þar til þögnin var orðin óþægi-
leg. Milan teygði úr sér og beið, meðan hann saup á
kaff inu. Hann var ekki þolinmóður maður, en fyrir kom
að hann neyddi sjálfan sig til að sýna þolinmæði.
— Hvaða mun gerir það?
— Hiller var þarna, hann var vottur. Mig langar til að
vita allt um hann. Milan setti kaffibollann frá sér með
skelli.— Ég skal komast að því, en þú getur sparað mér
fyrirhöf nina.
— Það átti að vera einkamál, sagði hún og leit andar-
tak þrjózkulega á hann. — Allt í lagi. Hann vinnur fyrir
Nat.
Milan saug upp í nefið. — Er Hiller tálbeita? Hiller
kemur sem sagt með ríkisbubbana í klúbbinn svo hægt sé
að ræna þá?
— Það er satt, sagði hún æst. — En þeir eru ekki
rændir. Nat hefur aldrei rænt neinn. Hann veit að pró-
senturnar ná yf ir allt. Nat er ekki gráðugur.
Nat hef ur aldrei verið gráðugur, viðurkenndi hann. —
Lif ir Hiller eins og hann gerir á launum sinum sem tál-
beita?
— Hann hefur prósentur. Ég held líka að hann vinni
fyrir Max Kane.
— Hann gæti svo sem verið nógu mikil lús til að vinna
fyrir Kane, sagði Milan. Hann hvolfdi í sig úr bollanum
og stóð upp. — Ef hann fær prósentur af því sem fórnar-
lömbin tapa þar líka, þá græðir hann mikla peninga.
— Allir, sem þekkja Kane, vita að rúlletturnar hans
eru stilltar á vissan hátt, sagði hún.
— En samt spila allir við þær, sagði Milan með fyrir-
litningu.
Hann tók sloppinn sinn og smókinginn og bar það f ram
í baðherbergið. Þar hafði hann f ataskipti og kom aftur.
Síðan tók hann dökkan frakka og hatt og gekk til dyra.
— Þegar ég kem aftur, veit ég meira en ég geri núna,
sagði hann skyndilega. — Ef til vill nóg til að geta spurt
þig um sannleikann. Reyndu að haf a hann tilbúinn.
Fran svaraði: — En ef ég get þaðekki?
— Ef þú gerir það ekki, er það þinn eigin dauðadómur.
4. kafli
Milan ók yfir í klúbb Silones. Á bilastæðinu stóðu
allmargir bílar, flestir stórir, nýir og dýrir. Andartak
fann Milan til reiði. Hann hafði sagt Silone að hringja til
lögreglunnar og opna ekki klúbbinn. En svo datt honum i
hug að lögreglan hefði ef til vill lofað honum að opna, i
þeirri von að komast þannig að einhverju i málinu.
Hann gekk inn gegnum veitingasalinn, þar sem hljóm-
sveit lék jasstónlist og nokkur pör snerust á litla dans-
gólf inu.
Fyrir enda salarins gekk hann inn i spilaherbergin og
kinkaði kolli til Tonys, varðar Silones, og gekk þaðan inn
i stóra spilasalinn.
Emile Elios, sem stóð við aðra rúllettuna, leit upp svo
að sá í feitt andlit hans með yfirskegginu, og kinkaði
kolli. Milan svaraði í sömu mynt og nam síðan staðar hjá
manni, sem náði honum tæplega í öxl. Sá var með
merkissvip, mjög Ijóst hár og neðri kjálka eins og bola-
bítur.
— Ertu að leita að einhverju svínarrii, Pug?
Pug Whiting sneri sér við og gretti sig f raman i Milan.
„Hvort erklókara... aö segja hon-
um frá þvi slæma sem ég geröi
fyrst eöa frá þvi góöa?”
DENNI
DÆMALAUSI