Fréttablaðið - 17.02.2007, Page 90

Þ
að var ekki það fyrsta
sem mér datt í hug
þegar ég lagði af stað
til Íran að ég ætti
eftir að geta stundað
eina uppáhalds-
íþróttina mína þar. Nefnilega snjó-
bretti. En um leið og ég lenti eld-
snemma morguns í Teheran blöstu
við mér tignarleg fjöll með snævi
þökktum toppum og ég fékk smá
spenning í magann. Og jú, viti
menn. Í kringum Teheran, í Alborz-
fjöllunum, eru fjögur fyrsta flokks
skíðasvæði.
Ég var ekki lengi að spurjast
fyrir og kom þá í ljós að bróðir
vinar míns er mikill skíðagarpur
og mér var skipað að hringja í
hann. Tveimur dögum síðar klukk-
an sjö um morguninn sóttu Arash
og vinur hans mig til að fara upp í
fjall. Ég var búin að segja honum
að ég hefði ekki tekið með mér
neitt skíðadót en hann sagðist
redda því.
Það næsta sem ég vissi var að
við komum við í snjóbrettabúð
sem frændi hans á og þar var val-
inn á mig snjóbrettagalli og ég
dressuð frá toppi til táar. Allt í
láni. Þegar við nálguðumst fjallið
stoppaði Arash í litlu þorpi þar
sem leigt var bretti fyrir mig og
ekki nóg með það, það var leigður
brettakennari með, stelpa til að
hanga með mér meðan strákarnir
brunuðu á skíðunum sínum. Og að
sjálfsögðu mátti ég ekki borga
neitt. Þegar maður er gestur í Íran
þá er maður gestur.
Ég þurfti svo sem ekki á kenn-
ara að halda eftir áralanga snjó-
brettaiðkun en komst svo að því að
það var nauðsynlegt að hafa hana
með í för, því
þegar kom að
því að fara í
lyfturnar er
sér röð fyrir
stráka og sér
röð fyrir stelp-
ur. Kynin geta
ekki farið
saman í lyftu.
Ég hefði því
endað ein ef
Vida hefði ekki
leitt mig um
svæðið. Þetta
var ennþá
Íran.
Það var
samt fyndið að
sjá að allt í einu máttu allar stelp-
ur vera í venjulegum skíðagöllum
og flestar voru þær í mittisúlpum.
Skyndilega voru allar slæðurnar
og treflarnir horfnir og stelpurnar
komnar með húfur á hausinn í
staðinn en þannig er það jú alltaf á
skíðum. Þetta var eins og að koma
inn á eitthvert frísvæði þar sem
íslömsku fatareglurnar áttu ekki
lengur við þó það stæði skýrum
stöfum á dagspassanum mínum:
„Please respect the Islamic code
of conduct.“
Dizin International Skiing Area er
stærsta og besta svæðið í Alborz-
fjöllunum og skemmtilegt hvernig
„International“ er tekið fram í
nafninu.
Þetta hefði getað verið hvaða
skíðasvæði sem er í Evrópu eða
Bandaríkjunum og fólkið eins.
Nema hvað að þarna var unga kyn-
slóðin búin að taka völdin. Lang-
flestir voru undir þrítugu og ör-
fáir yfir fertugu.
Í dag eru Íranar mjög ung þjóð.
Fólksfjölgun á seinni hluta tuttug-
ustu aldar sló öll met og fólks-
fjöldi í Íran tvöfaldaðist eftir
íslömsku byltinguna 1979 þegar
getnaðarvarnir voru bannaðar.
70% af Írönum eru því undir þrí-
tugu í dag. Og það er greinilegt
þegar maður gengur um götur
Teheran að þar er ungt fólk í mikl-
um meirihluta. Þetta unga fólk er
menntað eða í háskóla og styður
ekki íslam. Það er því ekki skrítið
að þetta unga fólk sæki í staði eins
og Dizin-skíðasvæðið sem er eins
og einhvers konar vestrænt frí-
svæði þar sem hægt er að skemmta
sér á eðlilegan hátt.
Það var líka nokkuð ljóst að
þarna var ríka og fallega fólkið.
„Jet set Teheran“ liðið var mætt á
svæðið. Þó að dagspassinn sé hræ-
ódýr (700 kr.) þá er það bara efn-
aða fólkið sem getur stundað
skíðaíþróttina. Þarna voru allir
með merkin á hreinu og flestir
með Burton-bretti og klæddir í
Burton frá toppi til táar. Þetta
unga Teheran-lið var með „outfitt-
ið“ alveg á hreinu og útlitið skipti
ennþá mestu máli. Stelpurnar
voru til dæmis ekkert að spara
„meiköppið“ þó þær væru komnar
upp í fjall. Fegurðin skiptir öllu
máli. Í Teheran er ekki hægt að
labba út á götu án þess að mæta 3
til 4 stelpum með umbúðir eftir
nefaðgerð. Hér er jafn eðlilegt að
fara í lýtaaðgerð eins og að fara til
tannlæknis á Íslandi.
Eftir að hafa unnið á skíða-
svæði í austurrísku Ölpunum átti
ég ekki von á svona geggjuðum
brekkum hér. En Dizin hafði upp á
allt það besta að bjóða. Brattar
brekkur, frábær snjór, nóg af
púðursnjó fyrir „off-piste“ en
helsti kosturinn var samt sá að þó
að Alborz-fjöllin séu sambærileg
við Alpafjöllin þá eru þau laus við
túrismann. Raðir í lyftur voru
nánast engar og brekkurnar ekki
troðnar. Sólin skein og snjórinn
var eins og hann gerist bestur.
Fyrir þá sem vilja smá ævin-
týri í skíðafríið sitt mæli ég með
Íran þar sem hægt er að heim-
sækja Teheran og upplifa pers-
neska menningu í leiðinni.
Hér er hægt að sjá skemmti-
lega heimildarmynd um skíðaiðk-
un í Íran: http://www.youtube.com/
watch?v=waMBt6EnsT8
hannabjork@gmail.com
Á snjóbretti í Íran
Eyjarslóð 5 101 Reykjavík
S: 511 2200 www.seglagerdin.is
Opið um helgina
Laugardag kl. 11.00 - 16.00
Sunnudag kl. 12.00 - 16.00
STÓRSÝNING
UM HELGINA
Líttu við og kynntu
þér úrvalið!
2007 árgerðir af hjólhýsum, fellihýsum
og tjaldvögnum komin
se
gl
-7
03
A
Landsins mesta úrval
af ferðavögnum