Morgunblaðið - 02.03.2006, Blaðsíða 43

haldsskóla og er sá tími mér dýr-
mætur.
Amma átti viðburðaríka ævi og
fékk að eyða síðustu árum sínum
eins og best varð á kosið, heima hjá
sér þar sem stutt var í nánustu ást-
vini. Sjálf sagðist hún ekki ætla að
verða eldri en áttræð og því skeik-
aði um eitt ár. Hún varð áttatíu og
eins.
Elsku amma, ég kveð þig í dag
aðeins til að fá að hitta þig aftur.
Minning þín er ljós í lífi okkar.
Hvíl í friði.
Helena og fjölskylda.
Minningargrein er ekki auðvelt
að skrifa, en hvað er hún annað en
samantekt minninga? Nú er hún
amma Tove farin frá okkur og
minningarnar hellast yfir okkur
systurnar. Minningar sem eru mis-
skýrar og sumum erfitt að koma í
orð. Við sitjum hér saman, rifjum
upp og reynum að deila okkar
helstu hugsunum og myndum sem
upp koma í hugann. Við ferðumst úr
garðinum í Njörvasundi, þar sem
við iðulega tíndum rifsber á milli
handahlaupa og yfir í Eyjabakkann.
Það voru nokkur skiptin sem við
sváfum í stofunni hjá ömmu og hún
var ekki ódugleg að ota að okkur
peps piparmyntukúlum og dönskum
lakkrís í skál. Ristað brauð með
marmelaði var hakkað í sig af hinum
hefðbundnu dönsku brauðbrettum,
þessum grásprengdu sem eru flest-
um í fjölskyldunni kunnug. Seinni-
partinn bauð hún upp á kókómjólk
og djöflatertu. Amma Tove var ekki
endilega þessi hefðbundna amma,
bakandi kleinur alla daga, en á móti
kom að hún var alltaf ánægð með
okkur. Hún studdi okkur í því sem
við tókum okkur fyrir hendur og
hún sýndi það. Við þekktum ömmu
þó best í seinni tíð og við sjáum
hana skýrt fyrir okkur sitjandi í eld-
húsinu í Fagrabænum, með baga-
tellóinn í annarri og gin og greip í
hinni, sæl og glöð. Hún amma litla
var fyrir okkur algjört krútt, með
fínu lagninguna í hvíta hárinu og
með stóru gleraugun sín á nefinu.
Hún var alltaf til í að spjalla og oft-
ar en ekki brosti maður út í annað
vegna sérstaks orðalags hennar,
sem maður þó þekkti svo vel. Hún
var alltaf jákvæð og stutt var í hlát-
urinn. Það var alltaf hægt að fíflast í
ömmu og oftar en ekki var henni
boðið með á tjúttið, sem hún afþakk-
aði „pænt“. Hún var sátt og ánægð
með lífið og ekki þurfti mikið til að
gleðja hana, hvort sem það var lítið
póstkort frá útlöndum, heimsókn í
geymsluna eða skutl heim eftir mat-
arboð. Ein skýrasta minning sem nú
er okkur efst í huga var sá fasti lið-
ur að bíða eftir að amma Tove kæmi
í gluggann og veifaði bless. Ekki var
hægt að yfirgefa bílastæðið fyrr en
búið væri að veifa til baka. Við veif-
um ömmu nú í hinsta sinn og mun
þessi mynd af henni í glugganum,
ásamt öllum hinum minningunum,
lifa í huga okkar og hjarta alla tíð.
Hrefna, Lilja og Heiðrún.
Elsku amma Tove er látin. Það
ríkir mikill söknuður í fjölskyldunni.
Heimilið hennar var alltaf opið fyrir
okkur bræðurna og alltaf tók hún
vel á móti okkur. Eftirminnilegast
var að sitja frammi í stofu á teppinu
og dunda sér eitthvað yfir spilum
eða góðri bók.
Ævinlega vorum við sendir út í
bakarí að kaupa það sem okkur
langaði í með kaffinu. Eftir að við
komum frá Danmörku fór hún að
sýna okkur myndir frá æskuárum
sínum og segja okkur frá því þegar
hún var ung.
Það er með miklum söknuði að við
kveðjum hana ömmu okkar.
Örn Ágústsson,
Eyþór Ágústsson,
Logi Ágústsson.
Það var mikil eftirvænting hjá
okkur systrunum og mömmu, þegar
von var á fjölskyldu móðurbróður
okkar, Guðmundar Guðmundssonar
frá Danmörku í júní 1949. Guð-
mundur hafði verið við nám í mjólk-
urfræði og þar hafði hann kynnst
konuefni sínu, henni Tove og þau
giftu sig og hófu búskap þar úti. En
nú skyldi komið til gamla Fróns,
með konu og tvö börn, Helen, 2ja
ára og Jón 6 mánaða.
Svo voru þau hjá okkur í ca mán-
uð, meðan þau voru að finna sér
stað og þá fluttu þau til Selfoss, þar
sem Guðmundur tók við starfi sem
mjólkurfræðingur hjá Mjólkurbúi
Flóamanna. Tove var útlærð hjúkr-
unarkona, en passaði börn og bú
fyrstu árin, enda fæddist Eiríkur 2
árum seinna og síðan Ágúst, en
hann misstu þau aðeins 2ja ára
gamlan. Eftir þá miklu sorg fluttust
þau til Reykjavíkur og Tove fór til
starfa á Landakoti. En þau áttu eft-
ir að eignast annan dreng, sem var
skírður Ágúst, en hann var aðeins 7
ára, þegar faðir hans dó úr krabba-
meini.
Tove var yndisleg kona, en erfitt
hefur verið að koma hingað á þess-
um tíma, þegar Reykjavík var að
byggjast upp eftir stríðið, og
skrönglast með gömlu rútunum til
Selfoss, sem var varla meira en
þorp.
En allt gekk þetta samt og þau
byggðu sér fallegt einbýlishús, rétt
við mjólkurbúið.
Mér fannst gaman að spreyta mig
á skólakunnáttu minni í dönsku og
fljótt myndaðist góð vinátta með
okkur.
Hún naut þess að vera heima og
hugsa um mann og börn. Hún
prjónaðir margar fallegar flíkurnar
og bakkelsið var eins og best gerist,
enda hafði mamma hennar starf-
rækt bakarí. Hagkvæmnin var
henni í blóð borin, einsog hjá mörg-
um dönskum konum á þessum tíma,
og margt mátti læra af þeim í stóru
og smáu. Nú er komið að leiðarlok-
um. Þú stóðst þig einsog hetja fram
á það síðasta, þrátt fyrir áföll og
veikindi, þá undir þú best hag þín-
um heima á þínu hlýja og fallega
heimili. Þú varst alltaf jákvæð og
þegar við kvörtuðum yfir veðrinu
eða þingheimi gerðir þú lítið úr því
og varst sátt við Guð og menn.
Við systurnar munum sakna þín
þó að heimsóknirnar hefðu mátt
vera fleiri, meðan tími gafst, en
minningin mun geymast í hugum
okkar. Við vitum að þú færð góðar
móttökur. Þakka þér fyrir allt. Við
sendum Helen, Jóni, Eiríki og
Ágústi og fjölskyldum þeirra okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Svanbjörg og Guðlaug
Hróbjartsdætur.
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 2. MARS 2006 43
MINNINGAR
Elsku langamma,
Það er erfitt að kveðja þig,
en nú ertu hjá Guði og líður
betur. Við þökkum fyrir
allar stundirnar sem við átt-
um saman.
Vertu nú yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson.)
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín svo blundi rótt.
(M. Joch.)
Guð geymi þig.
Aron Elvar og
Sara Kolbrún.
HINSTA KVEÐJA
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför elskulegrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
BRYNDÍSAR SIGRÚNAR KARLSDÓTTUR,
áður til heimilis í
Brekkugötu 29
Akureyri.
Sérstakar þakkir til starfsfólks í Seli fyrir góða
umönnun.
Björg Þór Þórsdóttir,
Júlía Þórsdóttir,
Friðrik Baldur Þórsson, Borghildur Ólafsdóttir,
barnabörn og langömmubörn.
Kæri vinur, þegar
ég kom heim frá út-
löndum eftir jólin var
það fyrsta sem ég sá,
er ég fletti Morgunblaðinu, að það
var búið að jarða hann Jóhann vin
minn.
JÓHANN INGI
EINARSSON
✝ Jóhann Ingi Ein-arsson fæddist í
Reykjavík 6. maí
1940. Hann lést á
Landspítala við
Hringbraut sunnu-
daginn 18. desem-
ber síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Fossvogkirkju
29. desember.
Jóhann er búinn að
vera vinur minn frá því
að ég var lítil stúlka að
heimsækja ömmu
mína sem vann á Loft-
leiðum. Hann kallaði
mig sunddrottninguna
sína, þar sem ég naut
þeirra forréttinda að
koma oft í laugina á
Hótel Loftleiðum,
Alltaf gaf hann sér
tíma til að spyrja mig
hvernig gengi og
hvernig ég hefði það.
Einstakur maður
Jóhann og flyt ég aðstandendum
hans bestu kveðjur mínar.
Íris Pétursdóttir.
Elsku amma, ég á
eftir að sakna þín. Þú
sem varst alltaf jafn
hress og glaðleg, sama hvernig á
stóð. Ég hef verið að rifja upp allar
góðu stundirnar sem við áttum sam-
an. Þessi upprifjun hefur sýnt mér
enn og aftur að ánægjulegar sam-
verustundir fjölskyldu er eitt það
mikilvægasta í lífinu. Það sem
stendur upp úr eru litlu hlutirnir
eins og t.d. þegar þú hjálpaðir mér
að læra heima, spila við þig, kíkja í
kaffi til þín og ræða um allt og ekk-
ert, sögurnar þínar frá Spáni og nú
síðast að sjá þig leika við Bríeti Ír-
isi. Ég tel mig hafa notið þeirrar
ÁGÚSTA ENGIL-
BERTSDÓTTIR
✝ Ágústa Engil-bertsdóttir
fæddist í Litlabæ í
Vestmannaeyjum
24. september 1929.
Hún lést á Landspít-
alanum í Fossvogi
30. janúar síðastlið-
inn og var útför
hennar gerð frá
Fossvogskirkju 7.
febrúar.
blessunar að upplifa
fjöldann allan af ynd-
islegum samveru-
stundum með þér sem
munu ávallt fylgja
mér. Í hvert sinn sem
ég hugsa um þig læð-
ist bros á varir mínar
og mér hlýnar um
hjartarætur. Ég veit
að allir sem þekktu
þig munu minnast þín
með brosi og hlýjum
hugsunum.
Það bjóst enginn
við að þú færir svona
snöggt frá okkur og hefur síðast-
liðin vika verið sérstaklega erfið
börnum þínum, en með samheldni
og guðs hjálp munu þau komast í
gegnum sorgina og að brosinu.
Amma þú varst yndislegur per-
sónuleiki sem börn, barna- og
barnabarnabörn hafa vonandi erft.
Ég vona að þú vitir hversu mörg líf
þú hefur snert með góðmennsku
þinni og að móttökur í himnaríki
hafi verið samkvæmt því.
Guð geymi þig, amma mín
Birgir Grétar.
Mig langar til að
minnast hennar Ástu
föðursystur minnar
með nokkrum orðum.
Ég mun alltaf minnast
þess hversu vel hún
tók á móti mér. Glettnislegan hlát-
urinn, eilítið stríðnislegan og fallegu
augun pírð mun ég líka ávallt muna.
Mér þótti hún svo glæsileg, auk
þess líkaði mér svo vel hversu
hreinskiptin hún var og aldrei lá
hún á skoðunum sínum.
Því miður var samgangurinn ekki
mikill. Síðast þegar ég hitti Ástu, þá
var hún bara nokkuð hress. Bauð ég
henni þá ásamt Lilju systur hennar
í bílferð.
Ók ég nú sem leið lá heim í Ólafs-
geisla og skyldu þær nú fá að njóta
ÁSTA
GÍSLADÓTTIR
✝ Ásta Gísladóttirfæddist á Akra-
nesi 12. mars 1922.
Hún lést á Landspít-
alanum 19. febrúar
síðastliðinn og var
útför Ástu gerð frá
Keflavíkurkirkju
27. febrúar.
undurfagurs útsýnis,
sem ég hef yfir borg-
ina. En vegna stand-
setningar við húsið og
veikleika Lilju var það
ekki mögulegt þá, en
ákveðið að reyna aftur
síðar.
Einhverju sinni
hringdi ég, en fékk
ekkert svar. Stundum
fékk ég líka fréttir af
Ástu hjá frændfólk-
inu.
Og núna er orðið of
seint að bjóða Ástu í
ökuferð.
Ég trúi því að nú hafi Ásta ótak-
markað undurfagurt útsýni til allra
átta. Óska ég þess að hún njóti þess
með Ellerti og öðrum ástvinum sem
á undan eru farnir.
Þakkir fyrir að hafa fengið að
kynnast Ástu frænku. Ég kveð hana
með söknuði.
Blessuð sé minning þeirra hjóna.
Góður Guð gefi öllum afkomend-
um og öðrum þeim sem nú syrgja
sinn frið.
Sonja Þorsteinsdóttir.
Kæri vinur, ég man
afar vel eftir fyrsta
deginum þínum á
Einkaleyfastofunni.
Það var í byrjun árs
1998. Það tók ekki nema örfáa daga
að kynnast því hversu góður dreng-
ur þú varst. Þú varst hvers manns
hugljúfi frá fyrsta degi. Það var ekki
þar með sagt að við værum alltaf öll
sammála, langt í frá. Enda fannst
þér auðsjáanlega fátt skemmtilegra
en að ræða pólitík og önnur umdeild
efni við fólk sem var á öndverðum
meiði.
Það var í raun með ólíkindum
hvernig við náðum þó alltaf að halda
þessum umræðum eða ágreiningi
einungis við kaffistofuna. En það var
þinn eiginleiki, sem er ekki öllum
gefinn.
Þó að það séu nú tæp sex ár síðan
þú hættir hjá okkur, ertu enn svo of-
arlega í huga okkar og ótrúlega oft
eru rifjaðar upp góðar minningar
þar sem þú kemur við sögu. Þú gafst
þér líka tíma til að vera í sambandi
eftir að þú hættir að starfa með okk-
ur og kíktir í kaffi til að ræða málin.
Þessi ár sem við unnum saman
ræddum við ýmis mál, eiginlega allt
milli himins og jarðar. Mér fannst
bæði gaman og virkilega gott að
spjalla við þig. Þú hafðir mjög
ákveðnar skoðanir og settir þær
JÓN ÞÓR
ÓLAFSSON
✝ Jón Þór Ólafs-son fæddist í
Reykjavík 28. októ-
ber 1968. Hann lést
af skotsárum í El
Salvador 12. febr-
úar síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Fossvogskirkju
28. febrúar.
fram á skemmtilegan
hátt. Þú sýndir líka oft
hversu hlýr og skiln-
ingsríkur þú varst.
Við ræddum stund-
um um mjög flókin og
erfið mál eins og trú-
mál, hvað það væri
sem væri grunnur að
góðu lífi og muninn á
góðu og illu.
Ég man að við vor-
um sammála um að ef
hið góða væri ekki til
væri hið vonda ekki til.
Þetta væru óumflýjan-
legar andstæður sem héldust í hend-
ur, en við vildum trúa á hið góða.
Það er erfitt að hugsa til þess að
þú hafir þurft að mæta andstæðunni,
þessu vonda, þú þessi fallega sál.
Takk fyrir samveruna, góði vinur.
Ásta Valdimarsdóttir.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgun-
blaðið í fliparöndinni – þá birtist
valkosturinn „Senda inn minning-
ar/afmæli“ ásamt frekari upplýs-
ingum).
Skilafrestur Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún
að berast fyrir hádegi tveimur
virkum dögum fyrr (á föstudegi ef
útför er á mánudegi eða þriðju-
degi). Ef útför hefur farið fram
eða grein berst ekki innan hins til-
tekna skilafrests er ekki unnt að
lofa ákveðnum birtingardegi.
Minningar-
greinar