Náttúrufræðingurinn

Volume

Náttúrufræðingurinn - 2007, Page 7

Náttúrufræðingurinn - 2007, Page 7
Tímarit Hins íslenska náttúrufræðifélags Sturla Friðriksson Línrækt og hörvinnsla FYRRÁ TÍMUM I. mynd. Spunalín (Linum usitatissimumj. Ljósm. Kristján Eysteinsson Lín mun hafa verið ræktað á íslandi á landnámsöld og nokkuð fram eftir fyrstu öld- um byggðar í landinu. Ræktun þess lagðist síðan af þegar auðvelt var að fá líndúka erlendis frá, en á 18. öld var reynt að endurvekja þessa rækt- un. Árið 1752 voru sendir hingað 14 jóskir og norskir ræktunarmenn til að kenna Islendingum kornrækt til viðreisnar íslenskum landbúnaði. Áttu þeir að vera hér í 8-10 ár en flestir dvöldu hér aðeins 2 ár. Auk kornræktar reyndu þeir einnig lín- rækt á nokkrum stöðum. Tókst sú ræktun ágætlega vel, en fáir lands- menn munu hafa leikið hana eftir.1 Á seinni árum hafa áhugasamar vefnaðarkonur einstaka sinnum ræktað hér lín eða spunahör í smá- um stíl og tekist afbragðsvel. Plöntutegundir þær sem hér um ræðir eru af línætt (Linanaceae). Spunalínið (Linum usitatissimum) er með um eins metra háum beinvöxn- um stöngli, fimm bláum krónublöð- um og fimm grænum bikarblöðum (1. mynd). Villilín (L. catharicum) vex villt hér á landi og er víða að finna á Suður- og Suðvesturlandi, við Breiðafjörð, Eyjafjörð og á Aust- urlandi. Það er mun lágvaxnara en spunalín, með gagnstæðum, Náttúrufræðingurinn 75 (1), bls. 7-12, 2007 7

x

Náttúrufræðingurinn

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.