Andvari - 01.01.1879, Blaðsíða 50

4G
Brjcf frá Norvegi.
en fram- og niðurhornið er hnýtt í mastrið sjálft;
■verður þannig þríhyrna af seglinu að ofan framan
við það. Að öðru leyti er lögun seglsins svipuð
eins og á spriti eða gaífalsegli. jþessi segl þylcja
Sunnmæringum þægri en hin fyrir það, að þegar
slagað er — sem bæði þeir og aðrir Norðmenn gjöra
optast þegar mótbyr er, — þá þarf ekkert að hreifa
þau í vendingu, en hin þarf ætíð að taka niður, þeg-
ar snúið er við. — Með ráseglum sínum hafa Sunn-
mæringar þann gang í beitivindi á áttæringunum, að
ekkert gufuskip fylgir þeim eptir. Talaði jeg við
nokkra menn, er kváðust hafa verið á, þegar hrað-
gengu gufuskipi var skotið aptur íyrir, og sögðu
þeir ekki sjaldgæft, að þessir áttæringar hlypi 3 Y2
mílu á kl.stundinni. En af því þessi rásegl á þeim
eru stór og erfið, ráðgjöra þeir að minnka þau og
setja annað mastur með latín-segli aptan við. Einn-
ig voru nokkrir byrjaðir á að breyta siglingunni í
2 latín-segl og 2 fokkur.
þar sem fiskimenn fluttu sjálfir veiði sina á sölu-
torg í bæjunum í Norvegi, höfðu sumir vatnshelda
fislcilcassa í bátum sínum til að halda henni lifandi;
aðrir brúkuðu tilþess litla rimlakassa, með skipslagi
og þilfari yfir, er tvær litlar lúkur voru á. þessir
rimlabátar voru mjög skarpir að framan, mjóir en
langir og aptur stroknir, og rúmuðu þeir á að gizka
eina tunnu. Botninn í þeim var flatur og beygðist
lítið eitt upp að framan. Höfðu fiskimenn allt af
þessi lífsskip utanborðs hjá sjer og ljetu veiðina jafn
ótt í þau og aflaðist. Munaði mjög lítið um að róa
þá á eptir af því lagið á þeim var gott til gangs.—
Slílc lífsslcip væri gott fyrir oss að hafa við silungs-
veiði og aðra smáfisksveiði að vorinu og sumrinu,
þar eð opt getur komið sjer vel, að geta haldið fisk-
inum lifandi nokkurn tíma um það leyti árs. Einn-