Andvari - 01.01.1879, Blaðsíða 86

82
Brjef frá Norvegi.
með glerkúlum, heldur bundið á öngultaumana ann-
aðhvort flotholt eða aflöng glerhulstur, til að halda
önglunum upp frá botni. fegar þorskvertíðin er
úti á vorin á Sunnmæri, gjöra menn sig út á þil-
bátunum fram á mið þar undan, er nefnist Havbro
(marbakki) og liggur 15 mílur undan landi; þar
lig'g'jEt þeir — ásamt hinum sænsku fiskimönnum —-
yfir lönguveiði með línur þessar fram á haust, og
afla opt vel. Hvorutveggja þessar fiskitegundir
þykja góðar að verka saltfisk úr þeim, sjer í lagi
langan, sem opt er í jafnháu verði sem þorskur,
þannig til reidd.
Makríll nefnist eins konar fiskur, er mikið veið-
ist af i Norvegi. Er hann, að því leyti mjer er
kunnugt, óþekktur hjá oss, enda er farið að minnka
um hann, þegar kemur norður hjá þ>rándheimi í
Norvegi. Fiskur þessi er töluvert stærri en síld,
þegar hann er fullvaxinn, þykkur og feitur, með
silfurlitað hreistur, eins og síldin, og mjög mjótt
spyrðustæði. Hann gengur að landi á vorin, og
liggur við fram á haust, er optofan sjóar í torfum,
eins og síldin, og veiðist eins og hún í lagnet, sem
róin eru eða sigld á eptir, en jafnframt á handfæri
(dorg), sem þannig er búið út, að sakkan er höfð
ljett og við hana festir 2 önglar með beitu á, þetta
róið á eptir til að ginna fiskinn, því hann er gráð-
ugur að náttúru, og veiðist opt vel á þennan hátt.
En auk þessara veiðarfæra brúka Norðmenn einnig
fyrirdráttarnet þegar makríllinn gengur svo að landi,
að hægt er að ná honum í þau, og svo jafnframt
nóta-útgerð sína. Á seinni árum eru Englendingar
fai-nir að kaupa makrílinn í Norvegi og flytja hann
heim til sín í ískössum, og mikið sjóða Norðmenn
niður af honum í járnþynnudósir, til verzlunar bæði
utan lands og innan.