Andvari - 01.01.1879, Blaðsíða 105

Kvæði.
IOI
4.
(Eptir Platon').
Aster!* 2 á stjörnurnar stillt þú starir — ó væri
eg himinn,
Ótal svo augunum með eg gseti starað á þig.
Með lifendum áður, minn Aster! sem árdegis
stjarna þú lýstir,
Nú skin þú dáinn með drótt dauðra sem kvöld-
stjarnan blið.
Önd mín er A g a þ ó n kyssti’ eg, mjer áðan kom
fram. á varir,
Yfrum svo óðfús hún var; auminginn þess vegna kom.
Skógvaxnir hljóð gefi hamrar og hákletta fossandi
lækir,
Lágt hafi lambsmæðra-hjörð, láti af suðandi jarm,
J>egar að sjálfur á sýrings hinn sætróma P a n3 * 5 * * * * fer
að leika,
Reyrpípur samskeyttar sjer setur á vöknandi munnii;
‘) fað er mælt, að hinn mikli heimspekingur IJ 1 a t o n (429—347
f. K.r.) hafi fengizt við skfildskap, einkum á yngri árum, áður
hann sökkti sjer til fulls niður i heimspekina, Um sumar af
stökum (,,epígrömmum“) þeim, sem honum eru eignaðar, mætti
ætla að þær væru af honum orktar, svo eru þær fagrar, háleitar
og einkennilegar, en þó er á þessu nokkur vafi, því annað skáld,
sem líka lijet Platon og var kómediu-skáld, var uppi nokkru síð-
ar. það hafa þó flestir fyrir satt, að þær visur, sem hjer eru
þýddar, sjeu orktar af Platoni heimspeking.
5) Aster segja menn hali verið lærisveinn Platons og hafi þeir iðkað
saman stjörnuvisi, en Aster merkir: stjarna, og þar af er hinn
fagri orðaleikur i vísunni.
3) Um hjarðguðinn Pan og „sýrings11 eða hljóðpipu hans, sbr, (roða.
fræði 127.—128, bls,