Andvari - 01.01.1879, Blaðsíða 90
86
Brjef frá Norvegi.
Sumstaðar sá jeg líka fisk þann, er Norðmehti
kalla lyr ; en sem jeg ekki þekkti. Er hann mjög
líkur þorski i sköpulagi og viðlíka stór og ýsgildingur,
en koparlitaður, eður með gljágráan lit á roðið. Lö-
berg segir, að töluvert fáist af fiski þessum á sumr-
in, en þeir af fislcimönnum, sem jeg talaði við um
það, gjörðu þó lítið úr því. I.yr þykir góður sem
soðmeti.
Karfa, sem vjer köllum, sá jeg víða í Norvegi
og virtust mjer margar tegundir hans; ein af þeim
hafði ljósbláar randir á hliðunum, og kölluðu Norð-
menn hann „bláaskal", en einu nafni, eptir því sem
jeg komstnæst, kölluðu þeir karfa þessa „beenfisk11.
í Bergen sá jeg þessar fiskitegundir stærstar og
voru jafnvel þeir rauðu („rödfisk") allt að því eins
miklir til matarforða eins og ýsgildings-þorslcur.
Engin sjerstök veiðigögn voru brúkuð til að afla
fisk þennan, svo jeg yrði áskynja um.
Störje (styrju) kalla Norðmenn eins konar fisk,
er þar gengur að landi, og veiddur er af sumum.
Eru það í rauninni tvær fiskitegundir : „makrelstörje“
og „sildestörje“, álíkar að skapnaði, en sem Norð-
menn telja þó til eins og sama flokks. Jeg sá ekki
þessa fiska annarstaðar en á gripasafninu i Bergen;
makrelstörje er svipaður háfmeri, sem vjer köllum,
en þó ekki sami fiskur (háfmeri kalla Norðmenn
„haabrand"). Síldarstyrjan er aptur á móti stutt og
digur og kubbsleg mjög. J>essir fiskar eru stórir
og kvikir; eru þeir veiddir bæði með skutli ogmeð
fyrirdrætti, því lánist að leggja netum utan um þá,
eru þeir svo hræddir við það, að þeir renna sjer
sjaldan á það ; en ef þeir á annað borð gjöra það,
þá heldur ekkert net þeim, hversu sterkt sem er.
Fiskurinn þykir sumum góður átu ferskur, eða þá
saltaður, vel tilreiddur á þann hátt, en sumir hafa