Andvari - 01.01.1879, Blaðsíða 100

96
Brjef frá Norvegi.
fullgjörð sköpun fiskjarins1. f>essa fiskunga nærir
Hansson með því, að hræra í sundur egg, þynna það
vel og láta svo í uppfóstursbrunninn ; því minni þarf
þynning þessi að vera, þvi meira sem fiskarnir vaxa.
fetta blandaða fiskakyn segir Hansson að sje
miklu betri matur heldur en fisktegundin hvor um
sig ; en það getur nú ef til vill verið að nokkru leyti
þvi að þakka, að hann elur þessi börn sin svo ágæt-
lega. Svo hann þurfi að kosta sem minnstu til að
fæða fiska sína, elur hann upp ýmsar ormategundir
handa þeim, þar á meðal bæði ánamaðka og fisk-
maðka. Hann veitti því eptirtekt, í hvaða mold ána-
maðka helzt var að finna; og þegar hann var kom-
inn að raun um það, þá smiðaði hann sjer trjekassa,
ljet í hann þessa mold, er ánamaðkarnir þrífast bezt
í, og flutti svo þangað dálítið af þessum jarðarorm-
um. Að nokkrum tíma liðnum vitjaði Hansson um í
kassa sínum og var þá orðinn urmull af ánamöðkum
í honum. Hefir hann síðan fengið marga máltíð
handa fiskum sínum úr kassanum. Að fóstra upp
fiskmaðka var minni vandi. Hann smiðaði trekt-
m^mdaðan kassa úr trje með vel felldu loki yfir; á
grind í honum ljet hann fiskætið og leyfði flugunum
að komast þar að á meðan þær voru að verpa, en
síðan setti hann lokið yfir. Kassanum kom hann
fyrir yfir fiskitjörninni og hrundu svo maðkarnir nið-
ur i hana um trektina þegar þeir fóru að skríða út
úr fiskræksninu. — jpetta uppfóstur sýnist nú hálf-
kynlegt, en það sparar Hansson fje og gjörir sitt til
að fiskar hans nái góðum vexti og viðgangi, auk
þess sem það sýnir nákvæmni hans og alúð við at-
höfnina.
’) Nýmyndaða fiskunga með lirognunum föstum við lcviðinn s.l jeg
lijá Wilson á Steini snemma í janúarmáu., þegar jcg fór suður um.