Andvari - 01.01.1896, Qupperneq 132

98
hennar, þar til þeim er fullnægt. — Endurskoðun
stjórnarskrárinnar mun því j'afnt og þétt verða á
dagskrá þings og þjóðar unz áheyru fæst og árang-
ur af óskum vorum. Auðvitað geta orðið tímaskipti
að því, hve röggsamlega og með hve miklu tylgi
og fjöri íslendingar fylgja sjálfstjórnarkröfum sínum;
getur margt valdið því, en einkum þó áhrif hinnar
erlendu stjórnar á þjóðina og fulltrúa hennar. Þessi
áhrif geta verið meiri í einn tíma en annan, eptir
því sem stjórnin kann að hafa hér meira fylgi gegn
sjálfstjórnarmálinu. Sé t. a. m. landshöfðinginn yfir
íslandi, er optast mun verða fulltrúi stjórnarinnar á
alþingi meðan ailt situr við saraa, eindreginn fylgis-
maður dönsku stjórnarinnar, þá getur hann mjög
lamað áhuga og framkvæmdir þjóðarinnar og full-
trúa hennar í þessu máli, og það því fremur, ef
hann er maður fylginn sér og ráðríkur. Sé lands-
höfðinginn aptur á móti þjóðarinnar megin, eða vilji.
að minnsta kosti miðla málum og koma þeim lykt-
um á sjálfstjórnarmál vort, er báðir málsaðilar megi-
við una, þá hlýtur það að auka viðleitni vorri fjör
og krapta. Landshöfðinginn er sá maður hjá oss,.
sem helzt má ætla, að töluvert hafi að segja hjá
ráðherranum, sé hann að öðru leyti mikilhæfur og
virðingarverður maður, og áhrif hans á embættis-
mennina eða beztu menn landsins geta verið meiri
og víðtækari, hvort að er til ills eða góðs, fyrir sjálf-
stjórnarkröfur vorar en nokkurs annars manns á
íslandi. En eins og til hagar hjá oss, mun þjóðin
enn um langan aldur verða að sækja fuiltrúa sína í
embættismannaflokkinn.
Því er og heldur ekki að leyna, að þjóðina brestur
enn mjög þá einurð áhuga og þolgæði, cr hvert það
mál þarfnast, er hefur þá á móti sér, sem æðst hafa.