Andvari - 01.01.1896, Qupperneq 168

134
Ingólfdhöfða og á Faxaflóa, að þeir hafi orðið að
skera gat á hana og tæma að nokkru leyti, til þess
að geta innbyrt hana. Svo ekki er íurða, þó Eng-
lendingum hafl þótt gott að koma hingað.
Botnvarpan er ekki vel látin af þeim, er veiða
með öðrum veiðarfærum. Hún skemmir mörg önn-
nr veiðarfæri, ef þau verða á vegi liennar og gjör-
ir eflaust mikinn usla í botninum og einkum hef-
ur henni veiið fundið til foráttu, að hún taki mikið
af smáflski, sem svo kremst og verður að engum
notum. Og þótt möskvavlddin sje ekki svo lítil,
framan til bs/i þuml., aptan til 5 þuml. og íbotninn
2>/2 þuml., þá tognar þó svo mikið á netinu í bjálka-
vörpunni, að möskvaviddarinnar gætir ekki. Hlera-
varpan þenst miklu meira út og möskvarnir hald-
ast þvf miklu opnari en á hinni og því kvað hún
ekki vera nærri eins skaðleg fyrir ungviði og hin.
— Og þar eð ungviði einkum heldur sjer á grunn-
inu, þá hafa menn við Norðursjóinn viljað vísa botn-
vörpuskipum út fyrir landhelgi, já, meira að segja,
á samkomnm, sem haldnar hafa verið, einkum á Eug-
landi, til þess að reyna að finna ráð tii að hamla
fiskiþurð í Norðursjónum, hefur verið stungið upp á
að færa út landhelgina svo mikið, að hún yrði 10
sjómílur (2j/2 mlla) í staðinn fyrir þær núverandi 3
sjómílur. En það mál á víst langt í land énn, er
því annars verður nokkurn tíma framgengt. Lfka
vilja menn láta banna með lögum, að selja fisk und-
ir vissri stærð.
Oss Islendingum er yfirleitt ekki vel við þá út-
lendinga, er veiða hjer við land, og er það ekkí
nema eðlilegt, en sjerstaklega hafa menn hjer mik-
inn ýmugust á botnvörpuskipunum, og sumir halda
nærri því, að þau með tímanum muni eyða öllum