Rauðir pennar - 01.01.1938, Blaðsíða 182
í Miklagarði. Hann er rikastur allra konunga, og þeg-
ar liátíð er, eða þegar liann liefir unnið sigur i orustu,
ekur liann í gullnum vagni, eins og þessum, en fyrir
vagninum renna hvítir hestar. Islendingurinn sagðist
aldrei liafa séð slíka hesta. Þeir eru grannir og háfætt-
ir, og svo ólmir, að enginn ræður við þá, nema konung-
urinn sjálfur. í Miklagarði eru hreið, steinlögð stræti,
en ljómandi hallir og musteri á háða vegu, og þegar
konungurinn ekur á undan liði sínu, og hvítir liest-
arnir geysast áfram með flaksandi faxið, þá æpir mann-
fjöldinn af fögnuði, svo undir tekur í allri horginni.
Gissur: Svo þú hefir svona gaman af hvítum hest-
um, en hvað sagði íslendingurinn þér fleira? (tekur
drenginn á kné sér).
Húkon ungi: Margt. En kannt þú ekki líka frá mörgu
að segja?
Gissur: Ég veit ekki, ég er óvíða kunnugur, nema á
íslandi. Þar eru tröllkonur í gráum serkjum, og þær
stíga fjall af fjalli i einu skrefi, og éta menn, þegar
þær ná til.
Iiákon ungi: Hvi lælur konungurinn ekki drepa þær?
Gissur: Það er enginn konungur á Islandi.
Hdkon ungi: Það er einkennilegt. Og heldur engar
borgir með höllum og musterum?
Gissur: Nei, og enginn skrautlegur vagn með hvít-
um hestum.
Hákon ungi: Þar er lítill frami að vera. — Nú þarf
ég að fara (rennir sér niður af kné Gissuri og tekur
leikfangið undir liönd sér).
Gissur: Ætlar þú ekki að kveðja mig?; ég er að fara
til íslands.
Hákon ungi (með undrun): Til Islands! — Verlu
sæll og góða ferð (réttir Gissuri liöndina).
Gissur: Vertu sæll, frændi, (kyssir drcnginn) og flýttu
þér að verða stór, svo þú gelir farið að temja hest-
ana þína.
182