Vikan - 21.10.1993, Qupperneq 20

VIÐTAL
rar-—■
t » 11 |
Fjöl-
skyldan
saman
komin i
stofunni.
Sindri er
eins árs,
Andri
fimm ára
og Stefán
fjörutíu og
tveggja.
Þaö er
hressilegt
yfirbragð
yfir
þessari
fjörlegu
fjölskyldu.
ríkisskjáinn í velur. Síðan höf-
um við á Stöð 2 menn eins og
Ingva Hrafn og Ómar Ragn-
arsson." Þessi umræða Eddu
tengist því dálítið að nú fór
hún fyrst að finna fiðring tím-
ans fara um sig.
ÁHYGGJUR AF ALDRI
Útlit fólksins á skjánum berst f
tal. „Ég er ekki viss um að
væri ég sextug færi vel á því
að við sætum saman og læs-
um fréttir, ég og til dæmis Sig-
mundur Ernir," segir Edda um
aldursfiðringinn og hlær inni-
lega. „Ætli fólk fengi þá ekki á
tilfinninguna að þar sætu Sig-
mundur og amma hans eða
eitthvað í þá áttina,“ bætir hún
hlæjandi við. „Ég skal samt al-
veg viðurkenna að þegar til
tals kom að ég færi aftur inn í
fréttirnar hafði ég pínulitlar
áhyggjur af að ég væri orðin
ívið of gömul! Svo ég bar
þetta undir félaga mína á
Stöð 2 og þeir hlógu þessi
býsn, sérstaklega Ingvi Hrafn!
Kannski er það 41 árs aldur-
inn sem er einhver vendi-
punktur, nú er ég að nálgast
hann. Nei, nei, þetta er vit-
leysa, ég hef engar áhyggjur
af þessu. En ég hef aldrei
hugsað út f það að ég væri að
eldast fyrr en núna allt í einu,“
segir Edda, spyrjandi á svip
en hún brosir breitt. Það er á
henni að sjá að hún hafi hrist
þessar aldursspekúlasjónir
fljótlega úr sér og gert sér
grein fyrir að hún sé alls ekki
tilbúin að segja bless. Sjón-
varp er veigamikill þáttur í lífi
hennar og hún kann vel við
sig í fréttunum.
„Núna er ég þó ekki í frétta-
mennskunni allan daginn
heldur mæti sfðla dags og les
fréttirnar í 19:19. Eg kann
mjög vel við mig í sjónvarps-
vinnu og er löngu búin að
gera mér grein fyrir hversu
erfitt er að hætta. Stundum
finnst mér ég þreytt á þessu
og tel mér trú um að mig langi
að gera eitthvað allt annað en
raunin verður alltaf önnur. Og
nú, þegar ég byrjaði aftur og
settist inn f nýja fréttaum-
hverfið á Stöð 2, þá fannst
mér það svo víðs fjarri að
hætta. Það er góður mórall
innan hópsins, ég finn ekki
annað og við erum ánægð
með nýja vinnuumhverfið. Allt
þetta skiptir máli. Ég er eitt
hundrað prósent ánægð með
þetta nýja fréttasett," segir
Edda og aðspurð um það
hvort hún léti það flakka ef
hún væri óánægð svarar hún:
„Að sjálfsögðu. Leikmyndin
skiptir öllu máli. Stundum
hefur maður orðið að láta sig
hafa það að starfa í einhverri
umgjörð sem maður hefur
ekki verið fyllilega ánægður
með en miklu oftar hef ég
verið ánægð með aðstæður.“
KVIKMYNDIR
OG HRAFN
Edda hefur góða möguleika til
samanburðar eftir að hafa
starfað við alls konar fjölmiðla
í tuttugu ár. Hún byrjaði 1972
á dagblaðinu Vísi, fór síðan
yfir á tímaritið Hús og híbýli,
þaðan yfir í útvarpið, því næst
í sjónvarp og loks í kvik-
myndagerð. Edda vann þá
með Hrafni Gunnlaugssyni að
gerð myndarinnar Okkar á
milli þar sem hún var eigin-
lega í öllu mögulegu. Viða-
mesta verkið með Hrafni var
myndin Hrafninn flýgur þar
sem Edda vann við handrits-
gerð og starfaði einnig sem
framkvæmdastjóri myndarinn-
ar. Edda segist hafa haft mjög
gaman af að vinna með
Hrafni en það hafi jafnframt
verið erfitt. „Hann getur verið
óvæginn og erfiður en hann
getur líka verið andstæðan,
hrókur alls fagnaðar,
skemmtilegur og fyndinn.
Hrafn er mikill fyrir sér og ekk-
ert alltaf að hugleiða hvernig
hann kemur fram við fólk. Það
verður síðan sjálft að gera
upp við sig hvernig það vill
taka því. Að fara í gegnum
kvikmynd með Hrafni er harð-
ur en góður skóli,“ segir Edda.
„Hafi menn á annað borð
einhvern áhug á kvikmynda-
gerð þá hvet ég hina sömu til
að reyna að taka þátt í slíku.
Það er ævintýraleg upplifun.
Mér fannst sérstaklega
skemmtilegt að fá að leggja
hönd á plóg við handritsgerð-
ina,“ segir Edda og hún er
ánægð með Hrafninn flýgur. í
framangreindu Samúelsviðtali
kom fram að hana langaði til
að vinna við kvikmyndagerð
og sú ósk rættist.
Edda Andrésar hefur komið
víða við. Hún skrifaði einnig
bókina um Auði Sveinsdóttur
Laxness, metsölubók árið
sem hún kom út. „Jú, mig
langar að skrifa aðra bók og
er meira að segja með
ákveðna hugmynd í kollinum,"
. viðurkennir Edda og snápur-
inn grípur fram í fyrir henni:
Nú, hvaða hugmynd er það?
„Leyndarmál,“ svarar Edda
leyndardómsfull en viðurkenn-
ir að um viðtalsbók sé að
ræða. „Það er mikið verk að
fara í gegnum svo viðburða-
|
í
|
í

20 VIKAN. 21.TBL. 1993