Vikan - 21.10.1993, Side 40

SKOP
AÐHLÁTURSEFNI
Eitt sinn var séra Páll Pálsson
á gangi í Austurstræti meö
nokkrum kunningjum sínum.
Allt í einu kom stúlka fyrir
horn og rakst á Pál. Hún sagði
þá afsakandi: „Ó, Jesús
minn!“
Pá sagöi séra Páll viö vini
sína: „Ekki er hún mannglögg,
þessi!“
Maöur nokkur kom í dýragarð,
sá þar gíraffa og sagöi furöu
lostinn: „Nei, þetta er lygi. Svona
dýr er ekki til.“
Paö var gamli stúdentinn sem
heimsótti æskustöövarnar.
Hann fór til hússins þar sem
hann haföi átt heima, baröi að
dyrum og baö um aö fá aö líta
inn.
- Hugsa sér, sagöi hann við
unga stúdentinn sem bjó þar,
- sömu gömlu húsgögnin eins
og þegar ég bjó hér, sama
gamla veggfóðrið, sami gamli
húsgaflinn hér á móti og sami
gamli klæðaskápurinn.
Þar inni stóö ung, falleg
stúlka sem roðnaði áberandi.
- Þetta er systir mín, sagði
ungi stúdentinn í flýti.
- Já, sama gamla sagan,
sagöi gamii stúdentinn.
Kaupmaöur í Reykjavík var að
greiöa starfsmanni sínum mán-
aðarlaunin og voru sumir seöl-
anna allvelktir.
„Ég vona, að þú sért ekki
hræddur viö fáeinar bakteríur?"
sagði kaupmaðurinn í spaugi.
„Nei, alls ekki," svaraöi af-
greiðslumaðurinn. „Þaö lifa engar
„bakteríur" lengi á laununum
mínurn."
Nokkru fyrir stríö lágu dönsku
varðskipin, Hvidbjörnen og
Fylla, eitt sinn samtímis við
bryggju á Akureyri. Skipsmenn
reyndu eftir föngum að gera
sér glaðan dag í landi og bók-
staflega lögöu undir sig bæ-
inn.
Einn morguninn haföi frétta-
miði verið límdur á símastaur
við aðalgötu bæjarins og stóð
þar skrifað:
„Útlit er fyrir mjög góða upp-
skeru af hálfbaunum í ár.“
- Af hverju viltu ekki giftast
Árna, barnið mitt?
- Mamma, hann hefur svo
einkennilegar skoöanir - hann
trúir ekki einu sinni aö helvíti sé
til og...
- Kæröu þig kollótta um þaö,
væna mín, ég skal sannarlega fá
hann til að trúa því.
Nafnkunnur borgari í Reykja-
vík, sem sagður er helst til vín-
hneigöur, kom dag einn heim
meö fullan kassa af viskíi.
Hann rogaðist með hann inn í
svefnherbergið, lagði hann í
hjónarúmið og breiddi sæng-
ina vandlega yfir.
Furðu lostin spurði frúin
hvort hann væri orðinn band-
vitlaus.
„Nei, ekki aldeilis,“ svaraöi
maðurinn. „Þú sagði í gær-
kvöldi að ég skyldi bara velja á
milli þín og Bakkusar!“
Úr einni af fjörugri veislum borg-
arinnar:
Gestgjafinn: - Þú verður aö
fyrirgefa, vinur, aö ég skyldi
kveikja Ijósiö í svefnherberginu
áöan. Ég vissi ekki að þú varst
þar meö konuna þína.
Gestur: - Allt í lagi, vinur. Ég
vissi ekki heldur að það var hún
fyrr en þú kveiktir.
Iðnrekandi í Reykjavík taldi að
breytinga væri þörf til aö
endurbæta ákveðna vöruteg-
und og lækka jafnframt
framleiðslukostnaðinn. Menn
reyndu hvað þeir gátu til að
fullvissa hann um að notuð
væri besta aöferöin.
„Ég álít samt,“ sagði for-
stjórinn, „að til séu betri að-
ferðir við að framleiða alla
hluti - nema börn.“
Séra Stefán Stephensen sterki á
Mosfelli var á gamals aldri aö
segja frá störfum sínum sem
sáttanefndarmaöur en sá starfi
fylgdi prestsembættinu eins og
kunnugt er.
„Ég sætti alla,“ sagði séra
Stefán, „en hnefana varö ég aö
nota viö þá suma.“
Betlarinn var ótrúlega ræfils-
legur, einna líkastur skop-
myndum af þeirri manntegund
- og hann hringdi dyrabjöllu í
fallegu einbýlishúsi. Frúin kom
til dyra.
„Gefið örsnauðum manni
40 VIKAN 21.TBL. 1993