Æskan - 01.11.1968, Qupperneq 39

„Hvaða þætti finnst þér mest gaman að?“ Það var Lísa,
sem spurði um Ieið og hún hallaði sér aftur á bak og
var nærri dottin.
„Ja, það er ekki gott að segja,“ sagði Stína. „Fyrir
mitt leyti finnst mér alltaf glæpamyndirnar skemmtileg-
astar.“
„Ef þú vilt, getur þú fengið að horfa á sjónvarpið í
kvöld,“ sagði Ámunda og brosti. „Ég býst við að það
verði nóg af þeim myndum, sem þér líka bezt.“
„Þakka þér kærlega fyrir, frænka," sagði Stína fegin.
„Það gefur mér líka tækifæri til að spreyta mig á ensku-
kunnáttu minni, sem er vist ekki upp á marga fiska.“
„O—o, þú spjarar þig áreiðanlega," sagði Karl hlýlega.
Seinna um kvöldið hélt Ámunda svolitla veizlu í til-
efni dagsins. Hún og Nína báru fram öl, ávexti og rjóma-
ís. Stúlkurnar ráku upp heróp og réðust strax að borð-
inu. Eftir að hafa gert kræsingunum góð skil, fóru þau
að tala saman um ísland og Stína fræddi þau um margt,
sem þau höfðu ekki heyrt um landið og Stínu til mikillar
ánægju hlustuðu þau öll af mikilli eftirtekt. Og ekki
minnkaði ánægjan, þegar Ámunda kveikti á sjónvarp-
inu og stúlkurnar sátu annað hvort kófsveittar eða upp-
spenntar af liræðslu yfir hryllingsmynd, þar til Ámundu
fannst nóg komið og spurði hvort hún mætti ekki slökkva
á tækinu, — ef þær héldu áfram að horfa á þetta myndu
þær ekki geta sofið margar nætur á eltir. Stúlkurnar
samsinntu því, og fóru að gera eitthvað annað.
Svo klukkan ellefu voru þær allar farnar að geispa og
augnalokin tóku að síga. Þá skipaði Ámunda þeim í ból-
ið. Stína gat þó ekki solnað strax, heldur hugsaði um
það sem liðið var. Nú voru foreldrar hennar gengnir til
hvílu í stóra húsinu þeirra í Reykjavík. Að þessu sinni
myndi herbergið hennar standa autt, nema páfagauk-
arnir, þeir Snipp og Snjtpp myndu vera þar inni. Stína
brosti, er hún hugsaði um þá. Þeir voru alltaf svo
skemmtilegir og gátu komið hverjum manni til að skelli-
hlæja. Hún opnaði augun og settist upp í skyndi. Hún
hafði gleymt að opna gluggann. Stína trítlaði yfir gólf-
ið, sem var upplýst af skæru tungsljósi og opnaði hann.
Svalt næturlöftið streymdi inn og fyllti herbergið. Hún
andaði djúpt að sér og skreið síðan undir sængina aftur,
velti sér á hliðina og var þegar sofnuð.
Morguninn eltir vaknaði Stína klukkan hálfsjö. Hún
lá nokkra stund enn í rúminu og las í bók. Síðan snar-
aði hún sér fram úr og fór í kalt steypibað til að vakna
til fulls. Og á mínútunni átta kom hún niður stigann
klædd grábláum ullarkjól. Stínu þótti dálítið skrítið, að
morgunverðurinn skyldi vera klukkan átta á hverjum
morgni. Henni þótti það helzt tij of snemmt. En það var
ekkert við því að gera.
Biblíusögur barnanna.
í upphafi skapaði Guð himin og jörð.
Hann hefur einnig skapað þig og mig.
Gleymdu því ekki Guði á æskuárum þínum.
„Hæ, bíddu eftir mér,“ var kallað. Lísa kom á liarða-
hlaupum niður stigann.
„Ég vildi bara fá að vita, hvort þú vildir koma með
mér, ég ætla að fylgja henni Maríu í vinnuna," sagði
hún móð og másandi. Síðan skýrði hún Stínu frá því, að
María ynni á skrifstofu í borgarhlutanum City og Lísa
fylgdi henni stundum í vinnuna. Stína var fús til þess
og síðan gengu ]tær til morgunverðar.
Framhald.
467