Æskan - 01.02.1972, Síða 27

Sálin hans Jóns míns
Texti: DAVÍÐ STEFÁNSSON Lag: INGIBJÖRG ÞORBERGS
"Wtil

i n|li i i i j i j l i Ijiij i
I
■F *
0 3&-|t'wl •<*»»» 9Ó'*/ d*** - <■ ~ft<**!-■*.$ ST)Ó£ • ficc ckk'^
wí j Tj 'r irfi+rt-1 jur
(íZ'J-vn
I » •^XWfl jU//; i. o^, aftT. i&o ^<vtT £*»%<*
fe n i <j xjjly^^ul
‘tj'/wt A^jo tit W «v t)ón*o, fVM Jfjkk-i**' soJt cjr
^ i j n Ij í*nff j. )i„.ú J )I
» frttoJ./. Unv* ^óJ. - Jvi - *. itani« )o<WJ, HiCy) ó/Jt-< fá.- *-
j ) u j jTij.
^ ^ %V «f vn'
fi.(/> j^'vi o^rf- />*$" a.d" trr»tT-o>. jfomr'
J |) I
i- 4 ' i ^
i

fo*** slrjitM- *•), toCt - *. gAJO af
f») J rr i T pp|
^ ^ (Æ.vr,
-d-
(21Y/ lý
4.
am
Loks var kerling komin upp
E7 am
á klettafjallsins brún,
sá þar yfir víða velli,
E7 am
sem voru eins og tún.
G7
Aldrei hafði hún áður séð
C
svo yndislega sjón.
dm
— Hér væri björgulegt að búa
am E7
fyrir bónda eins og Jón.
am
En búkonunni brá:
Hvergi bólstur, engin ljá.
dm am
Aldrei varð hún orðlaus
dm E7 am
á ævinni nema þá.
Sjá nánar í SkólaljóSum.