Æskan - 01.10.1975, Qupperneq 11

norralaug í Reykholti er merkilegasta mann-
virki sinnar tegundar á íslandi, enda hægt
v'ð að jafnast. Víða bjuggu íslendingar við hveri og
iaugar, en höfðu litla tilburði eða getu til að hag-
nýta sér þessi náttúrugæði nema helst til þvotta
°9 eitthvað lítilsháttar til baða, einkum á fyrri öld-
um. Þjóðminjasafnið lét gera mjög rækilega við
Snorralaug sumarið 1959, og vann Þorkell Gríms-
son safnvörður mest að því verki og kynnti sér í
Því sambandi allar heimildir, sem til eru um sögu
laugarinnar. Snorralaug er kringlótt og öll hlaðin
úr hveragrjóti. Hún var mæld nákvæmlega, áður en
V'ðgerð hófst og reyndist vera 3,70—3,90 m í þver-
^ál, en vegghæðin mæld frá botni 54—84 cm. Við
ðotninn allt í kring er hlaðið þrep, um 20 cm á
ðreidd og annað eins á hæð. Botninn er allur úr
^yndarlegum hellum. Veggurinn er neðst úr stórum
tilhöggnum hellum, sem reistar eru upp á rönd hlið
við hlið og sýnast fljótt á litið vera stórir efnismiklir
stoinar. Ofan á þessari umferð voru 3—4 lög af lá-
réttum hellum laglega samanfelldum. Á einum stað
eru tröppur niður í laugina, en frá þeim er skammt
að dyrum jarðganga þeirra, sem liggja frá lauginni
til gamla bæjarstæðisins. Þau jarðgöng fundust 1930
og eru fornmannaverk. Vitað er, að á dögum Snorra
Sturlusonar var forskáli eða göng frá laugu til bæjar.
Jarðgöngunum er haldið við sem fornminjum, en
ekki hafa þau enn verið rannsökuð til fulls. Heitt
vatn rennur í Snorralaug frá hvernum Skriflu eftir
gömlum rennustokki, og einfaldur útbúnaður er til
að stöðva rennslið að vild. En kalt vatn var ekki
hægt að láta renna í laugina, því að það var ekkert
til á staðnum. Varð því að láta kólna hæfilega í henni,
áður en hægt var að baða sig. Afrennsli er á einum
stað við botn laugarinnar og auðvelt að tæma hana,
en yfirfallspípa temprar hæð vatnsyfirborðsins. Þegar
vatn stendur hæst í lauginni, getur meðalmaður setið
á laugargólfinu þannig að vatnið nemi við höku.
Snorralaug er þokkalegt mannvirki og á henni snyrti-
legur verkbragur.
9