Æskan - 01.11.1980, Blaðsíða 35

Auðvitað var það Eva sem fann
þetta upp. Evu datt alltaf eitthvað í
hug, hún var vita full af hugmyndum.
Þær hittust allar þrjár stallsysturn-
ar, Eva, Sissa og Rut í portinu hjá
Evu kl. 16.00. Það var orðið dimmt og
það var kalt, þetta var rétt fyrir jólin.
Eva útskýrði mál sitt með mikilli
mælsku einsog henni var lagið. ,,Vá,“
sagði Rut, hún var tilkippileg í allt sem
Hvu datt í hug. Og Sissu fannst hug-
myndin ofsalega snjöll. ,,Þið segið
engum frá þessu", sagði Eva. Hinar
fullvissuðu hana um, að þær skyldu
ekki minnast á þetta við nokkurn
mann. ,,Við verðum að láta eins og
ekkert sé“, sagði Eva. ,,Hana má ekki
gruna neitt. Hvaða dagur myndi verða
bestur?".
,,Ætli það sé ekki fjórði jóladagur",
sagði Sissa. ,,Þá er fólk yfirleitt ekki
með jólaboð. Þá fer maður í hús ef
hana Línu gömlu í Koti, meira að segja án þess aó
hafa eldspýtur. (Þió fáiö þá sögu seinna).
Viö skulum öll undirbúa okkur undir komu jól-
anna. Hvernig förum við aö því? Vió gerum auðvit-
aó þetta venjulega, þvoum, hreinsum, bökum og
búum til jólagjafir, en kannski getum viö gert eitt-
hvaó fleira.
Viö skulum aö minnsta kosti hafa tvö orö í huga,
sem nokkurskonar ,,Kjörorö“, en þaö eru GLEÐI
og GÓÐVILDI, þió getió líka fundió upp á einhverju
ööru. Fjölskyldan velur sér einkunnarorð, hefur
fund og ræöir málið. Gangi ykkur vel — Gleðileg
jól.
H. T. — amma.
manni sýnist svo“. ,,Er hún ein um
jólin?", spurði Rut. „Hugsið ykkur ef
einhverjum dytti nú í hug að koma
þangað einmitt þennan dag".
,,Hún er ein“, sagði Eva. ,,Hún
Katrín gamla sagði henni mömmu
það, og í gærkvöldi sagði mamma við
pabba svo ég heyrði: Hugsaðu þér,
hún Sara Jakobssen verður alein á
jólunum í þessu stóra húsi“. Og þá
sagði pabbi, að fyrst að hún væri
svona sérvitur, þá væri það mátulegt
á hana".
,,Hver á að fara fyrst?“, spurði Rut,
hún fór ætíð svo varlega í sakirnar.
,,Þú verður að fara fyrst Eva", sagði
Sissa. ,,Þurfum við að fara inn ein og
ein ( einu?“ ,,Nei, við förum allar inn í
einu, og svo getur þú Rut byrjað að
tala". Eva var ákveðin þegar hún vildi
svo við hafa. Hún kom ekki bara með
hugmyndirnar, hún fylgdi þeim einn-
ig eftir.
,,Hvað á ég þá að segja?“, spurði
Rut, eins og hálf utan við sig, hún
fylgdist ekki vel með. ,,Þú skalt bara
hneigja þig og segja: Kærar þakkir
fyrir boðið, segðu svo að það sé mjög
ánægjulegt að hún vill hafa okkur hjá
sér“. ,,En hún vill alls ekki hafa okkur,
kannski verður hún alveg rasandi
vond". ,,Ahh, skilur þú ekki, að það
erum viö sem eigum að sjá um að hún
verði ekki reið. Við verðum að tala
eins hratt og eins mikið og við getum,
svo hún komist ekki að. Og svo fáum
við okkur bara sæti". Eva útskýrði
þetta fyrir þeim eins sannfærandi og
Kirkjumálanefndin sendir ykkur öllum
bestu óskir um gieðileg og gæfurík jól.
ÆSKAN — „Þér, Guð, sé lof fyrir gleðileg jól“
33