Skírnir - 01.08.1918, Síða 28

'218
Siöbót Lúthers
Skírnir]
ritningunni. Það skýrði hann þannig, að öllum fanst
mikið um. Á því einu átti kirkjan að byggja, eins og
á, fyrstu tímum kristninnar. En nú bygði hún á mörgu
•öðru, sem mennirnir höfðu búið til. Móti því barðist hann
í ræðum og ritum. Hann var á móti dýrkun helgra
manna og mynda, einlífi klerka, klaustralífl, messufórnum
o. fl. kaþólskum venjum. — En ytra formið var ekki aðal-
atriðið. Það gat verið meinlaust, ef það var skoðað á
réttan hátt. Þess vegna er hann á móti skyndilegum
breytingum í þeim efnum. Hið innra kristilega líf leggur
iiann mestu áherzluna á. Það verður að koma fyrst.
Af þessum sökum prédikar hann móti breytingum
kirkjusiðanna í Wittenberg. — Þær voru enn ekki geð-
feldar öllum. — Af sömu ástæðum dregur hann sjálfur
lengi að afklæðast munkakuflinum og að gifta sig. Hvort-
tveggja gerði hann þó. Hann giftist 1525 Katrínu frá
Bóra. Hón hafði áður verið nunna — ein af níu nunn-
um, sem Lúther hafði aðstoðað með ráðum sinum til að
flýja úr klaustri gegn vilja aðstandenda þeirra.
Þegar Lúther hafði loks ráðið það við sig að giftast,
bað hann Katrínar, og giftist henni síðar sama daginn.
Fregnin um giftingu Lúthers kom flatt upp á alla. Menn
áttu erfitt með að trúa henni. — Hjúskapur og heimilis-
líf Lúthers var hið ánægjulegasta. Ríkti þar bæði guð-
xækni og glaðværð í senn. Vinir hans voru daglegir gestir
hjá honum. Bar þá margt á góma. Var Lúther oft
gamansamur í orðum. :— »Eg er ánægður«, sagði hann
eitt sinn, »eg á þrjú hjónabandsbörn, en það á engian
.kaþólskur guðfræðingur, og þessi þrjú börn eru þrjú kon-
ungsríki; er erfðaréttur minn til þeirra vissari en réttur
Ferdínands til Ungverjalands, Bæheims og rómverska
kouungsríkisins«. »Kata«, sagði hann við konu sína,. »þú
-átt mann, sem elskar þig; þú ert keisarafrú«.. Hann sagð-
ist heldur ekki vilja láta hana, þó hann fengi Frakklánd
eða Feneyjar í staðinn.
Lúther var söngmaður og skáld. Hann lék á hljóð-
færi. Fáein sálmalög, sem notuð eru í íslenzkum kirkju-