Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1915, Síða 35

Tvær leiðir liggja úr þeiin áfangaslað, sem mcðvitundalif
efasemdamannsins hefir numið staðar í. Önnur liggur aftur
niður lil hinnar blindu Irúar; þá leið gengur liver, sem finnur
ekki hjá sér þrólt til að halda sannleiksleit sinni áfram, hefir
gelist upp á miðri leið örmagna og örvinglaður. Hann lokar
þá augum skynseminnar og hallast aftur að kenningum þeim
cr hann hafði lioríið frá, hallast að þeim, án þess að gela þó
gerl sér nokkra skynsamlega grein fyrir hinum vafasömu al-
riðum trúar sinnar. Hin Ieiðin Iiggur upp á við lil æðri þekk-
ingar. Ilún er í því fólgin að menn þroska hjá sér æðri
skynjunargáfur, andlega skynjunarliæfileika, er samsvara sjón
líkamans. Þær skynjunargáfur gera tnönnum meðal annars færl
að afia sér víðlækari þekkingar og skilnings á sannindum þeim,
er hinar valdboðnu trúarsetningar liafa að nokkru leyti í sér
fólgnar. Og þá fyrst gefsl þcim kosLur á að sjá og skilja,
hvað eru ævarandi sannindi í hinum fornu erföakenningum.
IJá vita þeir af eigin reynslu, hafa »séð« það með sínum eigin
»augum«, sem meginþorra manna er dulið. Slíka menn köll-
nm vér trúspekinga. I’eir hafa glæll hjá sér hið hulda guð-
dómscðli, og öðlasl við það æðri skynjun, svo að þeir þurfa
ekki frainar að slyðjast við annara sögusögn um veruleik
hinna æðri lieima. Þeim er sjón sögu ríkari. Þeir þekkja hin
önnur »liíbýli föðurhúsanna« eins, að sínu leyli, og liver og
einn af oss þekkir þennan heim. Slíkir menn eru í raun og
veru jafn ómissandi trúarbrögðunum og visindamennirnir eru
liinum jarðncska fróðleik og þekkingu. Iíann hafði rélt fyrir sér,
prófaslurinn énski, er sagði að trúspekin væri hin vísindalega
lilið trúarinnar. Trúspekin er eins og öll sönn þekking reisl á
reynslu og tilraunum, en engum ágizkunum eða heilaspuna.
Þeir sem rannsaka hið sama í hinuin andlega heimi, komast
að sömu niðurstöðu. Það sýnir bezl veruleika hins ósýnilega