Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1915, Qupperneq 37

Og hafi þeir hinir söinu- mikla vitsmuni til að bera, lili
hreinu og göfugu lífi, séu sannfærðir um að »þó hvorki sc lil
himnaríki né helvíti og að enginn guð sljórni tilverunni og að
ekkerl líf sé til cftir dauðann, þá sé þó dygðin eigi að síður
hið heilaga lögmál lífsins«, þá munu þcir þó fá lærl hið há-
leita boðorð er gengur næsl hinu æðsla: »EIska skaltu náung-
ann eins og sjálfan þig«. Og þeir slanda næslir hinum sönuu
trúspekingum, þessir göfuglyndu, umburðarlyndu og ósérplægnu
efasemdarmenn, sem eru reiðubúnir að taka öllu mcð jafnmik-
illi hugarró og stillingu, sem lílið eða dauðinn réllir að þeim.
I’eir slanda nú í forgarði hins nrikla muslcris leyndardómanna,
og í framlíðinni stíga }>eir inn yfir þröskuldinn og slanda aug-
lili til auglilis frammi fyrir hinum hulda guðdómi.
II. TAKMAHK EINS'l'AKLINGSINS.
I’egar vér virðum fyrir oss trúarhrögð þau, er mannkynið
liefir hlolið síðan sögur hófust, sjáum vér, að aðalhlulverk
krislindómsins hefir verið að glæða og þroska einslaklingseðlið.
l’að, sem kristindómurinn hefur kent mönnum fyrsl og fremst,
er að þekkja og viðurkenna gildi einstaklingsins og þar næst
að þekkja skyldu þá, er á einslaklingnum livilir — skylduna
að taka á sig sjálfsfórnarokið. Hin önnur trúarbrögð liafa hafl
önnur mikilvæg hlutverk með höndum. Brahmatrúin lielir
frælt mcnn um skyldulögmálið (á sanskrit: „Dliarma"); Zoroa-
sterlrúin kendi hreinleik; Búddhatrúin speki; Gyðingdómurinn
rétllæli og trú Forngrikkja innrælli mönnum fegurðina. Öll
þessi trúarhrögð tóku fyrst og fremst lillit til heildarinnar,
37