Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1915, Qupperneq 39

mcgni að hnlda »völdunum í jafnva,gi« nicð því að auka her-
afla sinn, í slaðinn fýrir að efla samúð og samvinnu milli
sin og nágrannaþjóðanna. All þella hefir orðið lil þess að efla
slyrk og þrótt mcð einstaklingunum; þjóðirnar liafa kepsl um
að vera liver annari meiri og belur húin að vopnum. Og nú
sjáum vér, að þær eru leknar að slynja utidir hitium þunga
vígbúnaði. Hinn svonefndi »vopnaði friður« þjáir þær engu
minna en slríð og slyrjaldir. Auk þess slendur og iðnaðar-
slyrjöld yfir með hverju þjóðfélagi, og sú styrjöldin kemur
fleirum á kné og er í sjálfu sér miklu ægilcgri en reglulegt
stríð á milii þjóðanna. Menn reyna að svella liver annan og
koma hver öðrum á vonarvöl, og í iðnaðar- og alvinnuslyrj-
öldum eru sjaldnast nokkur grið gefin. Framþróun þjóðanna
liefir sýnl hetur en alt annað sannleikann, er fólst í orðum
Krisls, er liann leil mcð innilegri lilultekningu út yfir bar-
álluskeiðið, sem mannkynið átti fyrir höndum — og varð að
ganga lil enda, áður það væri fært um að leggja inn á hærri
framfarabrautir. Hann kvaðst ekki vera kominn lil að færa
frið, lieldur sundrung.
En hægl og hægl vex hugsjón einstaklingseðlisins og þrosk-
ast í móðurskauti baráttunnar. Hinum slerka bcr að ganga
undir fórnarokið. IJað er nú hvað helzl í hinum kristnu
löndum, að samvizka þjóðfélagsins er farin að vakna og
viðurkenna, að ábyrgðin vex með valdi og yfirburðum. »Vér
hinir slerku eigum að bera byrðar þeirra, scm minni máttar
eru, og vér eigum ekki að lifa að eins til þess að uppfylla
óskir vorar«. Einstaklingseðlið hefir i mörgum manninum náð
miklum þroska. Vér sjáum hann þóllafullan og þróttmikinn,
ötulan og engum háðan. En alt umhverfis sig sér hann böi
og bágindi, menn og konur, er sokkið liafa ofan í eymd og
örhirgð og lifa í andlegu vanþekkingarmyrkri. Á undangeng-
39