Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1915, Side 42

Lífið.
Knginn dagui' líður svo hjá á æfi ininni, að eg gleymi að
gjalda þúkkir almæltinu eilífa, sem gerði mér það lil góða,
að kveðja mig úr meðvitundarvana fortið inn i núlið þessa
lieims, — vcraldar, scm er svo náltúrufögur og yndisleg, að
vér getum enga hugsað oss áslúðlegri — nema himnariki
eitt.
Mér er það næg ástæða lil þess að þakka á hverri einustu
slund scm yfir mig kemur, að mer skuli í raun og vcru
leyft að búa í slíkri Paradís, skreyttri öllu því, er augun
getur glatt og unað vakið hverju skilvili. Og orð mundi mig
með öllu lircsla, ef eg ælti að reyna að gera grein fyrir
hverri blessun, sem jafnvel ein einasta unun hennar veitir
augum minum.
Lííið virðist vera dýrðlegt lækifæri, þar sem engri svip-
slund má evða lil ónýlis, — lífið, sem mér er ætlað lil þess
að neyta sem bezt þeirra krafta, cr naltúran og uppeldi
milt hefir veitl mér. Það cr dálílið svigrúm, þar sem eg á
að vinna svo mörg góðverk sem auðið er, segja svo margt
fallegt, sem mér er unt, meðbræðrum mínum, sem eru
samferða mér á veginum áfram — og upp á við.
Marie Corclli.
(Bibbys Annual 1915.) G. G. pydili.
42