Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1918, Blaðsíða 53

IÐUNN]
Heimsmyndin nj’ja.
211
um 3 millíónir ára en á einum degi hér á jörðu í
10° hita. Það er því engan veginn loku fyrir það
skotið, að reginkuldi sá, sein ríkir í liimingeiminum,
geli ekki varðveitt frjómagn lifsfrjóa þeirra, sem þar
eru á ferð, með því að draga svo úr lífsstörfunum,
að þau þoli miklu lengri ferðir en þær, sem vér
gætum búist við að þau þyldu í venjulegu loftslagi.
Og nú minkar lika útgufunin eillhvað að saina
skapi og úr efnabreylingunum dregur i miklum
kulda. Útgufun valnsins verður því ekki meiri i 220°
kulda í 3 millíónir ára en á einum degi hér á jörðu
í 10° hita. En sé þessu þannig farið, má einnig gera
ráð fyrir, að lífsfrjó þau, sem þola vel þurk, geti
vel borist frá einni jarðstjörnu til annarar og einu
sólkerfi til annars, án þess að þurkurinn verði þeim
að fjörtjóni.
Úá er gerlar og sóttkveikjur drepast svo fljótt í
lofti og sólarljósi, sem raun ber vilni, þá leiðir það
oð líkindum af því, eins og tilraunir Roux’s sýna,
oð súrefnið úr loftinu eykur lífsbrunann og styltir
þeim þannig aldur. En í geimnum milli hnatlanna
er ekkert andrúmslofl og þar er því engu súrefni til
að dreifa. Auk þessa er geislamagn sólar úti bjá
Neplún orðið 900 sinnum minna en liér á jörðu, og
þegar leiðin er bálfnuð lil næsla sólkerfis, 20 mill-
'íirða sinnum minna en á jörðunni. Svo að sólar-
Ijósið ætli ekki heldur að þurfa að granda lífsfrjó-
nnum á bimnafiugi sínu.
Ef því lífsfrjó liinna minstu lífsvera gætu losnað
If'á jörðunni, virðist elckert því til fyrirstöðu, að þau
(úeifðust þaðan í allar áttir, þannig að þeiin væri
eins og sáð út um allan bimingeiminn. En þá kem-
Ur önnur spurning til greina: bvernig geta þau losnað
við jörðuna beint á móti aðdráttaralli hennar? NAtt-
Ul'lega myndu svona léttir og litlir líkamir geta borist
með hverjum vindblæ. Regndropi, sem er ekki nema
14*